این مراسم با تکه هایی از آثار خود Pejman آغاز شد. صدایی که در رودکی طنین انداز شد و جو این مراسم را با خاطره خالق آن مخلوط کرد. Great artists such as Ali Akbar Hunter, Hossein Alizadeh, Kayhan Kalhor, Arrideshir and Houshang Kamkar, Majid Enterzami, Mohammad Reza Darvishi, Bahman Farmanarara and other prominent figures of music and cinema were present in this detachment; حضور که نشان می دهد وضعیت عالی Pejman در حافظه فرهنگی ایران است.
در سخنرانی پر از توبه و ستایش ، هوسانگ کامکار Pejman را به عنوان هنرمندی توصیف کرد که خلاقیت و عمیق آن با موسیقی کلاسیک کلاسیک آثار ماندگار ایجاد کرد. وی یادآوری کرد که حتی کارگران زندگی Pejman از عزیمت آنها ناراحت بودند. این نشانه پیوند انسانی این هنرمند با جامعه وی است.
محمد رضا درویشی ، محقق موسیقی در منطقه ، Pejman را “باطنی ثروتمند” می دانست که در ایجاد آثار ارزشمند سرچشمه گرفته است. بهمن فارمانارا همچنین Pejman را به عنوان یک هنرمند صمیمی اما حرفه ای معرفی کرد که موسیقی او موسیقی خود را به زندگی جدید به آثار سینمایی تبدیل کرد.
شریف لفیفی ، آهنگساز و معلم موسیقی ، به بشریت Pejman رفت و او را به عنوان یک انسان می دانست که اشتیاق غیرقابل توصیف برای ایران داشت. حتی در روزهای دور Yalda Ebtehaj همچنین بر جایگاه ویژه خود در تاریخ موسیقی تأکید کرد و در مورد لزوم یادبودهای صالح تر برای Pejman صحبت کرد.
در پایان این مراسم ، شیرین جودالی ، همسر احمد پژمن ، با چشمان گریه از همه هنرمندان و دوستانی که کمک کردند بدن همسرش را به میهن بیاورند ، گفتند: “رویای احمد در ایران دفن شده است و خوشحالم که این آرزو تحقق یافته است.”
جسد احمد پیجمن مدتها پس از این وداع به زادگاهش منتقل شد و روز شنبه 5 اکتبر بین مردم و هموطنان آنها دفن شد. جایی که او سالها پیش به اولین موسیقی موسیقی گوش داد و یک سفر بی پایان را انجام داد.
احمد پژمن ، متولد 9 ژوئیه ، مسیر موسیقی را با هشمات سانجاری و تئوری موسیقی با حسین نسیحی آغاز کرد. وی سپس در آکادمی موسیقی وین و سپس در دانشگاه کلمبیا در نیویورک تحصیل کرد و آثار ارزشمندی را در زمینه های سمفونی ، اپرا ، سینما و موسیقی کودک ایجاد کرد. از “عملکرد فاطمه” گرفته تا موسیقی فیلم های ماندگار ، Pejman همیشه سعی کرده است افق های جدید را باز کند.
5959
