امیر تتلو که نتوانست مجوز بگیرد، ادبیات شرم آور را انتخاب کرد/ چرا باید موسیقی ممنوع شود؟ شما نمی توانید به زور طعم را تحمیل کنید

مهسا بهادری: پس از صدور مجوز برخی از خوانندگان رپ در دولت سیزدهم، اخیراً اخباری مبنی بر مجوز رسمی «حمید صفت»، «چارسی» و «ددان» سه خواننده رپ از دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منتشر شد. و اسلام جهت گیری. من انجام داده ام، منتشر شده است.

وزیر ارشاد در پاسخ به این سوال که آیا اخذ مجوز برای سه خواننده رپ صحت دارد، گفت: جزئیات مجوز این سه خواننده رپ باید توسط آقای سالاری معاونت امور هنری و امیرحسین سمیعی پاسخ داده شود. مدیر دفتر موسیقی وزارت ارشاد، بنیاد ما در وزارت ارشاد این بود که مسائلی را که غالباً طبق سلیقه انجام می شد، بررسی کنیم و در نتیجه تبدیل به یک سند موسیقی، یک فیلم سینمایی شد سند، سند هنرهای نمایشی، سند معماری و غیره.

از آنجایی که هنوز صحت این مجوزها در هاله ای از بلاتکلیفی است، 50 درصد ماجرا را در حقیقت و 50 درصد را در شایعات قرار دادیم، اما این موضوع فرصتی را فراهم کرد تا درباره موسیقی رپ صحبت کنیم که از کجا منشأ گرفته است و آیا مجوز آن بوده است یا خیر. صادر شده برای فعالیت هنرمندان این سبک موسیقی آسیب هایی به موسیقی، فرهنگ و هنر کشور وارد کرده است. به همین دلیل به سراغ علی شیرازی محقق و استاد موسیقی و آواز رفتیم و این سوال را از او پرسیدیم که در ادامه می خوانید.

با محدود کردن این نوع موسیقی چقدر از مهارت ها و موقعیت های خود را از دست داده ایم؟

ابتدا با مقدمه ای شروع می کنم، طبق شواهد فراوان، جدای از محبوبیت و محبوبیت آن در بیش از چند دهه، موسیقی رپ احتمالاً از ایران سرچشمه گرفته است. حدود 100 سال است که در حافظه جمعی و حافظه صوتی مان این ریتم های شش و هشت را به یاد می آوریم، مثلاً «رفتم باغ شکسته دیدم ابولی نشسته است» یا آثاری که مرحوم مرتضی احمدی خوانده است، این موسیقی. هم حضور داشت یا در نمایش های موزون که با تنبک اجرا می شد اجرا می شد که این نوع موسیقی وجود داشت، یعنی اشعاری بدون ملودی و ریتم خوانده می شد، مثلاً قطعه معروف «به شمس اللَّه رفتم». آمارا، جایی که دلبر در آن خانه دارد، در واقع موسیقی رپ با این عنوان یا بدون آن. عنوان برای ماست به همین دلیل است که نمی‌فهمم مقاومت در برابر این پدیده که در حال غلبه‌کردن است به چه معناست و جالب‌ترین چیز این است که این نوع موسیقی یکی از چندین ژانر است که در بین جوانان محبوبیت پیدا می‌کند.

محدودیت این سبک موسیقی و این گروه از هنرمندان تا چه اندازه باعث شده که هنرمندان ما از کشور خارج شوند یا در عرصه موسیقی زیرزمینی فعالیت کنند؟ حذف کلی یک سبک موسیقی تا چه اندازه به هنر ما لطمه زده است؟

این داستان از روز اول فروردین 1377 که انواع موسیقی غیرسنتی مانند پاپ، راک و … به دو صورت ادامه یافت. تا حدودی در رادیو و تا حدودی در کنسرت ها منتشر شد. این نوع موسیقی تا سال 1377 به صورت آتش زیر خاکستر و از اواخر دهه شصت که استاد زنده یاد محمد نوری مجوز حضور در کار «شب سرد زمستانی» را به دست آورد و به شکلی بسیار ملایم و ضعیف عرضه شد. سپس خوانندگانی مانند حسن همایون فال، بیژن خاوری، پرویز طاهری و محمد اصفهانی که کم کم وارد این عرصه شدند و نوعی موسیقی پاپ اجرا کردند و مسئولان وقت به اصطلاح زهر خود را گرفتند (که به نظر من ، نظر، اصلا کلمه خوبی نیست).

