Zainab Kazemkhah: در حالی که برخی از سیاستمداران انگلیسی از صحبت علیه جنگ اسرائیل در غزه خودداری می کنند ، بسیاری از هنرمندان از تریبون خود استفاده می کنند.
خالد عبدالله به یاد می آورد که وقتی تنها سه سال داشت ، وقتی تنها سه سال داشت ، در وسط دریایی از سرهای مسخره و پرچم ها ، روی شانه های پدر خود متوقف شد و فریادهای “فلسطین آزاد” او را محاصره کرد.
در اوایل دهه 1980 بود. شنیدن نام “فلسطین” در انگلیس بسیار نادر بود. جزئیات آن لحظات در گلاسکو در ذهن آنها کاهش یافته است ، اما به یاد داشته باشید که اعتراض برای پدر و جمعیت چقدر مهم بود.
عبدالله به آل -جزیره گفت: “از آن لحظه ، من با اعتراض به آزادی فلسطین رابطه ای داشته ام.”
چند دهه بعد ، بازیگر مصری ، که به خاطر مقالات خود در “دنباله دار” و “Corona” شناخته می شود ، همچنان در راهپیمایی ها شرکت می کند. اما اکنون او همچنین مسئول سکوی عمومی خود است.
وی گفت: “بعد از 5 اکتبر ، اولین اقدام من نوشتن عبارت” آتش فوری بالا “در مراسم افتتاح سری Crown در لس آنجلس بود.” من نمی دانستم که آیا این به معنای نقطه پایان کار من است یا خیر. اما فضای بسیار مثبت تری از آنچه تصور می کردم وجود داشت. با ایستادن ، مردم خودم را پیدا کردم و مردمم مرا پیدا کردند. “
از آن زمان ، عبدالله در هر شرایطی که می توانست از تریبون خود استفاده کرده باشد. در این مراسم ، او عبارت “هرگز” را در کف دست خود نوشت و وارد فرش قرمز شد.
وی گفت: “هر وقت این کار را می کردم ، می ترسیدم.”
وی افزود: اگرچه نگران “رد” نیست ، اما گاهی اوقات در واکنش به اعتراضات خود شک دارد.
“اولین اعتراض من روی شانه های پدرم بود ، وقتی که من سه ساله بودم. من نمی خواهم این سرنوشت نوه هایم باشد.”
در انگلستان ، نظر حملات به غزه ، به ویژه برای چهره های عمومی ، با تنش همراه است ، زیرا انتقاد از اقدامات نظامی اسرائیل می تواند منجر به یهودیت شود. اسرائیل پس از حمله حماس ، جنگ اخیر خود را علیه غزه آغاز کرد: گروهی که در نوار غزه حاکم بودند. حمله ای که در آن حدود چهار نفر کشته و چهار گروگان گرفته شد. از آن زمان ، بمب گذاری های اسرائیل در غزه 60،000 نفر را کشته و بیشتر زیرساخت های مدنی را نابود کرده است.
برای الکسی سیل ، یک کمدین سابق یهودی انگلیس ، که برای مدت طولانی طرفدار حقوق فلسطین است ، گزینه ای قابل قبول نیست.
در 5 دسامبر ، “پیام کریسمس جایگزین” وی ، که در شبکه های اجتماعی خود منتشر شد ، به سرعت ویروسی شد. از آنجا که سخنان وی در مورد دروغ و همدستی سیاستمداران در حمله اسرائیل بسیار منعکس شده بود ، زیرا آنها مطابق با عقاید و احساسات هزاران نفر بودند.
خالد عبدالله
وی به الجزیره گفت: “از ابتدا مشخص بود كه اوضاع غزه از ابتدا متفاوت است.” اسرائیلی ها قرار بود همان کارهایی را که اکنون انجام می دهند انجام دهند. و او ندید که کسی آنها را متوقف کرده است. آنچه اتفاق می افتد گام دیگری در پروژه صهیونیستی ، از جمله اخراج یا مرگ ، تمیز کردن قومی یا از بین بردن مردم فلسطین با غرب است. اگر او در برابر این هولوکاست سکوت کند ، پس مجبور شد در برابر آن هولوکاست سکوت کند. من فکر می کنم این مقایسه توجیه شده است. “
وی گفت که هنگام اعتراض به فلسطین ، از چیزی نمی ترسد.
وی با اشاره به یک کودک و نویسنده انگلیسی که هم یهودیان را محکوم کرده و جنگ اسرائیل را محکوم می کند ، گفت: “این هنرمندان جوان تری هستند که در صورت صحبت کردن ، خطر رد شدن را دارند.” “به عنوان یک یهودی که درگذشت ، در دنیای بازی ، من وضعیتی شبیه به میریام مارگولوس یا مایکل روزن دارم ، گویی که او نوعی مصونیت اجتماعی و شبکه دارد.”
