روزهای سیاه روزنامه نگاران علم در جهان، شایعات و مطالب در لباس علم!

به گزارش خبرگزاری فارسیرو، مریم ملی در مقاله ای در روزنامه شرق نوشت که اگر منشأ پژوهش را مراکز علمی و دانشگاهی بدانیم، مشخص می شود که زبان تخصصی دانشمندان و پژوهشگران زبان کافی نیست کارش را توضیح دهد به افراد دیگر بنابراین جامعه به واسطه‌ای نیاز دارد که بتواند فعالیت‌های پژوهشگرانی را که پشت درهای بسته آزمایشگاه‌ها و پژوهشگاه‌ها کار می‌کنند با مهارت روزنامه‌نگاری، شناخت کافی از مخاطبان و تسلط بر روش علمی برای مردم توضیح دهد. این مسئولیت از دو جنبه بسیار حائز اهمیت است: نخست اینکه روزنامه نگار باید مطالبه گر باشد و بتواند برای مخاطب خود توضیح دهد که محقق و دانشمند چه می کند و به چه پرسش ها، دغدغه ها و چالش های بشریت باید پاسخ دهد یا راه حلی بیابد. . و ثانیاً سازوکارهای دولتی را که بر کار علمی تأثیر می گذارد، تحلیل و نقد کنید. روزنامه‌نگاری علمی یک نیاز اساسی و مهم در دنیای امروز است، جایی که اخبار، شایعات و محتوا در مقادیر بیشتر از همیشه به عنوان علم پنهان می‌شوند. اما متأسفانه در چهار پنج سال اخیر روزنامه نگاران علمی که جامعه کوچکی هم دارند روزهای سیاهی را پشت سر گذاشته اند. آنها یا رسانه خود را از دست دادند یا از رسانه اخراج شدند. عوامل زیادی در این موضوع دخالت کرده اند که در این مقاله به برخی از آنها اشاره می کنیم، اما ابتدا باید بدانیم روزنامه نگاری علمی چیست، روزنامه نگار علمی کیست و حضور خبرنگاران علمی در جهان چگونه است. جامعه مهم و مهم؟

روزنامه نگار علمی نویسنده ای نیست که از دانشمندان تمجید کند.

روزنامه نگار علمی با مروج علم فرق دارد. مروج علم می کوشد مفاهیم یک یا چند رشته به ویژه علم را برای مردم توضیح دهد و با ساده سازی وفادارانه به اصل موضوع، اهمیت آن علم را در میان مردم قائل شود. برای این کار می‌توانید از رسانه‌های مختلف یا کارگاه‌ها و جلسات مختلف استفاده کنید و علم را با سرگرمی پیوند بزنید تا مخاطبان بیشتری پیدا کنید و اهمیت آن بیشتر مشخص شود. اما روزنامه نگاران علمی بیش از هر چیز روزنامه نگار هستند. آنها به همان دلایلی که روزنامه نگاران ورزشی از ورزشی و روزنامه نگاران سیاسی در مورد سیاست گزارش می دهند، از علم گزارش می دهند. روزنامه نگار همیشه به حقیقت وفادار است و سعی می کند تا حد امکان به آن نزدیک شود. اگر چه گاهی حقیقت این است که برخی از فعالیت های دانشمندان و محققین غیراخلاقی یا برای جامعه خطرناک است. دبورا بلوم، برنده جایزه پولیتزر و مدیر برنامه شوالیه MIT در روزنامه‌نگاری علمی، در کنفرانسی با انجمن جهانی روزنامه‌نگاران علمی گفت: «ما روزنامه‌نگاران علمی تشویق‌کننده علم و دانشمندان نیستیم، بلکه داستان‌سرایی هستیم که «داستان را روایت می‌کنیم. علم با تمام جزئیات، پیچیدگی ها و موشکافی های آن را برای مخاطبان روایت می کنیم.

