در چنین شرایطی ، به فیلمی ساختگی مراجعه کنید که دارای تحقیقات و پژوهشی روشن و دفاعی است ، انتظار دارد مخاطب منتظر بماند. “تابستان برفی” یکی از این نمونه های ارزشمند است. اگر این فیلم را از دیدگاه تحقیقاتی مشاهده کنیم ، می فهمیم که نویسنده (فاطمه اباشاز) و کارگردان (نسیم فروو) و نویسنده نویسنده (مریم بهر آل -آلومی) ، سعی کرده اند ابتدا تحقیق را بشناسند ، بخوانند و روایت کنند.
موضوع فیلم آنقدر حساس ، چالش برانگیز و ملتهب است ، یعنی نظارت بر کودکان یتیم ، که کوچکترین سهل انگاری در تحقیقات می توانست به ضعف اصلی کار و پاشنه کار تبدیل شود. این یک امتیاز است که سازندگان به سادگی از حضور مشاور راضی نیستند و سعی کرده اند تحقیقات را به بخشی از روند تولید فیلم تبدیل کنند.
نویسنده این خط با بررسی مؤلفه های فنی و ساختاری فیلم ، که بدون شک مورد انتقاد قرار می گیرد و ترجیح می دهد یکی از جنبه های اصلی فیلم را نشان دهد: این تحقیق سنگ اساسی است. این فیلم سختی سختی را به خود می گیرد. آنقدر سخت است که کارگردان بدون پشتیبانی تحقیقاتی نتوانسته است یک زمین قوی در زیر پاهای خود داشته باشد و فیلم در ابتدا به راحتی کشیده می شد. اما “تابستان برفی” ایستاده است ، و این مقاومت نتیجه تحقیقاتی است که در پارچه فیلم اتفاق می افتد.
با وجود هزینه محدود این پروژه ، این فیلم توانسته است مسیر خاص خود را پیدا کند. تماشاگر نه تنها درگیر یک داستان می شود بلکه وضعیت انسانی و اجتماعی را نیز تجربه می کند که در آن شخصیت ها به دام می افتند. و این قدرت فیلم است. تحقیقات مناسب به تولید کننده آموخت که به جای تجویز یک نسخه ساده برای مشکلات پیچیده ، فقط این سؤال را بپرسید. فیلم راه حل را ارائه نمی دهد ، اما مشکل را ایجاد می کند.
این پرهیز از ساده سازی چیزی است که فیلم را از بسیاری از همکلاسی های وی متمایز می کند. “تابستان آینده در برف” او می داند که آیا او روایت می شود ، او باید با دقت و صادقانه باشد ، نه با عجله و نتیجه گیری. این رویکرد است که باعث می شود فیلم ، با وجود همه محدودیت ها ، امروز به یک کار بازتابی در سینمای ما تبدیل شود. یک فیلم تحقیقاتی …
*مستند
۵۹۵۹
