رضا کریمینجد ، کارگردان نمایشنامه “Balloid” ، که امشب در صحنه تئاتر ایرانشهر است ، وی در مورد این کار گفت: “بالوس” داستان زندگی یک نویسنده و کارگردان تئاتر را روایت می کند که ما از برخی زوایا پرداخت کرده ایم. هم زندگی شخصی او و هم شخصیت هایی که سالها با او زندگی کرده اند. در فضای تخیلی و سورئال کار ، این شخصیت ها زندگی کرده اند و به نوعی وجود مستقل پیدا کرده اند. تاریخ این کار از نگرانی های شخصی و جمعی ما است. مشکلات و مشکلاتی که به طور کلی در جامعه تئاتری حل نشده است ، زیرا هیچ بخش یا نهاد خاصی برای پرداختن به آنها وجود ندارد و در زندگی روزمره مردم ، حتی در شخصی ترین لایه ها وجود دارد. این مشکلات باعث شد که تصمیم بگیریم چیزی را به زبان تئاتر بیان کنیم. این نمایش ارتباط عمیقی با تجربه شخصی من که با تئاتر وجود دارد ، دارد.
وی گفت: “ما در ابتدای سال جدید قرارداد را با اتاق می بندیم و از پایان ماه آوریل شروع به آموزش می کنیم.” قرار است این اقدامات قبلاً انجام شود ، اما به دلیل جنگ ، عملکرد ما به تعویق افتاد و به این دوره منتقل شد. البته اثرات جنگ فراتر از زمان بود. ما در یک روال طبیعی حرکت می کردیم ، اما جنگ همه چیز را شکست. هم در فرایند تولید و هم در فضای اجتماعی. مانند بقیه مردم ، مخاطبان تئاتر درگیر اضطراب و اضطراب همراه با جنگ هستند. این نگرانی همچنین بر استقبال وی از تئاتر تأثیر گذاشته است.
با توجه به چالش های اقتصادی تئاتر ، کارامیزاده توضیح داد: در کشور ما ، برخلاف برخی از کشورهای توسعه یافته ، هیچ ساختار تئاتری حرفه ای وجود ندارد. ما شرکتی نداریم ، تئاترها کارمند نیستند ، آنها دستمزد ثابت ندارند. همه چیز خودجوش است. وقتی چیزی پیش می رود ، همراه با بسیاری از مشکلات و مشکلات طبیعی است. ما یک استثنا نیستیم ، اما با وجود همه این فشارها ، ما سعی می کنیم تئاتر را زنده نگه داریم. یکی از مهمترین مشکلات عدم امنیت شغلی است. زیرا هیچ چیز به عنوان نام کار رسمی برای تئاترها تعریف نشده است. در کشورهای اروپایی ، اعضای گروه های تئاتر همه کارمندان شرکت هستند. به عنوان بازیگر و طراح شرکت کنندگان. به همه پرداخت می شود. اما در ایران چنین ساختاری وجود ندارد.
مدیر کار “Balos” ادامه داد: دستمزدها واقعاً کوچک هستند ، گاهی اوقات حتی کمتر از حقوق یک کارگر ساده. با این حال ، عشق به تئاتر باعث می شود مردم به کار با همه ادامه دهند. من فکر می کنم تئاتر چیزی است که در ذات برخی از افراد پرواز کرده است. به عنوان کسی که ذاتاً خوب است ، یا کسی در داخل است. تئاتر نیز همین است. کسانی که با او زندگی می کنند نمی توانند آن را راه اندازی کنند. برای ما ، این مسیر با تمام مشکلات و چالش های آن راهی است که باید دنبال شود. راهی وجود دارد که نمی توانید بروید.
کررامیزاده درباره ویژگی های عملکرد کار گفت: “ما تقریباً بیست سال است که روی رئالیسم سورئال و جادویی کار می کنیم.” ما در چندین جشنواره با این سبک شرکت کرده ایم. از جمله آلمان ، روسیه ، آذربایجان و شانگهای. کار ما مبتنی بر نشانه شناسی بین المللی است و ما در تلاش بوده ایم تا ارتباط بین المللی فرهنگ بومی خود را برقرار کنیم. من اهل ایران جنوبی هستم. سرزمینی که در آن در تخیل ، اسطوره ، آیین ها و فضاهای جادویی زندگی کرده ام. همان دنیای ذهنی و بیولوژیکی من را به سورئالیسم سوق داد. وقتی با تئاتر آشنا شدم ، برای من مهم بود که در مورد ریشه های خودم صحبت کنم. حتی اگر بخواهم “هملت” یا “مکبث” را اجرا کنم ، ترجیح می دهم آن را در چارچوب سرزمین خودم بازآفرینی کنم. با زبان و پوشش بیولوژیکی و بومی.
وی گفت: “امیدوارم روزی شرکت های تئاتر در شهرها و فعالان ما در این زمینه وجود داشته باشد.” این تئاتر در هر زمان در تاریخ ، حتی در میان جنگ جهانی اول بسته نشده است ، زیرا این تئاتر نقش اساسی در پیکربندی اندیشه اجتماعی دارد. اگر بخواهیم رشد اجتماعی یک شهر را اندازه گیری کنیم ، یکی از معیارها وضعیت تئاتر آن شهر است. فرهنگ با هنر امکان پذیر است ، نه سیاست و نه با اقتصاد. آنچه به جامعه “شخصیت” می دهد هنر است و تئاتر یکی از خالص ترین جلوه های آن است.
کار “Balleod” از 9 ژوئیه تا 6 آگوست ساعت 9 بعد از ظهر در سالن Samandarian Theaterhr تئاتر انجام می شود.
مالیات دهندگان اصلی این کار عبارتند از: احمد حسن زاده مدیر: رزا کارمیزاد DramatorJ: رزا گاشتاسب تهیه کننده: Arash Behrorouz بازیگران: مهران رانجبر ، ایمان سلگی ، میسام یوسف ، ناظمان نادپور ، پوریا نییکاقابالیایی و به نظر می رسد و به نظر می رسد.
در خلاصه داستان ، من قاتل همسرم نیستم. من او را دوست داشتم ، حتی وقتی او مرا ندید و به او گوش نمی داد.
59243
