عربستان در مسیر خرید شرکت برادران وارنر
توسط:
فرارو- گزارش‌ها حاکی از آن است که عربستان سعودی قصد دارد تا با خرید شرکت برداران وارنر، گام جدیدی در مسیر تولید آثار سینمایی بردارد.
به گزارش فرارو، سینما گذشته از اهمیتی که ازلحاظ تاثیر بر فرهنگ جامعه دارد، این روزها به یکی از شاخصه‌های رشدیافتگی ملت‌ها بدل شده است. بی‌اعتنایی به اوضاع سینما، می‌تواند تاثیرات مخربی بر وجهه و فرهنگ یک جامعه به جا بگذارد.
بحران در سینمای ایران، گشایش در سینمای عربستان
به‌تازگی و با انتشار خبری مبنی‌بر احتمال واگذاری شرکت معروف برادران وارنر به عربستان سعودی، موجی از واکنش‌ها در شبکه‌های اجتماعی به راه افتاده است. درحالی‌که به گفته پاتریک کالیجوری، تهیه‌کننده آمریکایی، عربستان سعودی تنها یک امضا با خرید شرکت برادران وارنر فاصله دارد، عده‌ای با با یادآوری اوضاع نابسامان سینمای ایران، به این خبر واکنش نشان داده‌اند.
سینمای ایران، در طول تاریخ سینما، به‌عنوان یکی از پویاترین و مهم‌ترین صنعت‌های سینمایی جهان شناخته می‌شده است. بااین‌حال در سال‌های گذشته، با رشد افسارگسیخته تورم، هدررفت سرمایه‌های انسانی و سانسور در سینما، این صنعت در ایران با بحرانی جدی روبه‌رو شده؛ این درحالی است که عربستان با وجود نداشتن پیشینه سینمایی قابل مقایسه با ایران، این روزها مسیر گشایش را در پیش گرفته است.
همین چندی پیش بود که عده‌ای از تهیه‌کنندگان سینمای ایران، به مسئله بازگشت سرمایه واکنش نشان دادند و این مسئله را به‌عنوان یکی از بحران‌های مهم سینما قلمداد کردند. منوچهر محمدی، تهیه‌کننده سینما، در نشست «هزینه‌‌‌ها و شیوه‌‌‌های تامین سرمایه فیلمسازی در ایران» گفت: «ایران از معدود کشورهایی است که در سال‌های اخیر با تورم ۳۰ تا ۵۰درصدی مواجه بوده است و این مساله صرف‌نظر از حوزه سینما، تمام جنبه‌‌‌های زندگی مردم را تحت‌تاثیر قرار داده است.» منوچهری در ادامه با یادآوری این نکته که اولین فیلمش را در سال‌های دهه شصت، تنها با 6 میلیون تومان ساخته است، افزود: «امروز ساخت همان فیلم با بودجه‌‌‌ای کمتر از ۴۰ تا ۵۰میلیارد تومان امکان‌‌‌پذیر نیست.»
علاوه‌بر این مسئله به‌نظر می‌رسد که هدررفت سرمایه‌های انسانی در سینمای ایران نیز به بحران فعلی سینما دامن زده است. مدت زیادی از درگذشت ناصر تقوایی نمی‌گذرد. تقوایی تنها یک نمونه از هدررفت سرمایه انسانی در سینمای ایران است. نمونه‌های این اتفاق بسیارند؛ از بهرام بیضایی و امیر نادری گرفته تا عبدالرضا کاهانی و اصغر فرهادی و… .
حذف سرمایه‌های انسانی از سینمای ایران باعث شده است تا اعتماد مخاطبین سینما، به این صنعت کمتروکمتر بشود. این در حالی است که بسیاری از اهالی سینما، به لزوم تعامل آزاد با سینمای جهان تاکید دارند. محمد اطبایی، پخش‌کننده بین‌المللی، در این باره اعتقاد دارد که: «راه ورود به بازارهای جهانی روشن و مشخص است. ما باید با سینمای دنیا تعامل داشته باشیم که نداریم. تمام درها را بسته‌ایم. نمی‌توانیم تولید مشترک داشته باشیم چون با کشورهای دیگر توافقنامه رسمی تولید مشترک نداریم و آنچه به عنوان توافقنامه تولید مشترک با افتخار از طرف مسئولان رسانه‌ای شده، هیچ‌گاه به اجرا در نیامده است.»
در کنار همه این‌ها، مسئله سانسور و توقیف آثار سینمایی به‌خودی‌خود به یکی از بحران‌های اساسی در سینمای ایران بدل شده است. تعداد زیادی از آثار تولید شده در ایران، در نهایت برای مدت‌ها و بعضا برای همیشه با دیوار سانسور و توقیف برخورد می‌کنند. همین مسئله علاوه‌بر دلسرد کردن اهالی سینما، باعث به وجود آمدن تنافر مابین مخاطب و اثر سینمایی می‌شود.
به‌هرحال باید پیش‌از آنکه سینمای ایران بیشتر از این متحمل آسیب بشود، چاره‌ای اندیشید. سینمای ایران، در طول سالیان گذشته، همیشه یکی از معتبرترین سینماهای آسیا و جهان بوده است، اما به‌نظر می‌رسد که این اعتبار با ادامه پیدا کردن چنین روندی، دیری نخواهد پایید.
