تجزیه و تحلیل جامعه شناختی واکنشهای انتقادی به هومایون شاجریان/ وقتی هنر به پیروزی سیاست تبدیل می شود

Zainab Kazemkhah: بسیاری این واکنش ها را نشانه تغییر روابط جامعه با هنرمندان و حتی زنگ هشدار سایر چهره های فرهنگی می دانستند. جامعه شناس Alireza Sharifi Yazdi ، در مصاحبه ای با News Online ، ریشه اوضاع را “کاهش شدید در سرمایه اجتماعی ، عدم اعتماد به سازمان های دولتی و بحران مدیریت در کشور” می داند و معتقد است که در چنین محیطی هر پدیده ای که رنگ و بوی دولت را بدست می آورد ، حتی اگر این یک کنسرت موسیقی باشد.

شریفی یزدی در پاسخ به این سؤال که چرا Shajrian محبوب ناگهان با موجی از انتقاد و رد اجتماعی برخی روبرو شد“اول فراتر از هنرمند است:” این موضوع ابعادی فراتر از هنرمند دارد. یک کنسرت در میدان آزاد برگزار می شود ، اما گروه ها یا افراد با نفوذ لغو شدند. این نشانه بحران مدیریت در ایران است.بشر “دقیقاً همانطور که در مناطقی مانند آب ، برق ، گاز و اقتصاد می بینیم ، چنین رویدادهایی نیز حاکی از همان بحران است.”

او معتقد است که مشکل اصلی جایی است سیستم مدیریت کشور او هیچ دلسردی ندارد: “تصمیمات گرفته نمی شود در یک جنبه امنیتی دارای جنبه امنیتی است ، اما واقعیت این است فقدان مکانیسم مدیریتی خاص و دخالت غیررسمی بخشی از خود بحران است.“

کاهش سرمایه سهم ؛ ریشه بی اعتمادی

طبق این جامعه شناس ، مشکل اصلی تاریخ شجران کاهش سرمایه سهم در ایران است. “امروز ، حکومت ما ، از پارلمان و وزیران گرفته تا فرمانداران و فرمانداران ، سرمایه سهم را به شدت کاهش داده است. سرمایه اجتماعی دارای سه مؤلفه اصلی است: مشارکت ، شفافیت و اعتماد عمومی.” ما در سه منطقه بسیار مهم هستیم. “

وی با اشاره به انتخابات اخیر ، می گوید که میزان مشارکت به خوبی نشان داده شده است. برای شریف یزدی ، عدم شفافیت نیز عامل مهمی در فرسایش اعتماد عمومی است“اساساً ما یکی از کشورهای غیر شفاف هستیم. هنوز مشخص نیست که درآمد نفت به کجا می رود یا پول خرج می شود. بهانه این است که ، زیرا ما در تحریم ها هستیم ، باید محرمانه عمل کنیم” ، اما این باعث کاهش اعتماد عمومی می شود. “

به گفته وی ، هر دو اعتماد به نفس افقی (اعتماد به نفس افراد به دیگری) و اعتماد به نفس عمودی (اعتماد به نفس مردم به نهادهای حاکم) تضعیف شده اند و امروز جامعه در پایین ترین سطح اعتماد به نفس عمومی قرار دارد. نتیجه این است که “هر کلمه ای از مقامات ، حتی رئیس جمهور ، با شک و شک و تردید روبرو است.”

جامعه عصبانی ؛ تجربیات مشابه

در این زمینه ، حتی محبوب ترین چهره ها نیز مصون نیستند. شریفی یزدی توضیح می دهد: “بیشتر مردم اعتقاد دارند این کنسرت یک کنسرت دولتی و ایالتی بوده است.بشر به همین دلیل ، نه تنها خود این رویداد ، بلکه خود شاجریان است. با پیشینه و محبوبیت وی و اینکه وی فرزند معلم شاجریان است ، اما از دیدگاه جامعه شناختی ، ریشه تاریخ کاهش اعتماد عمومی به سازمان های دولتی است. به ویژه ، هنگامی که خبر تماس مستقیم وزیر راهنما با هومایون شاجریان منتشر شد ، این به عنوان نشانه مداخله دولت تلقی می شد و در نتیجه واکنش ها شدت می گرفت. “

جامعه شناس به یاد می آورد که این داستان محدود به Shajrian نیست. وی نمونه هایی از گذشته را به یاد می آورد: “هنرمندی که سالها ممنوع است و به او اجازه عمل نداد ، به محض اینکه در تلویزیون ظاهر شد ، با واکنش های حاد روبرو شد. دلیل این امر این است که جامعه امروز عصبانی است ؛ به دلیل وضعیت اقتصادی ، وعده های غیر ضروری و شکست های بی شماری. بنابراین ، هر چیزی که بوی آن مانند یک دولت با یک موقعیت منفی در مردم روبرو می شود.”

محرومیت اجتماعی ؛ خطری برای همه هنرمندان

شریفی یزدی هشدار می دهد که هر هنرمند می تواند در چنین فضایی با طرد اجتماعی روبرو شود: “مردم بارها و بارها نشان داده اند که مایل به اعتماد به نفس هستندبشر این اعتماد نسبی در جنگ 6 روزه یا حتی در انتخابات شکل گرفت. اما امروز ، اگر انتخابات جشن گرفته شود ، مشارکت بسیار پایین تر از گذشته خواهد بود. این به معنای یک فرصت عالی است. “

به نظر وی ، این روند محدود به هنر نیست و اگر او ادامه یابد ، می تواند کل سیستم اجتماعی را بپوشد.

تنها راه حل ؛ بازسازی اعتماد به نفس

به گفته شریفی یزدی ، تنها راه برای خارج شدن از این بحران ، بازسازی اعتماد عمومی است. این کار دشوار است اما ضروری است: “دولت باید با جهان تعامل داشته باشد ، حتی در کوتاه مدت اقتصاد را بهبود بخشد ، وعده ها را برآورده کند ، شفافیت ایجاد کند و از مشارکت نهادهای نامربوط در اقتصاد جلوگیری کند. گردش نخبگان نیز باید رخ دهد.” اگر اینگونه نباشد ، حتی محبوب ترین هنرمندان قربانی بی اعتمادی خواهند شد. “

۵۹۵۹