به گزارش خبرگزاری فارسیرو، عبدالجواد موسوی شاعر و روزنامه نگار در یادداشتی برای روزنامه همه میهن نوشت که علی درسکار این برنامه را کارگردانی می کند. مجری توانمندی که با برنامه های مذهبی خود را در تلویزیون نشان داد اما ظاهرا تلویزیون هم او را تاب نیاورد تا بدانیم و بفهمیم که طرد و جذب حداکثری برای هیچ و کمتر از هیچ یعنی چه. برای اینکه بدانیم و بدانیم، وقتی می گوییم تلویزیون توسط فرقه ای اداره می شود که نظرش را نسبت به دین، خدا، پیامبر، انقلاب، اسلام، ارزش ها، دیپلماسی، عدالت و انتخابات کامل می کند، یعنی چه؟ و مزخرف مطلق؟
در عین حال علی درستکار در شرایط بحرانی بازار مجریان نمایش مذهبی طرفداران خاص خود را داشت. یک ایستگاه رادیویی متفاوت که در مورد مفاهیم دینی صحبت می کرد اما دین نمی فروخت. صداقت و صفایی در چهره و لحنش بود که بیننده آن را باور می کرد. حالا علی درسکار کارهایش را روی یک پلتفرم سرگرمی ارائه می کند. با موضوعی گسترده تر از قبل. با طراحی دکوراسیون به ظاهر ساده اما کاملا حرفه ای و جذاب. بدون هیچ تغییری.
مجری معروف ما حتی برنامه اش را با بسم الله و بسم الله شروع نمی کند. سریع و واضح به اصل مطلب می رسد. با مهمانان رنگارنگ از نویسندگان، فیلسوفان و دانشمندان گرفته تا پزشکان، جامعه شناسان و بازیگران. موضوع اصلی برنامه را می توان همان کلمه اسفنج دانست. یعنی داده های مربوط به مکانی که در آن زندگی می کنیم. در مورد این، دو روز زندگی. در مورد خانه موقت همه ما. خوان از برنامه: چگونه به زندگی در این خانه موقت معنا ببخشیم. این البته کمترین اهمیت را در درک و استقبال از این برنامه دارد. قطعاً اگر آن را تماشا کنید، ممکن است معانی عمیق تری دریافت کنید.
در ابتدای هر برنامه نوشته اند که خصوصی ببینند. یعنی به دنبال بازی و نمایش به معنای مبتذل خود نیستند. حرف هایی دارند و انتظار دارند بیننده آن حرف ها را با گوششان بشنود. اینطور نیست که مثل خیلی از برنامه های رایج امروزی، بتوانید سرتان را در گوشی فرو کنید و تخم مرغ را بشکنید و گاهی نگاهی به برنامه مورد نظر بیندازید. اصولاً کار جدی این شوخی ها را از بین نمی برد. چگونه درس بخوانیم. تماشای فیلم به درستی به موسیقی گوش دهید. همه این آثار نیاز به تنهایی و مراقبه دارند و نمی توان آنها را نادیده گرفت.
برنامه «اسفنجی» اگرچه سعی داشت خیلی ساده خودش را نشان دهد اما در عین حال حرف های جدی و شنیدنی زیادی دارد. سازندگان برنامه به خوبی خستگی مردم از شعارهای توخالی و دروغین و ریاکارانه را درک کرده اند و به همین دلیل تا حد امکان از برنامه های مشابه پرهیز کرده اند. واقعا طرح جدیدی درست کرده اند و تا جایی که من می دانم مخاطب خود را در بین مخاطبان خاص و سخت گیر پیدا کرده اند. مدت زمان برنامه تقریبا یک ساعت است و حرف ها و موضوعات مهمانان به گونه ای ارائه می شود که اصلا حوصله مخاطب را سر نمی برد.
علی درشکار نیز در این نمایش نقش اساسی دارد. او نه خیر می فروشد و نه می خواهد تظاهرات کند. او مانند یک مخاطب مشتاق، در مقابل مهمانان می نشیند و به حرف های طرف مقابل گوش می دهد تا شما را نیز به شنیدن تشویق کند. در نقطه ای از اواسط برنامه که هیجان زده شده بود، صمیمانه به مهمان برنامه گفت: ما خیلی مخلصیم، اشتباه کردم. «اسفنج» نشان می دهد که هنوز هم می توان یک نمایش خوب و بدون چسبندگی ساخت. هنوز هم می توان درباره مفاهیمی صحبت کرد که مخاطب از مجری، مهمان، تهیه کننده و گوینده عصبانی نشود. هنوز هم می توان از معنای گمشده زندگی صحبت کرد و مخاطب داشت.
«اسفنجی» بار دیگر یادآور شد که هنوز مردمان این کشور کم نیستند و با دیدن برخی مدعیان فضل و دانش در رسانه های رسمی نباید از زمین و زمان ناامید شویم. تا اطلاع ثانوی «اسفنج» می تواند متر و معیار یک برنامه دیالوگ خوب باشد. برنامه ای که در آن همه چیز مرتب است. هیچ چیز اضافی وجود ندارد. همه چیز با سادگی، زیبایی و وقار انجام می شود. من به نوبه خود از همه کسانی که در این برنامه شرکت کردند تشکر می کنم، به آنها قدرت الهی را می گویم و برایشان آرزوی درخشش بیشتر دارم.
245245
