رضا رشیدپور: «خوانندگان رپ برای اجازه گرفتن باید رپ بخوانند»/ محمود سالاری: «خواننده معروف رپ برای اجازه گرفتن پاپ خوانده است»

حسین قره: اما ماجرای این تیتر و توییت «خوانندگان رپ برای گرفتن مجوز باید رپ کنند» از کجا شروع شد؟ 24 مردادماه امسال خبرگزاری برنا از محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد درباره اخذ مجوز برای سه خواننده مشهور رپ «حمید صفت»، «چارسی» و «ددان» سوال کرد که وزیر در پاسخ گفت: «من هستم. از جزئیات صدور این مجوزها اطلاعی نداریم».

وی در ادامه افزود: جزئیات صدور مجوز سه خواننده رپ باید توسط آقایان سالاری معاونت امور هنری و امیرحسین سمیعی مدیر دفتر موسیقی وزارت ارشاد پاسخ داده شود. بنیاد ما در وزارت ارشاد این بود که مجوزهایی را که اغلب سلیقه ای مدیریت می شد بررسی کنیم و آن سلیقه ها را به قانون تبدیل کنیم. نتیجه یک سند موسیقی، یک سند سینمایی، یک سند هنرهای نمایشی، یک سند معماری و غیره بود.

و در نهایت تاکید کرد: در حال اعطای این مجوزها نیستم. معاونت هنری می تواند پاسخ دقیق بدهد.

این سخنان وزیر و مطرح شدن موضوع مجوز به سه خواننده رپ در رسانه ها سروصدا به پا کرد.

فارسیرو برای بررسی این موضوع گفت وگویی را با علی شیرازی روزنامه نگار و پژوهشگر موسیقی انجام داده است که در آن به این موضوع پرداخته شده است که در آن می خوانید: امیر تتلو چون نتوانست مجوز بگیرد به سمت ادبیات ننگین رفت/ چرا یک موسیقی باید ممنوع شود؟ شما نمی توانید به زور طعم را تحمیل کنید

در روزهای بعد خبرنگاران به سراغ «محمود سالاری» معاون امور هنری وزارت ارشاد رفتند و ضمن رد مجوز برای خوانندگان رپ، از او درباره صدور مجوز برای خوانندگان رپ پرسیدند و گفتند: صدور مجوز. برای سه خواننده رپ درست نیست و بابا ادامه می دهد: به عنوان یک قاعده کلی، هنوز هیچ مجوزی برای موسیقی رپ اعطا نشده است. برای اثری که پاپ بود مجوز صادر شد و خواننده معروف رپ در آن اثر رپ نگذاشت و ژانر آن پاپ است. در واقع به موسیقی پاپ آنها مجوز می دهیم. دو اسم دیگر را که ذکر شد چک کردم، قرار بود آن دو خواننده اگر در ژانر پاپ می خواندند مجوز بگیرند.

مشکل اینجاست که سالاری نمی گوید برای گرفتن مجوز رپ باید موسیقی پاپ بخوانی، همه کسانی که ساختار درخواست مجوز برای هر نوع کار ادبی و هنری در وزارتخانه را می دانند. راهنمایی، بدانید که هنرمند باید اثری را ارسال کند و پس از بررسی توسط کارشناسان مجوز صادر خواهد شد. به کل این ساختار می توان اعتراض کرد که چرا یک هنرمند باید مجوز بگیرد، پس از قضاوت مردم از منظر آداب و رسوم اجتماعی و ملی، می تواند اثر خود را مانند هر جای دنیا منتشر کند و آن وقت است که اثر در سطح ملی و بین المللی محبوب می شود o امکان پذیر نیست، هر نوع هزینه معنوی و مادی آن اثر با خود هنرمند است. در مورد این موضوع خیلی می توان گفت. آثار هنری مانند سایت‌ها و خبرگزاری‌های ایرانی پس از انتشار قابل ارزیابی هستند و نمونه‌های آن بسیار است. با همه اینها گفتن این که به خواننده رپ گفته شد پاپ بخوان و بعد بیا و مجوز رپ بگیر، این فقط یک مزخرف رسانه ای است. این توییتی که رضا رشیدپور از تیتر یک رسانه – احتمالا بدون خواندن اصل خبر – منتشر کرد و در بسیاری از رسانه های دیگر نیز منتشر شد؛ تقلیل یک موضوع مهم فرهنگی به شوخی است

اینکه چند کارشناس مرتبط و بی ربط جایی نشسته اند و دروازه بان افکار مردم هستند و به آنها می گویند که چه گوش کنند و چه نه، چه ببینند و چه نبینند و اصلا معلوم نیست چه کسی به آنها داده است. چنین مجوزی برای مشاهده هر اثر و اثر با چه معیار و معیاری. اما متولیان امر باید تصمیم بگیرند که مردم این آثار را نبینند، موضوعی است که باید در دولت جدید به طور جدی مورد بحث و تحلیل قرار گیرد.

اقدامات وزارت ارشاد دولت سیزدهم جای نقد جدی دارد و در بسیاری از حوزه ها می توان با تردید جدی وارد و زیر ذره بین مسائل اصلی قرار داد. اما با سردرگمی فرصت ها از دست می رود و محصول فکری درستی به دست نمی آید.

سالاری در همین گفت‌وگو از تشکیل کارگروهی برای مجوز رپ می‌گوید و می‌افزاید: کارگروهی برای تحقیق در ژانر رپ داریم. اما اختلاف نظر زیاد است. رپ یک سبک زندگی است که مستلزم چیزهای زیادی است. بنابراین، شما نباید فقط کلمات و یادداشت ها را با هم ببینید. به همین دلیل هنوز به جمع بندی قطعی در این مورد نرسیده ایم.

این نکته محمود سالاری محل بحث بسیار است، حداقل 20 سال (اگر نه بیشتر) از عمر موسیقی زیرزمینی و تولید آثار رپ در کشور در شبکه های ماهواره ای و گوشی های جوانان ایرانی می گذرد. رپ تمام فضا را گرفته است. امروز توماج صالحی خواننده رپ در زندان است، «هیچکس» و «یاس» و… از ایران رفته اند، چقدر کلیپ در این فضا ساخته شد، چه خیلی ها سعی می کنند بخوانند و درد جامعه را منعکس کنند. بسیاری از کسانی که این موسیقی را با طنز رنگ آمیزی کرده اند، بسیاری با فحش و نفرین، پس از آن وزارت آموزش و پرورش حداقل بعد از سه دولت کارگروهی تشکیل داده است که هنوز در مورد رپ به نتیجه نرسیده اند. این فاصله مدیران فضای فرهنگی با دیوارهای آن موضوع مهمی است. که در شرایط اضطراری و پس از حوادث تلخ و دردناک مرگ مهسا امینی در اواخر پاییز و زمستان 1401، وزارت ارشاد حتی به سراغ خوانندگانی می‌رود که هرگز صحنه را ندیده‌اند و دل‌شان می‌لرزد و اجازه کنسرت را می دهند، سپس خواننده قابل بحث است و می توان اعتراض کرد که متجاوز را محدود و ممنوع می کنند.

5757