شهر پراگ با کوچه های آسفالت شده و معماری روایت داستان های آن ، مجری یکی از مهمترین رویدادهای ادبی در اروپای مرکزی در ماه مه می شود: نمایشگاه بین المللی کتابهای پراگ. این رویداد که از 6 مه آغاز شد ، امسال با مشارکت ویراستاران از تقریباً 5 کشور جهان برگزار شد. در میان این کمک های بین المللی ، غرفه چینی ها ، با نام “خواندن چین” یا “خواندن چین” ، توجه بسیاری از بازدید کنندگان ، نویسندگان و منتقدین را با طراحی و روایتی با یک چشم جلب کرد.
براساس گزارش های IBNA ، غرفه چینی ها توسط گروه آموزش و رسانه رسانه های چینی برنامه ریزی شده است. موسسه ای که در سالهای اخیر نقش فعالی در ارتقاء دیپلماسی فرهنگی داشته است. کتابهای موجود در این غرفه محدود به معرفی تاریخ ، سیاست یا فلسفه چین نبودند ، بلکه سعی در جذب یک چهره چند بعدی از فرهنگ معاصر چینی به مخاطبان اروپایی با روایتی متعادل داشتند.
غرفه چینی دارای سه محور محتوا بود که هر کدام از زاویه ای متفاوت به ساختار روایت کشور نزدیک می شدند.
با توجه به تاریخ ، صلح را گرامی می دارد
بخش اول با تمرکز بر 80 مین سالگرد جنگ جهانی دوم ، در صدد یادآوری اهمیت صلح و خطر فاشیسم از طریق اسناد مکتوب ، روایات تاریخی و آثار ادبی بود. در این فضا ، بازدید کننده با ترجمه هایی از خاطرات جنگ ، اسناد پرونده و تفسیرهای معاصر از تاریخ روبرو شد. نوعی خواندن گذشته برای تقویت آگاهی جمعی.
تخیل در ادبیات علمی تخیلی چین
بخش دوم به ادبیات علمی تخیلی معاصر اختصاص یافته بود. آثار نویسندگانی مانند لیو Tsnin ، خالق موضوع سه بدن ، نمایانگر نسلی از نویسندگانی بود که تخیل علمی را به موضوعاتی مانند هویت انسانی ، سیاره بیولوژیکی آینده و آینده تبدیل کرده اند. این ادبیات ، که در سالهای اخیر جهانی بوده است ، تصویری از “آینده چین” را ارائه می دهد. کشوری که در تخیل ادبی خود با جهان نیز تعامل دارد.
تصویر به زبان چین و جمهوری چک
بخش سوم نمایشگاه مشترک فیلم ها برای کودکان از چین و جمهوری چک بود. بیش از 5 عنوان در کتاب دو کشور تصویری زنده و شاعرانه از دنیای دوران کودکی را ارائه داد. این بخش ، اگرچه ساده ترین آن بود ، در عین حال مؤثرترین ابزار فرهنگی برای پیوندها بین نسل ها و ملل بود. این تصویر از ترجمه ، زبان مشترک انسانها غیر ضروری است.
جدا از این حضور فرهنگی ، یک نشست مشترک نویسندگان چینی و چک نیز برگزار شد. رویدادی که نویسندگان در مورد تجربه زندگی خود در دنیای داستانی صحبت کردند. این جلسات ، فراتر از یک گفتگوی ادبی ، به بستری برای درک تفاوت ها و در عین حال نکات مربوط به فرهنگی مشترک تبدیل شد.
آنچه در کابین چینی برجسته بود نه تنها نمایش آثار بلکه فضایی برای تعامل فرهنگی ، درک متقابل و احترام به روایت های دیگر بود. موضع گیری که نه با اغراق یا شعار ، بلکه با تصمیمات دقیق ، طراحی هوشمند و گفتگوی زنده ، به جای فروش فقط کتاب ، موفق به ایجاد یک تصویر فرهنگی شد.
در دنیای چند منظوره فعلی ، که اغلب در سایه سیاست ، ادبیات ، تصاویر و تخیل است می تواند تنها امید ماندگار برای درک ما باشد. از این منظر ، “خواندن چین” نه تنها عنوانی برای یک کابین بلکه دعوت به خواندن جهان از پنجره دیگر است.
۲۴۲۲۴۳
