هفت طبقه ؛ یعنی تقریباً هفت برابر خانه عالی که هشتاد سال پیش توسط جلال الحمد ساخته شده است تا یک خانه ادبی و فرهنگی و لانه باشد. همان شهرداری ، یازده سال پیش ، میلیاردها دلار برای خرید و بازیابی خانه و تبدیل آن به یک موسسه فرهنگی عمومی هزینه کرده بود. موسسه ای معروف به “Simin House -Museum و Jalal” و به گفته طرفداران ، نمونه ای بی نظیر در سطح ملی و مکانی مناسب برای دیدار فرهنگ ها ، ادبیات و هزاران هنر و ادبیات فارسی است. بسیاری از مدیران این شهرداری نیز به چنین نعمت هایی افتخار می کنند و به عناوین و تبلیغات دست یافته اند.
اما اکنون سؤالاتی وجود دارد ، اگرچه بدون پاسخ: چرا شهرداری به یک بنای تاریخی و فرهنگی آنقدر بی رحمانه حمله می کند که هزینه ها و هزینه های قابل توجهی را پرداخت کرده و پرداخت کرده است؟ چرا شهرداری ، که احتمالاً با مقررات قانونی محافظت از حریم خصوصی بناهای تاریخی و به ویژه معیارهای ارتفاعی از بناهای ملی همسایه ، نقض آنها آشنا است؟ چرا بازرسی شهرداری سکوت تهران در سکوت است و وزارتخانه نسبت به حفظ میراث فرهنگی واکنش نشان نمی دهد؟ آیا ارزش کسب درآمد با قیمت خسارت به فرهنگ و هنر کشور را دارد؟ آیا این چیزها “” یا “تحقیر” شهر هستند؟
۵۹۵۹
