فیلم «تصنیف یک قمارباز بدبخت»/ اثری متفاوت از کارگردان «مجمع کاردینال‌ها»

فرارو- اخیرا اکران آنلاین فیلم سینمایی «تصنیف یک قمارباز بدبخت» (Ballad of a Small Player) در نتفلیکس آغاز شده است. 

به گزارش فرارو، همه احتمالا این جمله را شنیده‌اید، قماربازی که همه چیز را باخته تنها یک هوس در سر دارد. اینکه بار دیگر بر سر میز قمار بنشیند و این همان چیزی است که در فیلم «تصنیف یک قمارباز بدبخت» به معنای زندگی تعبیر شده است. 

فیلم «تصنیف یک قمارباز بدبخت» ساخته «ادوارد برگر» اثری کاملا متضاد نسبت به کار قبلی یعنی «مجمع کاردینال‌ها» است. ماجرا از جایی آغاز می‌شود که «دویل» از آلمان عازم ماکائو می‌شود تا در مسابقات قمار شرکت کند. مردی با تفکر غربی که در شرق طرفدار ندارد. در واقع تمام فیلم درباره دو نگاه متفاوت به زندگی است، نگاه غربی و دید آسیای شرقی. 

در نگاه غربی زندگی یک احتمال آماری بعید که در آن همه چیز قراردادی است. بر خلاف این نگاه غربی در دیدگاه شرقی، زندگی یک موهبت رازآلود که به انسان داده شده است و هر کس تاوان کارهایش را می‌دهد. بر اساس نگاه شرقی مرد در قمارهایش می‌بازد چون پول‌های یک پیرزن را دزدیده، او حالا با آن پول‌ها در مسابقات شرکت می‌کند و در ابتدا همه چیز را به یک پیرزن شرقی می‌بازد. همان چیزی که در فرهنگ آسیای شرقی از آن به عنوان کارما یاد می‌شود. 

نمایشی متفاوت از سقوط و اوج یک قمارباز

مخاطب بارها و بارها پلان‌هایی را می‌بیند که در آن سه کاراکتر وجود دارد، یعنی در برخی از صحنه‌ها سه تا مرد یا زن وجود داشت. چیزی که به نظر می‌رسد به نگاه‌های متفاوت در داستان برمی‌گردد چرا که مخاطب داستان را از سه زاویه نگاه مرد، زن شرقی و زن غربی می‌بیند. 

تمام فیلم درباره این است که رسیدن به روشنایی آموزش‌پذیر نیست و نیاز به کشف و شهود درونی است تا در پایان خود انسان به نوری برای دیگران تبدیل می‌شود. در واقع «دائومینگ» چراغی می‌شود تا مرد با دیدن و کشف کردن تبدیل به نوری برای زن غربی شود. 

با وجود نگاه فلسفی در «تصنیف یک قمارباز بدبخت» نمی‌توان آن را اثری بدون ایراد دانست. ماکائو به عنوان لوکیشن اصلی بیش از هر چیزی شخصیت پیدا کرده است. فیلمبرداری چشم‌نواز و تجملاتی از شهر تصاویری نفس‌گیر و جذاب خلق کرده، با این حال همین زیبایی تکراری به تدریج چشم مخاطب را خسته می‌کند چرا که مهم‌تر از قصه قرار گرفته است. در عین حال بزرگ‌ترین چالش فیلم را می‌توان در شخصیت‌شناسی «دویل» دید، جایی که به جای تمرکز روی رشد شخصیتی‌اش درگیر نمایش ظاهر کاراکتر می‌شود. به همین دلیل مخاطب نسبت به سایر آثار مانند «باب قمارباز» کمتر با کاراکتر ارتباط می‌گیرد. در نهایت «تصنیف یک قمار باز بدبخت» شاید به قدرتمندی سایر آثار این کارگردان نباشد اما همچنان جذاب است.