او تنها کسی است که در زمان نقاشی ایرانی در زمان ما است که در طول زندگی توسط وی دریافت شده و بسیاری از جوایز معتبر را دریافت کرده است. در بسیاری از موزه ها و گنجینه های هنری نمونه هایی از آثار آنها وجود دارد.
برخی از این نقاشی ها از داستانهای شهنومی فردووی گرفته شده است. هنگامی که در ارائه کتاب خود ، آرزو می کردم که شهنوه بتواند به طور کامل در آنها به تصویر بکشد تا یادآوری بادوام از این نجیب در این زمینه داشته باشد.
پس از پایان مراسم ، آقای فارشیان به من گفت که این رویا 40 سال پیش با اوج ظرفیت من برآورده شد و توضیح داد که سالها پیش ، یکی از سیاستمداران آماده شده بود ، اما او او را از ایران بیرون آورد و وارث را با قیمت پایین فروخت. من هیچ آگاهی از این موضوع نداشتم و وقتی فهمیدم که به دنبال بازگشت هستم. من حاضر بودم آنچه را که مجبور شدم برگردم ، بدهم. اما تیتر رقم های بالاتری از قدرت من می خواست. اکنون لازم است که سازمان های اجرایی در مورد این گنج ملی فکر کنند که به ایران بیاید و آن را در دسترس همه قرار دهد.
او آقای فارشیان نبود که شهنوه را به تصویر بکشد. طبق نسخه های نفیس و هنری موزه ها ، کتابخانه ها و مجموعه های خصوصی ، هیچ کتابی به اندازه شهنومه ، ظهور انواع هنرهای ایرانی نبوده است و این وضعیت به اندازه خود شهن نام بوده است.
نقاشان و تصویرگران شهنامه تقریباً در تمام دوره ها نمونه ای عالی ایجاد کرده اند. مانند دوره ایلخانید با شهنوام سلطان ابو سعید ، که ایران را از کتابخانه سلطنتی قاجار در زمان لسن الدالله ترک کرد ، و دیگر یک مجموعه اروپایی به نام دیموت و همچنین شهدامه تیمورید یا بییزنقاری را فروخت و فروخت و که این بود که شکایت از این بود. یا همانطور که شهنومه طاهماسبی از دوره صفوی ، که همچنین شاهکار هنر ایران است.
پس از ورود به چاپ سنگی ، چندین اثر نفیس از شهنامه منتشر شد ، مانند بمبئی شاهنام و شهنومه امیرباهدار ، که تصاویر قابل توجهی دارند و متخصصان بارها و بارها آن را کاوش کرده اند. در دوره ما ، ما باید به شاهان زنده عبدالرحیم جعفری ، که در خط جاواد شریفی و مشارکت محمد استئی واقع شده است ، ذکر کنیم. آقای حسین اسلامیان و آقای محمد بحرامی توسط آقای حسین اسلامیان ساخته شده اند. علاوه بر این ، قطعات شهنام با نقاشی های سبک مختلف روی دیوارهای کافه ها ، زرهنه ها ، حمام ها ، خانه ها و ظروف و بشقاب زینتی هستند.
ویراستار شهنومه در زمان خود متحمل شد. حتی جسد بی جان او از شر واعظ شهر و تابارانی تابارانی خلاص نشد. به بهانه ای که این “ستایش غراقی” و “رفیع” است و نباید در گورستان مسلمانان دفن شود. سوال اصلی این است که چرا به مدت هزار سال ، همه ایرانیان و هنرمندان زندگی گران قیمت را در شهنومه به عنوان لوکس از همیشه قرار داده اند؟ در این شعر چه امتیازاتی را دیدید؟ جالب اینجاست که با وجود همه تغییرات و تغییراتی که در این 10 قرن اتفاق افتاده است ، حتی در زمان ما ، ارزش شهنام کاهش نیافته است ، و ده ها ناشران خصوصی علی رغم بسیاری از تنگناهای مالی ، سعی کرده اند شهنومها را برای کودکان و نوجوانان ارائه دهند و از ایرانیان استقبال کرده اند.
بین قبایل و قبایل ، نام شهنومه تکرار می شود ، اما شهنومه و حفظ آن جایگاه ویژه ای دارند. جالب اینجاست که توجه نکردن به سرمایه ایران و زبان فارسی ؛ مهمترین این موارد این بود که در کشور ما ، به درخواست رئیس جمهور تایکو ، فردووی شهنامه بدون خانواده ها توزیع شد ، که بسیار سپاس و قدردانی است. با این حال ، همه ایرانی ها حداقل از ارزشهای معنوی و ملی این سیستم جهانی جهانی آگاه هستند و وظیفه انسانی را برای محافظت از عزت خود می دانند. ما را از شهنام و آقای فردووی مطلع کنید.
* منتشر شده در روزنامه شرقی
