بهروز ووشوقی: می دانم دارم چه کار می کنم، لطفا دوستان نظر ندهید/ هیچ تهیه کننده ای حاضر نیست به بازیگر ایرانی نقش بدهد.

به گزارش خبرگزاری فارسیرو، پاییز 96 بهروز وثوقی بازیگر سرشناس سینمای ایران در اولین فیلم مشترک ایران و آمریکا به نام «کاروانها» بازی کرد. این اولین تجربه حضور آنها در یک فیلم مشترک و مصادف با دوره غیبت بهروز و ثوقی در سینمای فارسی بود. روزنامه‌نگار مجله «جوانان امروز» در نخستین روزهای آبان ماه (56) برای فیلمبرداری «کاروان‌ها» در کوه خواجه سیستان به لوکیشین رفت تا درباره این نوع کار جدید و همچنین حضور محدود آن به زبان فارسی با بهروز گفتگو کند. . سینما مشروح این گفتگو را که در ۱۸ آبان ۱۳۵۶ در «جوانان موزور» منتشر شده است در زیر می خوانید:

با توجه به اینکه گروهی از سینماگران مخالف ساخت فیلم های مشترک هستند و آن را برای سینمای ایران یا بازیگران زن ایرانی مفید نمی دانند، در فیلم مشترک «کاروان ها» چگونه بازی می کنید؟

فیلم «کاروان ها» قرار بود دو سال پیش فیلمبرداری شود و المو ویلیامز تهیه کننده آن من را برای بازی در نقش سرهنگ نصرالله نامزد کرد. ساخت این فیلم به دلیل مشکلاتی به تعویق افتاد و چندی پیش زمانی که در آمریکا مشغول بازی در فیلم «گربه در قفس» بودم، به محض اینکه متوجه شدم به ایران آمدم و مشغول بازی بودم. مدتی است در این فیلم در واقع «کاروان ها» اولین فیلم مشترک من است. خوشحالم که در این مدت توانستم نظر تولیدکنندگان خارجی را جلب کنم و از نتیجه کارم بسیار راضی هستم.

یک نکته در ساخت فیلم های مشترک قابل توجه است و آن اینکه دانستن زبان انگلیسی با بازیگری به زبان انگلیسی متفاوت است و کسانی که فکر می کنند دانستن زبان انگلیسی می تواند در فیلم های مشترک موفق باشد اشتباه می کنند.

برخی می گویند نقش ایرانی ها در فیلم های مشترک کمرنگ است و بهروز ووشقی در این فیلم کلیدی نیست و برخی از بازیگران نیز مدعی هستند به دلیل کوتاه بودن نقششان از بازی در این فیلم خودداری کرده اند. با شنیدن این جملات خنده ام می گیرد. مقاله ای از یکی از بازیگران زن در یک مجله خواندم که می گفت در فیلم ها نقش بزرگ و کوچک وجود ندارد، اما در پایان مصاحبه اشاره کرد که چون نقشش در فیلم کاروان ها کوتاه بوده، از بازی در آن امتناع کرده است. اگر نقش کوچک و بزرگی وجود ندارد، این حرف ها چیست؟

اما در مورد من؛ هیچ وقت انتظار نداشتم در یک فیلم گروهی نقش اول را بازی کنم و از نقشم در این فیلم کاملا راضی هستم چون در طول فیلم کار دارم و یکی از قطعات اصلی داستان به شمار می آیم، مثلا آقای جوزف کاتن. . با شهرت بین المللی اش فقط یک روز روی این فیلم کار کرد و به همین دلیل به ایران آمد و بلافاصله برگشت. حالا آقای کاتن می گوید من بازی نمی کنم چون نقشم کم است.

در مورد من دوستان نباید نظر بدهند چون می دانم چه کار می کنم و کجا هستم. این آقای آنتونی کوئین چقدر کار دارد؟! او دو ماه پس از فیلمبرداری وارد ایران شد. افراد زیادی را می شناسیم که با نقش های کوچک جوایز سینمایی را دزدیده اند. به هر حال همانطور که گفتم «کاروان ها» اولین فیلم مشترک من است و اگر قرار باشد بازیگر جهانی شوم با این فیلم این کار را انجام خواهم داد. می آییم ایران، از خانه فرار می کند و به آنجا پناه می برد. کاروانی به سرپرستی «آنتونی کوین» و بقیه مواردی که باید در فیلم دیده شوند.

به سوی جهانی شدن

برخی اعتراض دارند که [در] فیلم‌های مشترک قبلی (که نقش کوتاهی در «قهرمانان» هم داشتم که نمی‌شمارم) هیچ‌وقت سینمای ایران و بازیگر زن ایرانی را جهانی نکرد و فیلم «کاروان‌ها» هم به همین منوال است. در حالی که باید گفت در هر صورت یک بازیگر زن ایرانی برای جهانی شدن باید از یک نقطه شروع کند و راهی جز بازی در فیلم های مشترک وجود ندارد، زیرا بازیگر زن ایرانی چندان شناخته شده نیست و هیچ تهیه کننده ای حاضر نیست این کار را انجام دهد. آن را به او نقش بدهید و سرمایه اش را به خطر نیندازید. بدون شک وقتی بازیگرانی مثل آنتونی کوئین در فیلمی شرکت می کنند، فیلم در همه کشورها خریداری می شود. عمر شریف با ایفای نقشی کوچک در «لورنس عربستان» جهانی نشد؟ سینمای ما باید یک سری قربانی داشته باشد تا خودش را به دنیا معرفی کند. پس از بیست سال قیصر شد و توانست جایزه ای را از آن خود کند. اکنون جهانی شدن زمان زیادی می برد که با فیلم «کاروان ها» امکان پذیر است.

من به این فیلم امید زیادی دارم و باید بگویم با وجود اینکه این فیلم تمام نشده است، اما چندین پیشنهاد دیگر برای بازی در این فیلم دریافت کرده ام که اولین آنها فیلمی به کارگردانی الیا کازان است که در مکزیک در حال فیلمبرداری است. . . برای این فیلم هزینه ای بالغ بر بیست میلیون دلار در نظر گرفته شده و بازیگرانی چون رابرت ردفورد، پل نیومن، تلی ساوالاس، رابرت واگنر و راکل ولش در آن حضور دارند و این برای من موفقیت بزرگی محسوب می شود.

سینمای ایران

چرا سینمای ایران به فراموشی سپرده شده و تنها یکی از فیلم های آن به نام «سوته دلان» در جشنواره تهران اکران می شود؟

با توجه به کیفیت فیلم های فارسی ترجیح می دهم مدتی از بازی در فیلم های فارسی خودداری کنم.

البته «سوتدلان» را یکی از بهترین کارهایم می دانم و تا 80 درصد موفقیت را در جشنواره پیش بینی می کنم. فقط برای سینمای ایران کاری نمی توانم بکنم، البته نمی گویم چه شده ام. در سطح بین المللی، اما ترجیح می دهم مدتی با سینمای ایران کاری نداشته باشم. سینما شناخته خواهد شد.

بعد از «کاروان ها» بلافاصله برای بازی در فیلم «گربه در قفس» به کارگردانی زرین دست به آمریکا می روم و بعد هم فیلم «شب زر» را دارم که احتمالا در آمریکا فیلمبرداری می شود. تنها فیلم ایرانی که برای بازی در آن قرارداد بسته‌ام «بی‌نفس» به کارگردانی فریدون ژورک است.

زندگی خصوصی

زندگی خصوصی من الان شغل من است و تا زمانی که بازیگر هستم زندگی خصوصی من معنایی ندارد.

۲۴۹