دانش لازم برای تصمیم گیری را در اختیار افراد قرار دهید

جنبه دیگری که روزنامه نگاری علمی را در کشورهای توسعه یافته بسیار مهم می کند این است که بخشی از مالیاتی که مردم به دولت های خود می پردازند صرف تحقیق و توسعه پروژه های علمی می شود و پژوهشگران برای ادامه پروژه باید بتوانند اعتماد کنند. بنابراین گزارشگران علمی با نظارت و طرح سوال سعی در نشان دادن نحوه عملکرد مدیران پروژه های علمی و پیشرفت کار به عموم مردم دارند. یکی از اهداف اصلی روزنامه نگاری این است که اطلاعات مورد نیاز مردم را برای تصمیم گیری آگاهانه فراهم کند. کسانی که به دنبال تضعیف روزنامه نگاری هستند از ناآگاهی شهروندان سود می برند. شیوع کرونا این مشکل را به بهترین شکل نشان داد. درست در زمانی که جان مردم دنیا در خطر بود، عده ای سعی کردند با خرافات و شایعه پراکنی محصولات نامعتبر و پول جیبی خود را تبلیغ کنند. در چنین شرایطی، خبرنگاران علوم سعی کردند با بحث های علمی و مراجعه به مقالات معتبر پزشکی، آخرین اخبار از روش های انتقال ویروس و ویژگی های واکسن ها را تشریح کنند. درست زمانی که برخی از مقامات ارشد و مدیران کشورها به شبه علم متوسل می شدند و کووید-19 را دروغی بزرگ می خواندند، روزنامه نگاران علمی از تمام ابزارهای خود برای گزارش این بیماری همه گیر و جزئیات آن استفاده کردند. روزنامه نگاران علم روز به روز، گاهی اوقات ساعت به ساعت، افکار عمومی را در مورد آنچه که برای تصمیم گیری مرگ یا زندگی لازم است به روز می کردند. کدام واکسن کووید-19 را انتخاب کنید، نحوه استفاده از ماسک و توصیه‌هایی را که در مکان‌های عمومی باید رعایت کرد مواردی بودند که نیاز به اطلاعات دقیق داشتند. عموم مردم برای اتخاذ تصمیمات آگاهانه نیاز داشتند (و هنوز هم نیاز دارند) تصویر بزرگتر را ببینند. آنها همچنین باید بدانند که در پشت پرده چه اتفاقی می افتد تا زمینه وسیع تری را که دانشمندان و متخصصان بهداشت، سیاستمداران و صنعت در آن فعالیت می کنند، درک کنند.

