هانی فرید ، استاد دانشگاه کالیفرنیا در برکلی و یک متخصص در تجزیه و تحلیل تصویر دیجیتال نوشت: “ما می توانیم این ایده را داشته باشیم که دیگر نمی توانید به عکاسی اعتماد کنید.” از مجلات زرد و صنعت مد گرفته تا رسانه های اصلی ، مبارزات سیاسی و حتی ایمیل های دروغین ، عکس های دستکاری شده به طور فزاینده ای پیچیده می شوند. اما واقعیت این است که عکاسی مدتها پیش بی گناهی خود را از دست داد. “
از ابتدا ، عکاسان با “تقویت واقعیت” بازی کردند. بسیاری از اولین پیشگامان عکاسی خود نقاش بودند و در تصاویر خود بین علم و هنر ارتباط داشتند. با این حال ، پرتره های عکاسی سالهاست که دقیق ترین راه برای ثبت نام یک شخص در نظر گرفته شده است.
آبراهام لینکلن به درستی در آستانه عکاسی ریاست جمهوری (1) قرار داشت و از پرتره هایی برای مزیت خود با ماهیت خاص استفاده می کرد. هارولد هالزر ، نویسنده تصویر لینکلن می گوید: “لینکلن به خوبی درک کرده بود که تصاویر چاپلوس می توانند ظاهر خود را نجات دهند.”
لینکلن علی رغم طنز چهره خود (“اگر دو چهره داشت؟”) در گرفتن پرتره بسیار فعال بود ، وی در گرفتن پرتره بسیار فعال بود. وی در پنج سال گذشته زندگی خود بیش از 5 بار در مقابل دوربین بوده است.
آنتونی برگر در ماه فوریه یکی از این عکس ها را گرفت و سپس به یک تصویر نمادین تبدیل شد. تصویری که برای اندازه V ، D فاکتورهای 2 دلار آمریکا از 1 تا 2 استفاده می شود. برگر در یکی از اولین عکاسان اخبار آمریکایی در استودیوی متیو بردی کار کرد. باری ، که عکس های میدان جنگ داخلی را به دست آورد ، گفت: “او اغلب تصاویر را دستکاری می کرد تا آنها را جذاب تر کند.”
چهره لینکلن در بلیط پنج رنگ در بدن یک مدافع برده داری سال 4 بود
طبق گزارش نیویورک تایمز ، برندی ، قبلاً نقاش ، هیچ ارتباطی با تغییر و تغییر نداشت. هالزر می گوید: “این قبلاً ساخته شده بود ، اما در طول جنگ داخلی ایالات متحده به حداکثر نقطه خود رسید.” پرتره های قهرمانان جنگ مکزیک با سرهای جدید آرام شد. حتی لینکلن یا سایر عکسهای کلی با چهره های تازه ترکیب شدند. “ویراستار در اوهایو بیش از پنج پرتره از قهرمانان ارتش را با استفاده از تنها پنج یا شش بدن راه اندازی کرد و بسته به تقاضای بازار ، سرها را تغییر داد.”
لینکلن نیز از این قاعده مستثنی نبود. در حدود سال ، سر وی از عکس همبرگر 2 خارج شد و در بدن حکاکی اسکندر ریچی از جان سی کلکون (1) قرار گرفت. کالکون ، سیاستمدار جنوبی ، مدافع محکم برده داری بود. “طنز بزرگ تاریخ این است که یکی از مشهورترین پرتره های لینکلن ترکیبی از سر او در بدن کالکون است ؛ یعنی آزادی برده ها در بدن یکی از سوزاننده ترین مدافعان برده داری.”
در این تصویر ، حتی متون موجود در مقالات تغییر یافته است. در نسخه Calkhon عباراتی مانند “قانون اساسی سخت” و “تجارت آزاد” وجود داشت. اما در نسخه لینکلن ، این کلمات به “قانون اساسی” ، “وحدت” و “اعلام آزادی” تغییر یافت.
در تفسیر هولزر: “پرتره کولخون به لینکلن تبدیل شد ؛ همان کوه باشکوه ، اما این بار به جای جدایی طلب ، atiqb. بزرگترین طنز تاریخی این است: رئیس وحدت بدن برده داری.”
از ابتدا ، لینکلن متوجه شده بود که چگونه پرتره ها می توانند آن را در ذهن مردم قرار دهند. “در ماه های اول ریاست جمهوری ، او فهمید که چقدر به او کمک کردند تا به جای تحمل عکاسان ، چهره ای را برای متحد کردن ایجاد کند. چهره خودش.”
به گفته هولزر ، تصور پرتره ها در ابتدا لینکلن را برای رای دهندگان قابل قبول تر کرده و سپس آن را به سمبل فرصت های بی پایان ایالات متحده تبدیل کرده است. پس از ریاست جمهوری ، با رشد ریش ، تصویر او تغییر کرد و برداشت ها پرتره های شرافتمندتر و پدری منتشر کردند.
پس از قتل لینکلن در 2 سال ، تقاضا برای تصاویر وی به حداکثر نقطه خود رسید: از پرتره های قهرمانانه گرفته تا صحنه های مرگ. پرتره هیبریدی لینکلن/کالکون احتمالاً در همان زمان نیز اجرا شد ، وقتی مردم بیش از هر زمان دیگری تصویر قهرمان بودند.
به گفته هولزر ، میلتون کاپلان ، بایگانی کتابخانه کنگره برای اولین بار ، در یک مقاله علمی در سال 2008 فاش کرد که این یک پرتره مشهور لینکلن است.
این دستکاری سرانجام لینکلن را به سمت اسطوره آمریکایی سوق داد. “خانواده های آمریکایی این تصاویر را در مقدس ترین نقطه خانه خود قرار دادند ؛ بالای شومینه در اتاق نشیمن.”
سپس ، در پایان ، این لینکلن بود که خندید: به یاد آوردن چگونه قهرمان وحدت ، با جسمی که زمانی متعلق به یکی از دشمنان آزادی بود.
ترجمه شده توسط Zainab Kazemkhah
منبع: بی بی سی
5959
