به گزارش خبرگزاری فارسیرو، «ای ایران» نام یکی از معروف ترین و پرطرفدارترین سرودهای میهنی و ناسیونالیستی ایران با آهنگسازی روح الله خالگی است که می توان آن را سرود ملی غیررسمی ایرانیان نیز دانست. سرودی که اتفاقا در ثبت ملی ثبت شد، اما این سرود چگونه ساخته شد؟
به گزارش فرارو، داستان های متفاوتی درباره پیشینه و دلایل ساخت این سرود وجود دارد. روح الله خالقی در کتاب تاریخ موسیقی ایران می نویسد: «آهنگساز و گوینده اشعار تحت تأثیر شرایط کنونی این کار را کرد… در آن زمان کشور ما در اشغال نیروهای انگلیسی، روس و آمریکایی و توسط دومی ها بود. جنگ همچنان ادامه داشت، چون اوضاع مهیا نبود، اما آهنگ و شعر این سرود به شدت احساسات ملی را برانگیخت و مخصوصاً در مقابل بیگانگانی که در آن مجلس بودند. اجرای سرود)، تظاهرات بیشتری از سوی ایرانی ها صورت گرفت و این اولین ضربه غیرمستقیم به بدن بود که میهمان ناخوانده ما بود.
برخی دیگر وقایع جنگ جهانی دوم را برجسته کرده اند، زمانی که متفقین در سپتامبر 1941 ایران را اشغال کردند و ایده نوشتن شعر «ای ایران» حسین گل گلاب را به اهتزاز درفش متفقین از استرآباد نسبت داده اند. پادگان
در روایتی دیگر آمده است که روزی حسین گل گلاب در راه ملاقات با روح الله خالقی در خیابان، شاهد درگیری دو سرباز ایرانی و انگلیسی بود که در آن سرباز انگلیسی به سرباز ایرانی که درجه بالاتر از او بود سیلی زد. . و سرباز ایرانی به دلیل شرایطی که ایران در اشغال بود هیچ واکنشی نشان نمی دهد. گل گلاب با دیدن این صحنه با چشمانی گریان به دیدار خالگی می رود و ماجرا را برای او بازگو می کند و همچنین می گوید برای زنده ماندن در آن برای ایران و روح ایرانی شعری می سراید. خالقی هم می گوید آهنگش را من می سازم و بنان هم که آنجا بود می گوید شعر را هم می خوانم.
اولین اجرای رسمی سرود “ای ایران”
اولین اجرای آن در 6 مهر 1323 در سالن دبستان نظامی دانشکده افسری با صدای غلامحسین بنان و زیر نظر روح الله خالقی در خیابان استانبول به مدت دو شب متوالی اجرا شد. آهنگ «ای ایران» به قدری تاثیرگذار بود که شنوندگان درخواست تکرار آن را داشتند و سه بار آن را تکرار کردند. استقبال و تاثیرگذاری این سرود باعث شد تا وزیر فرهنگ وقت گروهی از نوازندگان را برای ضبط صفحه ای از آن به مرکز انتشار صدا دعوت کند و هر روز از رادیو تهران پخش شود.
اجرای دیگر مربوط به سال های 1337 تا 1342 در برنامه «گلها» است که غلامحسین بنان این سرود را خواند. در سال 1350 اپرای رادیویی این سرود با همکاری ارکستر رادیو و تلویزیون ملی ایران به رهبری فرهاد فخرالدینی و خوانندگی اسفندیار قره باغی اجرا شد. دو اجرای دیگر از این نمایش وجود دارد که یکی با صدای حسین سرشار و دیگری با صدای رشید وطن دوست است.
امروز این سرود ماندگار 80 ساله شد. آهنگی که شعرش همگی فارسی است; آهنگی که زنده است…
متن شعر به شرح زیر است:
- ای ایران مرز خاک انبوه سرچشمه هنر.
- از افکارت دور شو و برای همیشه بمان.
- ای دشمن! آخه تو سنگ خاری من آهنم جانم فدای خاک پاک کشور.
- عشق تو، چون حرفه من شد.
- افکار من از شما دور نیست
- ارزش زندگی ما در مسیر شما چیست؟
- زنده باد خاک ایران ما
- سنگ کوه تو در و جواهر است بهتر از طلا خاک دشت توست.
- چه کسی قلب شما را ترک خواهد کرد؟ برگو، عزیز تو، چه کنم؟
- تا چرخش جهان (زمین) و به دور آسمان، نور خداوند همیشه راهنمای ماست.
- عشق تو، چون حرفه من شد.
- افکار من از شما دور نیست
- ارزش زندگی ما در مسیر شما چیست؟
- زنده باد خاک ایران ما
- ای ایران، آسمان من از تو روشن تر است سرنوشت من.
- اگر آتش بر تنم ببارد، چیزی جز عشق تو در قلبم نخواهم داشت.
- از آب و خاک و مهر تو آفریده شده است. اگر مهر من برود دلم گل آلود می شود.
- عشق تو، چون حرفه من شد.
- افکار من از شما دور نیست
- ارزش زندگی ما در مسیر شما چیست؟
- زنده باد خاک ایران ما
۲۴۵۲۴۵
