به گزارش خبرگزاری فارسیرو، امروز 12 آبان ماه سالروز تولد هنرمندی است که هنر را مایه اندیشه می دانست و اگرچه زیبایی را می دید و دوست داشت، اما همواره سعی می کرد افکار خود را به شکلی شیک به گوش عموم برساند.
به گزارش ایسنا، محمود استادمحمد نمایشنامه نویس و کارگردان تئاتر کشورمان در محله ای نزدیک میدان اعدام به دنیا آمد و در کودکی و نوجوانی تلخی و ظلم چندانی ندید. از این رو دور از این نبود که گاه زبانش خشن بود و با تمام این اوصاف برخی از زیباترین نمایشنامه ها و ترانه های سرزمین ما را می نوشت.
آهنگ های عاشقانه او که برخی از آنها توسط بخش زیادی از شهر تلفظ شده است، گواه خوبی بر این است که او عاشق بود، اما به همان اندازه به مسائل اجتماعی حساس بود و به گونه ای بود که در دهه 80، پس از مدتی در زندان بار دیگر به کار تئاتر علاقه مند شد و در جمع جوانان تئاتر در نشست نمایشنامه خوانی «عصری با نمایش» از اهمیت دراماتورژی گفت: یکی از اولین چیزهایی که شاپور بختیار در سازمان امنیت آن زمان یک نمایشنامه نویس از بین رفت زیرا آثاری مانند «هالتی» احزاب را از خواب بیدار کرد و اینگونه بود که مردم از شهرهای مختلف برای دیدن تئاتر به تهران آمدند.
او از جمله نویسندگانی بود که تئاتر را در جعبه نمی پیچید و اگر از مردم یا طبقه ای صحبت می کرد، قطعاً همه روابط زیستی آنها را در نظر می گرفت و این را در مورد تئاترهای کافه ای که بعد از انقلاب رایج شد، می گفت. . : «آنچه در دهه 50 تبدیل به زبان و تئاتر سفره خانه شد، امروز کاملاً تحریف شده و فقط جنبه های بیرونی آن گرفته می شود که به شکلی مضحک بازنمایی می شود. آن فرهنگ گفتاری از آن زمان بود اما امروز زبان تزریق می شود. آثار قهوه، طبقاتی از نسل رذل، یاغی و مخالف را نشان می داد که فرهنگ خاصی در خدمت مردم داشتند، اما امروز هنرمندان ما، صرف نظر از این موارد، تنها به جذب مردم و انجام آن بسنده می کنند. نمایش صحنه های جدایی و… جنبه های واقع بینانه زندگی مردم جنوب تهران را نادیده می گیرند و تئاتر لاتی امروز مایوس کننده است».
و همچنین درباره اثر ماندگار خود «اسید کاظم» گفت: این اثر را ننوشتم تا فقط جنبه لاتین آن تقلید شود، آسید کاظم در این اثر خود را منجی مداخله گر در سرنوشت مردم معرفی می کند. مردم محله اش و به نوعی در نمایش «منتظر گودو» همین سوال را مطرح می کند که در آن زمان دکتر شریعتی یکی از کسانی بود که این برنامه را تایید کرد.
و از اینکه آثار درخشان کشورمان جایی برای ثبت و نگهداری ندارند ناراحتش می کند: من خودم «اسید کاظم» را از دست دوم خریدم اما هیچ سازمانی نیست که بگوید به خاطر این کار چه شد. حفظ تاریخ تئاتر
محمود استادمحمد امروز ۷۴ ساله می شد. اما حالا 11 سال از خداحافظی برای همیشه از تئاتر، گل ها، جوانی پرمهر و همه عشق ها و دلبستگی ها می گذرد. در این لحظه عجیب که «تولید تئاتر» جای «آفرینش هنری» را گرفته است، شاید او که عشق به تئاتر در رگ هایش بود، در دنیایی دیگر آرامتر می خوابد.
۲۴۴۵۷
