به گزارش خبرگزاری فارسیرو، مشیری در آستانه پاییز، نیمه شهریور سال 1305 در خیابان عین الدوله تهران در خانواده ای اهل هنر، فرهنگ و صنعت به دنیا آمد. پدربزرگ پدری او، میرزا محمود خان مشیر، در دوره ناصری مدیریت مخابرات در غرب ایران را بر عهده داشت. میرزا جواد موتمان الملک، نماینده دوره اول مجلس شورای ملی و شاعر و نویسنده، پدربزرگ مادری وی ملقب به «نجم» بود. فضل الله بایگان از پیشگامان تئاتر مدرن ایران نیز عموی او بود. خودنمایی در کنار آنها علاقه به هنر، فرهنگ و شعر را در زندگی این پسر چشم روشن برانگیخت.
به دلیل مأموریت اداری پدر به مشهد رفت و پس از چند سال به تهران بازگشت و در دارالفنون و دبیرستان ادیب به تحصیل پرداخت.
همزمان با تحصیل در اداره پست و تلگراف مشغول به کار شد. سپس شب ها در دانشکده فنی وزارت پست درس می خواند و روزها کار می کرد. از همان لحظه وقف مطبوعات شد و مشاغلی چون گزارشگری و نویسندگی در روزنامه ها و مجلات را به عهده گرفت و بعدها در رشته ادبیات فارسی در دانشگاه تهران ادامه تحصیل داد.
او از نوجوانی با اکثر شاعران نامدار زمان ارتباط داشت، بر خلاف آنها، به ویژه پس از 7 مرداد، سیاستمدار نشد و علاوه بر فعالیت در وزارت پست و تلگراف در مطبوعات نیز حضور داشت. و تلفن ها او به رادیو و شورای موسیقی و شعر منتقل شد و به همراه سیمین بهبهانی، عماد خراسانی و هوشنگ ابتهاج نقش اساسی در پیوند موسیقی و ادبیات فارسی ایفا کردند.
از سال 1332 تا 1351 مسئول صفحه شعر و ادبیات مجله روشنفکر بود و در سال 1333 ازدواج کرد. همسرش اقبال آخان دانشجوی نقاشی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود. پسران فریدون مشیری، بهار و بابک، در رشته معماری در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و دانشکده معماری دانشگاه ملی ایران تحصیل کردند.
مشیری از 15 سالگی شعر گفتن را آغاز کرد. در 28 سالگی اولین مجموعه شعر خود را به نام تشنه طوفان با مقدمه ای از محمدحسین شهریار و علی دشتی منتشر کرد و پنج سال بعد توانست یکی از زیباترین و معروف ترین شعرهای خود را با عنوان «کوچه» منتشر کند.
او علاقه زیادی به موسیقی ایرانی داشت و از آنجا به عضویت شورای موسیقی و شعر رادیو درآمد و ارتباط عمیقی بین شعر و موسیقی ایجاد کرد. فریدون مشیری در سالهای بعد به شرکت مخابرات ایران منتقل و در سال 1357 از خدمات دولتی بازنشسته شد.
فریدون مشیری در سال 1377 به آلمان و آمریکا سفر کرد و مراسم شعرخوانی او در شهرهای کلن، لیمبورگ و فرانکفورت و همچنین در 24 ایالت آمریکا از جمله دانشگاه برکلی و نیوجرسی مورد توجه بی سابقه دوستداران ادبیات ایران قرار گرفت. در سال ۱۳۷۸ در سفری به سوئد در چندین شهر از جمله استکهلم، مالمو و گوتنبرگ در مراسم شعرخوانی شرکت کرد.
قبر او در طرح هنرمند است.
۲۴۵۲۴۵
