تلاش و نوآوری احسان علیخانی را نمی توان کتمان کرد; اما این برنامه فقط برنامه احسان علیخانی نیست. بلکه برنامه‌ای سرگرم‌کننده و قابل تأمل است که می‌خواهد نشان دهد زنان می‌توانند فراتر از ذهنیت برخی که اخلاق و رفتار اجتماعی زنان را در چارچوبی خاص اسلامی می‌نگرند، بدون زدن تیر، کودتا و یا بحران اخلاقی رخ می دهد سیلی مخرب
آنچه در این میان حائز اهمیت است تناقض و تناقض سال های دور و حتی این سال ها در نحوه ارائه اندیشه های اخلاقی دینی و اسلامی با استفاده از دنیای مدرن فناوری صوتی و تصویری است که مهمترین آن تلویزیون JA در این سال هاست. در کنار برنامه های نشاط آور و سرگرم کننده به عنوان “جوکر” و همچنین واقعیت روزمره افراد جامعه است که با تصویری که از تلویزیون ارائه می شود یا با ابزار پلیس گشت ارشاد و … کاملا مشهود و متناقض است. برخورد خشونت آمیز با زنان محترم در خیابان!
آیا زمان آن نرسیده که جلوی این تضاد و اختلاف جدی گرفته شود و با برنامه ریزی دینی و فرهنگی با راهکار، آرامش و آسایش را به جامعه برگردانیم؟
هر دو پلتفرم «فیلیمو» و «تلویزیون» در GA برنامه‌های مرتبط با زنان را با مجوزهای قانونی و ایده‌های مشترک تولید و پخش می‌کنند. اما به قول معروف چرا اینجا و کجا؟ به راستی که فاصله شکل و تصویر آن از زمین تا آسمان است! مردم می گویند مگر هنجارها و سیاست های فرهنگی رایج نیست و چه فرقی بین این مسئول و آن مسئول است که این همه رفتارهای متناقض مشاهده می شود؟
وقتی دوربین روی جوکر زوم می کند، زنان «جوکر» با لباس های مدرن و رنگارنگ، با موهای بیرون از روسری، پیر و جوان، خنده هایشان کر کننده است، می خندند و همدیگر را تشویق می کنند، جوک می گویند و با چهره هایشان که گریم شده هم شکلک های خنده دار متفاوتی می سازند، همه در سنین مختلف هستند، در طنز، شوخی، لباس و آرایش یکسان هستند، مخصوصا خانم بزرگتر (رئیس خانم ناهید مسلمی) که این مقام را دارند. مادر به دیگران در برنامه! او از همه شوخ ترین، شادترین و شوخ ترین است. با یک تی شرت قرمز شاد و موهای رنگ شده! (البته بحث ساختار و عملکرد بازیگران یا ضعف و قوت ایده ها نیست)
هنگامی که دوربین به سمت تلویزیون هدایت می شود ج. الف- خانم‌ها اعم از مجری، گوینده یا بازیگر (حتی در نقش‌های مختلف)، چادر، مانتو، شال و روسری بسیار بلند و اغلب تیره می‌پوشند و تمام اندام‌های بدن به جز قسمتی از دست و صورت پوشیده است. بدون آرایش، حتی یک تار مو در چشم، فقط تا حدی لبخند می زند که لب ها را دراز می کند، می خندد و هرگز، و اگر قرار است بلند بلند بخندند، زاویه دوربین باید باز باشد. بینایی، در غیر این صورت دست ها باید جلوی دهان باشد. مثل «المیرا خانم شریفی» در برنامه صبحگاهی مطمئن شوید که دندان ها دیده نمی شوند! فقط گاهی اوقات در سریال بسته به شخصیت ها می توان طراوت را در کلام، چهره و لباس دید یا استثنا در «برنامه 203» در ایام انتخابات، پوشش های بصری متنوع یا موهای زنانه در بیرون وجود دارد.
حالا اگر دوربین را در داخل جامعه ایرانی بچرخانید، مثلاً در یک میدان، خیابان یا مجتمع مسکونی، جامعه دیگری را می بینید، برخی با چادر، برخی با مانتو، برخی با پیراهن و شلوار رنگی، برخی با موهای کاملا پوشیده، برخی با موهای نیمه پوشیده بیرون رانده شده اند، برخی بدون شال و روسری، برخی بدون آرایش و ساده و برخی با آرایش و موهای رنگ شده کنار هم ایستاده اند. برخی شوخی می کنند و می خندند، برخی جدی و بدون لبخند مصمم هستند، برخی جشن تولد دسته جمعی می گیرند و برخی در کافه ها اختلاط می کنند و برخی به مساجد، هیئت های مذهبی، مراسم رسمی و … می روند.
جالب اینجاست که بر اساس دیدگاه سوم، اکثر افراد با هر شکل و اندازه در یک فضای دوستی، صمیمیت و همدلی با هم زندگی می کنند، با احترام به مرزهای دیگران احترام می گذارند، با احترام و احترام با یکدیگر رفتار می کنند و در حوزه دانشگاهی و آموزشی. با هم مرکز می شوند. آنها روابط دارند، در جشن تولد، عروسی و … با هم هستند.
با این تضادهای قدیمی چه باید کرد؟ کدام یک درست است؟ آنها هنوز نتوانستند بفهمند که چرا برخی از این افراد در زمان زندگی مشترک، ناگهان پرخاشگر، عصبانی، معترض و درگیر موقعیت خاصی می شوند؟
اعتقاد بر این است که لازم است تکلیف روشن شود. بسیاری از چیزها به دلیل این تضادها یا بهتر بگوییم سوء تفاهم ها از بین رفته است.
زنان جوکر را با کمی تأمل و بدون کینه یا نفرت ببینید. به نظر می رسد زمینه برای اثبات برخی حقایق، کنار گذاشتن برخی توهمات و سوءتفاهم ها و احیای بینش روشن و امیدبخش اندیشه دینی فراهم شده است. به نظر می رسد فقه پویا همواره راهگشا بوده و توجه به الزامات حکمرانی ضروری و مؤثر است.
5757
