حفظ هویت مستقل سینمای مستند پس از هجده سال از جشنواره «سین ورداد»/از سیر تا پیاز جشنواره

پریسا ساسانی: مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویا در سال ۱۳۶۳ با نام مرکز سینمای تجربی و نیمه حرفه ای با هدف گسترش آموزش و تولید سینمای مستند و نیمه فیلم حرفه ای ایجاد شد. که از سال 1392 ریاست مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی را برعهده گرفت و پیش از ایجاد جشنواره «سینما حقیقت» چهار دوره از فیلم های مختلف اروپا و خاورمیانه تحت عنوان چشم انداز سینمای فرانسه، چشم انداز سینمای هلند، چشم انداز سینمای فلسطین و چشم انداز سینمای لبنان.

دیدگاه های مدیریت فرهنگی برای جریان سینمای مستقل.

در واقع برگزاری هفته های فیلم در سینمای فلسطین و دعوت از فیلمسازان مشهور سینمای جهان برای ارائه استعدادهای جوانان ایرانی در عرصه سینمای مستند؛ مقدمه ای برای تأسیس غرفه جشنواره بین المللی فیلم ایران «سینما حقیقت» شد.

محمد آفریده که در سال های 85 تا 1387 دبیر سه دوره جشنواره سینمای حقیقت بود، در گفت و گو با فارسیرو اظهار داشت: تمام تلاش خود را برای برپایی جشنواره ای شایسته در سطح بین المللی انجام داده است و امیدوار است سینما حقیقت بتواند این جشنواره را برگزار کند. یادگاری ماندگار و خجسته برای آینده سینمای مستند باشد.

با تغییر مسیر، مسیر «سینما حقیقت» ادامه یافت

یکی از ویژگی های این جشنواره بین المللی توجه به این نکته بود که با تغییر مسیر، این رویداد سینمایی به قوت خود باقی ماند و در هر دوره با توجه به سیاست های سینمایی دولت ها فیلم های مختلفی اکران شد. بر اساس شفیع آقامحمدیان که پس از آفریدا اسکان مدیریت مرکز گسترش یافت. وی این جشنواره را در 3 دوره به عنوان دبیر برگزار کرد. آقامحمدیان یکی از کارگردانان با سابقه در رادیو و تلویزیون بود و بعدها محمدمهدی طباطبایی نژاد و محمد حمیدی مقدم با سابقه کاری مشابه در تلویزیون، مدیران بعدی این مرکز شدند.

از این حیث محمدمهدی طباطبایی نژاد با روی کارآمدن دولت یازدهم به عنوان مدیر کل مرکز مسئولیت 6 دوره این جشنواره یعنی از هفتمین دوره جشنواره بین المللی «سینما حقیقت» تا دوره دوازدهم و در ادامه این مسیر، محمد حمیدی مقدم از سیزدهمین دوره تا آخرین دوره، مسئولیت هجدهمین جشنواره را در این دوره و در پایان برعهده داشته است. جشنواره هجدهم، شما روی صندلی دبیری خواهید نشست. این رویداد فرهنگی و سینمایی برای ششمین بار

کدام فیلمسازان در جشنواره «سین ورداد» خوش درخشیدند؟

یکی از دستاوردهای سینمای مستند تولد مستندسازان و افراد مستقل در سینمای ایران بود که توانستند با ساخت آثار متفاوت پیام جدیدی را در جشنواره های بین المللی بیان کنند. به این ترتیب وحید موسائیان برای ساخت مستند «سرزمین گمشده» دیپلم افتخار بهترین فیلم بلند مستند را دریافت کرد. مسیر سینمایی موسیان با پشتوانه شناخته شدن در این جشنواره هموار شد و توانست آثاری چون «گلچهره» و «فرزند چهارم» را بسازد. کیوان علی محمدی و امید بنکدار نیز ابتدا با مستند «MDMA» در «سینما حقیقت» خوش درخشیدند و این دو فیلمساز در کنار هم فیلم های مستند، تجربی و داستانی زیادی ساختند.

از میان سینماگران، پریوش تداری نیز برای مستند کوتاه «نزدیکتر به نفس» دیپلم افتخار دریافت کرد.

جایزه نرگس آبیار برای «سینما حقیقت»

نرگس آبیار نامی است که به سرعت در سینما مطرح شد. او در ساخت فیلم های سینمایی «شیار 143»، «نفس»، «شبی که ماه کامل شد» و… خوش درخشید. اما نکته مهم این است که در سومین دوره جشنواره «سینما حقیقت» برای کارگردانی مستند «قیامت» دیپلم افتخار دریافت کرد.

با توجه به اینکه عمر جشنواره «سینما حقیقت» به 18 سال رسیده است. جدای از فیلمسازانی که از طریق فیلم مستند وارد سینمای داستانی شدند. فیلمسازانی هم بودند که به عنوان کارگردان و تهیه کننده به سینمای مستند پرداختند و آردا عطارپور یکی از پیشگامان این عرصه است.

سرمایه ای برای آینده

عطارپور که فیلم های بلندی چون «خلیج فارس» و «پرنیان» را در کارنامه خود دارد، در گفتگو با خبرنگار فارسیرو گفت: علیرغم نکات مثبت و منفی که در جشنواره «سینما حقیقت» دیده شده است. 18 سال از این رویداد سینمایی می گذرد اما همچنان معتقدم این جشنواره یکی از مهم ترین رویدادهای سینمایی در عرصه مستند است که فیلمسازان جوان آثار یکدیگر را می بینند و به تبادل نظر می پردازند. در واقع ایجاد جشنواره فیلم یک سرمایه واقعی برای آینده و فرزندان ایران است.

وی ادامه داد: عدم برگزاری این جشنواره می تواند آسیب های زیادی به نسل جوان فیلمساز وارد کند. چون فیلم مستند نیاز به مکانی دارد که همزمان خود را نشان دهد و رقابت کند و جشنواره واقعی فیلم این فرصت را به فیلمساز می دهد.

عطارپور خاطرنشان کرد: وی با وجود عقاید سیاسی و سانسور، در دوره های مختلف حکومت کرده است. اما همچنان تماشای مستندهای ایرانی یک اتفاق مهم است. ضمن اینکه در شرایط فعلی امکان برگزاری چنین جشنواره ای وجود ندارد و باید سرمایه های فرهنگی خود را در زمینه های مختلف حفظ کنیم.

۲۴۳۵۷