ساخت یک انیمیشن حداقل 80 میلیارد تومان هزینه دارد. تا مسائل سیاست خارجی ما حل نشود، سینمای ایران نمی تواند وارد بازارهای جهانی شود.

مهسا بهادری: جریان انیمیشن های سینمایی از دهه 90 شکل جدیدی به خود گرفت، آغاز این مسیر انیمیشن «شاهزاده روم» به کارگردانی هادی محمدیان و تهیه کنندگی حامد جعفری بود، فیلمی که بیش از 4 میلیارد و 600 میلیون تومان فروخت. ظرفیت این نوع سینما برای کارگردانان آشکار می شود. علاوه بر این، انیمیشن‌هایی چون «بنیامین»، «فیلشاه»، «لوپتو»، «بچه باهوش» و «پسر دلفین» توانستند حضوری قدرتمند در چرخه اکران داشته باشند تا بار دیگر نشان دهند که ضمانت فروش فقط تضمین شده است بدون فیلم. کمدی

این روزها انیمیشن «بابایی قهرمان» ساخته حسین صفرزادگان و میشم حسینی به عنوان کارگردان و محمدمهدی مشکوری به عنوان تهیه کننده در حال اکران است و نکته حائز اهمیت آن این است که تنها در چهار روز با فروش 5 میلیارد و 700 میلیونی. تومان در گیشه قرار گرفت و از «تگزاس 3» پیشی گرفت.

در ادامه این موضوع، اهمیت انیمه در سینمای ایران و جایگاه کنونی آن، با امیرحسین علم الهادی، منتقد و کارشناس سینما گفت وگو کرده ایم که در ادامه می خوانید.

فکر می کنید انیمیشن جایگاه خود را در سینمای ایران به دست آورده است؟

فکر می کنم حدود سه سال است که انیمیشن توانسته در سینمای ایران جای پای خود را باز کند که پیشرفت است، اما به نظر می رسد هنوز تعداد انیمیشن ها کم است. نکته اصلی این است که انیمیشن کلید سینمای کودک در سراسر جهان بوده است.

چرا بیشتر انیمیشن ها در اختیار نهادهای دولتی هستند؟

مهم ترین مسئله در بحث انیمیشن این است که هر دقیقه انیمیشن بین 500 تا 700 میلیون تومان هزینه دارد، برای یک فیلم 100 دقیقه ای باید حدود 80 میلیارد تومان هزینه کرد. به این دلیل که ساخت یک انیمیشن حداقل دو سال طول می کشد و این داستان برای بخش خصوصی با اما و اگرهایی مواجه است، به همین دلیل عمدتاً موسسات یا بخش خصوصی که توانایی جذب سرمایه را دارند، می روند. به سمت ساخت انیمیشن
قابل قدردانی است که موسسات از این بخش حمایت می کنند، اما بخش خصوصی معمولاً این هزینه ها را پرداخت نمی کند، زیرا بازگشت پول تقریباً بعد از دو سال بسیار دشوار است.

بحث فروش با تعامل با بخش بین المللی تا چه حد بهبود یافته است؟

همچنان معتقدم سینمای ایران برای بقا چاره ای جز تفکر و ایجاد تعامل با بازار بین المللی ندارد، مثل همه صنایع تا زمانی که مشکلات سیاست خارجی ما حل نشود، سینمای ایران نمی تواند با قدرت بیشتری وارد بازارهای خارجی شود.

البته در این بین تلاش هایی صورت گرفته است، به عنوان مثال «بچه باهوش»، «پسر دلفین» و همین «بابئی کهرمن» در خارج از کشور اکران داشته اند، البته تهیه کنندگان باید در این زمینه توضیح دهند که ما تا چه حد اکران بین المللی داریم. توانستند پول را برگردانند. یک بار دیگر به نکته اول اشاره می کنم که اگر بخواهیم در عرصه انیمیشن تاثیرگذار باشیم در گام اول باید با بازارهای جهانی تعامل داشته باشیم و در گام دوم این نکته را فراموش نکنیم که بیشتر انیماتورها بازارهای جهانی مانند امارات، قطر، عمان و ترکیه را به سمت خود جذب می کنند و متاسفانه شاهد مهاجرت گسترده تکنسین های این بخش و فعالان متخصص در این زمینه هستیم. اگر این بخش مهاجرت نکند ترجیح می دهند کار را با دلار انجام دهند نه ریال.

انیمیشن «بابایی قهرمان» به مدت یک هفته اکران شد و در این مدت رتبه دوم گیشه را به خود اختصاص داده است. آیا این نشان می دهد که سینما برای پیشرفت به انیمیشن نیاز دارد؟

حتی اگر به سینمای آمریکا هم نگاه کنید، متوجه می شوید که وقتی گیر می کند، انیمیشن برای او راه نجات است، چون سینما می تواند خانواده ها را به سینما جذب کند. وقتی کودک تصمیم می گیرد به جای یک نفر، سه یا سه نفر به سینما برود. چهار نفر به سینما می روند و سینما می شوند و این نشان می دهد که سرمایه گذاری در حوزه انیمیشن می تواند بسیار موثر باشد اما در این زمینه موانع جدی وجود دارد.

موضوع این مشکلات چیست؟

یکی از مهمترین مسائل هزینه بالای تولید است، بخش دوم جذب متخصصان به بخش بازارهای بین المللی، بخش دوم عدم وجود سرمایه گذار مناسب برای این بخش است، اما دلایل مهم دیگری نیز وجود دارد.

۲۴۵۲۴۵