وی افزود: کمدین ها و هنرمندان عادت به حفظ آینه علیه جامعه دارند.
وی گفت: “در طول تاریخ ، کمدین هایی وجود داشته اند که افراط گرایی نشان داده اند.” این کار ماست. در حالی که سیاستمداران امروز بشریت و اخلاق را برای قدرت قربانی کرده اند ، دولت فعلی از نظر اخلاقی خالی است.
“آنها ترسناک ترسیده اند.” آنها بیشتر از کودکانی که کشته شده اند به کار خود اهمیت می دهند. “
با این حال ، او می داند که این عمل محدود است.
وی گفت: “تغییر مثبت نه تنها از طریق تظاهرات است.” “باید یک رویکرد مداوم در دستیابی به قدرت سیاسی وجود داشته باشد ، و این تنها راه برای بهبود زندگی است ، چه برای انگلیسی ها و چه برای افراد خارج از کشور.”
عبدالله نیز موافق است.
“آیا این اعتراضات از نسل کشی جلوگیری کرده است؟” نه ، هنوز “
اما آیا آنها تأثیرگذار بودند؟ “قطعاً.”
به گفته وی ، “در آگاهی جهانی تغییری ایجاد شده است ، اما هنوز بهمن تبدیل نشده است … وظیفه ما این است که آن بهمن را راه اندازی کنیم.”
سیل الکسی
سیل و عبدالله در 19 ژوئیه در مورد هنر و اعتراض در لندن شرکت کردند. صداهای همبستگی او در لندن شرکت کرد. یک برنامه خیریه که فقط یک شب در حمایت از فلسطین برگزار می شود.
در حالی که بمباران غزه همچنان ادامه دارد ، بیشتر انگلیس ها از سیاست های اسرائیل انتقاد می کنند.
ماه گذشته ، نظرسنجی انجام شده توسط موسسه Y. Gav ، مسئول خیریه اقدام برای بشریت و مرکز بین المللی عدالت (ICJP) ، نشان داد که 5 ٪ از انگلیس مخالف اقدامات توهین آمیز اسرائیل هستند. در بین این مخالفان ، 5 درصد گفتند که اقدامات اسرائیل معادل نسل کشی است.
دینا متار ، رئیس رسانه های جهانی و ارتباطات جهانی در دانشگاه SWAS گفت: “بله ، فاصله مشخصی از سیاستمداران وجود دارد ، به ویژه به دلیل ناامیدی از عدم اقدام مؤثر.”
وی گفت: متوسل شدن به هنرمندان برای درک اخلاقی بازتابی از ناامیدی عمومی از سیاست رسمی است.
“اثرات این امر ممکن است فوراً فاش نشود ، اما در دراز مدت آنها به شکل سیاست رسمی حزب رد می شوند … ما باید برای آگاهی عمومی از اهداف این سیاست ها به مبارزه ادامه دهیم و پیوند بین سرمایه داری و دولت استعمار اشغال را روشن کنیم.”
جیکمبس ، استاد ارتباطات سیاسی در دانشگاه گلداسمیت در لندن ، گفت که هنرمندان و چهره های فرهنگی ، جای خالی سیاستمداران را پر می کنند ، ریشه در تاریخ.
وی گفت: این هنرمندان و نوازندگان اغلب از دهه 1980 و جنبش های ضد فرهنگی از مردم ابراز نارضایتی کرده اند. بخشی از این امر به دلیل ماهیت ذاتی اعتراض و ماهیت رادیکال فضاهای هنری است و بخشی از آن به این دلیل است که هنر می تواند احساسات عمومی را منعکس کند.
وی گفت: “در بریتانیا ، مانند بیشتر کشورهای اروپای غربی و آمریکای شمالی ، دولت ها تا حد زیادی به آنچه ایالات متحده و منافع در نظر گرفته می شود وفادار هستند.”
اما اگرچه هنرمندان می توانند نارضایتی و آگاهانه ابراز کنند ، “محدودیت هایی در مورد آنچه هنرمندان و جنبش های فرهنگی می توانند انجام دهند وجود دارد.”
وی گفت: “بدون احزاب سیاسی مؤثر و جدید ، شکاف بین افکار عمومی و نخبگان سیاسی فقط عمیق تر می شود.”
“تاریخ به ما می آموزد که اصلاحات سیاسی به جنبش های سیاسی احتیاج دارند.”
منبع: الجزایر
5959
