کار “خرچنگ” به کارگردانی Pir Hosseinloo Dynamic که این روزها توسط طرفداران جهان برگزار می شود ، یکی از نمایش هایی است که در آن تخیل و خلاقیت زیادی وجود دارد.
مرزی پس از مدت طولانی در حالی که زخمی روی صورتش داشت ، به زادگاه و خانه پدربزرگش بازگشت. خانه ای در اختلال عملکردی که بسیاری از خرچنگ ها به آن حمله کرده اند ، جایی که گورستان دیگر جایی برای دفن مردگان در شهر ندارد. مرزی با گذشته خود در این خانه روبرو است که خاطرات تلخی در ذهن دارد و در حال حاضر در حال جنگ است.
از منظر کار ، خرچنگ اثری سورئال است که دارای مضامین روانی ضخیم است. قرار گرفتن در معرض انسان با خود و سفر به دوران کودکی ، جایی که بخش مهمی از مشکلات روانی انسان در همان دوره شکل می گیرد ، اسکلت کار را تشکیل می دهد و به عنوان یک قهرمان به مارزی می رود. زخمی که روی چهره او ظاهر می شود ، نمادی از زخمهای جدی داخلی وی است که بخش مهمی از آن در پدربزرگ قدیمی و متلاشی شده است. او به عنوان یک کودک مفقود است و اکنون در مدت زمان کوتاهی در این خانه ماند ، او اغلب با یک مارزی جوان روبرو می شود. در همان زمان ، داستانی بین او و محسن وجود داشت که سالها پیش با احتیاط بوده و خرچنگ ها از دوم مراقبت کرده اند. یک معلم عاشق تئاتر هملت و بازی با کودکان برای تمرین.
پیر حسینلو از اعماق صحنه به روشی درخشان استفاده می کند و بیننده را با یک میز بزرگ قرار می دهد. نمادی از اشرافی فرو ریخت و خانواده ای که چیزی باقی نمانده است. بقیه مؤلفه های صحنه نیز کاملاً به مفهوم و زیرنویس کار ارائه می شوند.
پیر حسینلو علاوه بر بازیگران اصلی ، از بازیکنان برای گفتن داستان خود استفاده کرده است. با چهره و دستان خود که کاملاً در متن کار است. در میان بازیگران “Cober” ، مهتاب در نقش Marzieh دقیقاً همان چیزی است که بازی این ژانر به آن احتیاج دارد. او مقاله را کاملاً درک می کند و لحظه ای لحظه ای دارد. ثروت نوسانات مرزی را به خوبی نشان می دهد ، به بیان جذاب و زبان بدن اعتماد می کند و ظاهر بیننده را ترسیم می کند.
“خرچنگ” یک نمایش خوب Tritmus است که مخاطب را خسته نمی کند و مدتی در ذهن شماست. البته ، برای یک تماشاگر که عاشق این نمایشگاه نمایش است و فقط در مورد پر کردن وقت آزاد او نیست.
5959