رابطه روزنامه نگار علمی و محقق رابطه معلم و دانش آموز نیست

بخش بزرگی از فعالیت روزنامه نگار علمی را مصاحبه و پرسش از محققان و دانشمندان تشکیل می دهد. در ظاهر، ممکن است به نظر برسد که روزنامه‌نگار علمی قرار است در گفتگو از هر چیزی که او و مردم نمی‌دانند بپرسد و در رسانه‌های خود منتشر کند. اما این تفکر یک روش غیر واقعی و کارتونی از کاری است که یک روزنامه نگار علمی انجام می دهد. پوریا نظمی، روزنامه‌نگار علمی و فارغ‌التحصیل نوآوری‌های دیجیتال در مطالعات رسانه‌ای از دانشگاه کنکوردیا مونترال کانادا، که سال‌ها تجربه روزنامه‌نگاری دارد، در یکی از مقالات منتشر شده در وب‌سایت خود درباره این موضوع می‌نویسد: «این امکان وجود دارد که شما با موقعیتی روبرو شده اید که ممکن است فرد به عنوان یک دانشمند به او پاسخ دهد و احساس کند که افراد به دلیل کارش احترام خاصی برای او قائل هستند. آنها در دنیای علم تعاریف خاصی دارند. باید مشخص باشد که دانشمند، استاد یا پژوهشگر بودن یک تعریف و تمجید نیست. او در جایی دیگر از این مقاله می نویسد: «بی توجهی به این موضوع در تعامل خبرنگاران با بازیگران عرصه علم، سوءتفاهم های جدی را به دنبال دارد. یک مشکل این است که اگر این تمایز را نادیده بگیریم، معنای تاریخی «دانشمند» را به یک دانشمند حرفه ای منتقل می کنیم. هنگام مصاحبه با یک استاد دانشگاه یا فردی متخصص در تجزیه و تحلیل تشعشعات سیاهچاله ها، ممکن است فکر کنیم که در مقابل یک پیرمرد خردمند نشسته ایم که باید به آرامی دانش را از او جذب کنیم. علاوه بر این، سوالات روزنامه نگاری علوم پایه مانند “مبنای ادعای شما چیست؟”، “از کجا بودجه تحقیقات خود را تامین کرده اید؟”، “آیا تضاد منافع دارید؟” یا “چرا داده های شما به اندازه کافی دقیق نیستند؟” بی احترامی محسوب می شود. ما باید مراقب باشیم که این سوالات جایگاه اجتماعی متخصص را زیر سوال نبرد، بلکه از صحت اطلاعات گزارش شده اطمینان حاصل کنند. مهم این است که دانشمند را خردمندی ندانیم که غرق در دانش است و می داند که او نیز انسان است و می تواند تعصبات، تعصبات، عقاید و افکار خود را داشته باشد و اشتباه کند. بنابراین باید از او بخواهیم، ​​از او انتقاد کنیم و به مردم فرصت دهیم تا فعالیت های او را بررسی کنند.

اهداف یک روزنامه نگار علمی با اهداف یک تولید کننده محتوا متفاوت است

وقتی صحبت از روزنامه‌نگاری علمی می‌شود، برخی می‌گویند که این روزها چه کسی روزنامه می‌خواند؟ واقعیت این است که یک روزنامه نگار علمی لزوماً قرار نیست برای روزنامه ها مقاله بنویسد، آنها می توانند یک پادکست علمی تولید کنند، یک ویدیو برای اینترنت یا یک برنامه تلویزیونی بسازند، یک وبلاگ شخصی داشته باشند و در آن بنویسند، یا حتی به سادگی از شبکه های اجتماعی خود استفاده کنند. شبکه برای گسترش یک پیام علاوه بر این، نحوه کار آنها ربطی به فعالیت رسمی در یک رسانه ثابت یا آزادانه و مستقل ندارد، بلکه نحوه کار و نزدیک بودن آنها به معیارهای روزنامه نگاری علمی است که اهمیت می یابد. لازم به ذکر است که روزنامه نگار علمی با تولیدکننده محتوا نیز متفاوت است، زیرا باید قبل از انتشار نتایج کار، داده ها و اطلاعات منابع خود را به دقت بررسی و ارزیابی کند. متن یا محتوای مورد نظر را از فیلترهای زیادی عبور می دهد تا به حقیقت نزدیک شود و هدفش جذب مخاطب، کلیک بیشتر، افزایش بازدید و فروش یک محصول خاص نیست. شما سعی می کنید اطلاعاتی را که دریافت کرده اید با روش هایی که در آن مهارت دارید تأیید کنید و از صحت و اعتبار آن برای مخاطبان خود اطمینان حاصل کنید و سپس منتشر کنید. به طور کلی بهره مندی از محصولات یا خدمات خاص ارائه شده توسط یک شرکت، مؤسسه یا مؤسسه علمی و تولید محتوایی در مورد آنها به فعالیت های روابط عمومی نزدیکتر است و هدف آن انتشار اطلاعات به عموم مردم است و ممکن است اهدافی مانند فروش بیشتر در کنار او باشد، اما کار یک روزنامه نگار علمی فراتر می رود. شما باید بتوانید تحلیلی از موضوعات و اکتشافات علمی ارائه دهید.

2272227