راه دیگر در سال 1372 رخ داد که فرهاد مهراد اجازه یافت برخی از آثار قدیمی خود و برخی از کارهای جدید خود را با پیانو اجرا کند و آن اتفاق در واقع افزایش تقاضا بود و مانع بزرگی در مقابل عرضه بود که باعث شد آن استعدادها از همان زمان ظهور کنند. 1377 و بسیاری از افرادی که مورد پسند صدا و سیما نبودند به فعالیت های مخفیانه خود ادامه دادند. آن زمان بلوتوث بود و محسن چاوشی و محسن یگانه با بلوتوث معروف شدند، آیا چنین چیزی ممکن است؟ در حال حاضر در عصر ارتباطات و اینترنت چنین اتفاقی رخ نمی دهد.

اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 بود که گوشی های هوشمند وارد بازار ایران شدند و ناگهان متوجه شهرتی شدیم که مرتضی پاشایی با بیماری و مرگ دلخراش به دست آورده بود. در همان زمان هنرمندان زیادی مانند شادمهر عقیلی مهاجرت کردند. یا خود امیر تتلو با اجازه نگرفتن ادبیاتش به سمت ادبیات بسیار شرم آور پیش رفت. حتماً یادتان هست کنسرت او در گرجستان چقدر در فضای مجازی پخش شد، مردم گرجستان به خاطر رفتار او به خیابان ها ریختند و مردم گرجستان هم با او ملاقات کردند. در واقع اگر به تتلو اجازه داده می شد الان به اینجا نمی رسیدیم که شرم دارم بگویم اما یکی از مهم ترین مشاهیر دوران نوجوانی ما تتلو با سطح ادبی اش است.

در واقع وقتی جامعه عاشق یک سلبریتی می شود و تعداد طرفدارانش از 500 هزار و یک میلیون نفر می گذرد و به چند میلیون نفر می رسد، در واقع ادبیات آن فرد را دوست دارد و با آن ادبیات آشنا می شود. این تنها یکی از کوچکترین بی تفاوتی نهادهای رسمی نسبت به این نوع موسیقی است.

حذف برخی از موسیقی ها تا چه حد به موسیقی خودمان آسیب زد؟ الان همه خواننده پاپ هستند.

یکی از دلایلی که این اتفاق می افتد وجود پلتفرم های موسیقی است که باعث شده است فردی با آموزش های کم موسیقی و آواز خود را به عنوان یک معلم جای دهد و با طیف وسیعی از طرفداران روبرو شود و غیر از این، مخاطبان زیادی داشته باشد. تاریخ سرنوشت زمان است، اما آنچه در تاریخ ۴۶ ساله این کشور در درمان هنر موسیقی ریشه دارد، انسداد روزافزون این هنر و مسدود شدن همه این روزنه هاست. فراموش نکنیم که در این مدت موسیقی دستگاهی ایران بیشترین آزار و اذیت را داشت، فراموش نکنیم که قبل از نوروز 1377 اشتباهی صورت گرفت و آن این بود که فقط موسیقی ایرانی به مردم ارائه شد، ببینید ما دائماً با مشکل مواجه هستیم. مازاد. گویی هنر فقط می‌خواست به او رسیدگی شود و چنان ببندد که انگار نهر آب است. کشاورزان همیشه با استفاده از دستگاهی، نهرها و نهرهای آبی را که برای آنها سهمیه آب دارند، نظارت می کنند. نمی فهمم چرا فرهنگیان فراموش کردند که کارشان خدمت به هنرمندان است و باید همه امکانات را فراهم کنند. بستن چیز و محدود کردن قسمت دیگر چه معنایی می تواند داشته باشد؟

به هر حال متاسفم که بگویم بیشتر جنبه های محدودکننده و تنبیهی که برای موسیقی اعمال شده و همه این مسائل حکایت از آن دارد.

در حال حاضر چقدر در مورد پیشرفت های احتمالی مجوز برای این سه خواننده رپ احساس خوبی دارید و آیا فکر می کنید می توانند موثر باشند؟

من در ضبط می بینم که بهرام حصیری که صدایی شبیه به اکبر گلپا دارد، برای اولین بار برای امام هشتم شیعیان ترانه ای خواند و از جهاتی ممکن است مشروط باشد. به نظر من این خواننده ها می توانند به هنر فرماندهی بیایند، یعنی مثلا در سال های جنگ بگویند بخوان. در واقع خود هنرمند به دلایل مذهبی و مذهبی باید باور کند و بخواند.

نکته بعدی این است که ممکن است مثل همه چیزهایی که در اواخر این دولت و در دو ماه اخیر به طور ناگهانی مطرح شد، این موضوع نیز به همین دلیل پیش آمده باشد و در نهایت من متوجه نمی شوم چرا. . برخی از موسیقی ها باید ممنوع شود. ما پلتفرم‌ها و کانال‌های ماهواره‌ای و کانال‌های تلویزیونی زیادی داریم که همه طرفداران BTS، Adele، Taylor Swift، هنرمندان سینما و همه افراد مشهور به راحتی می‌توانند به آن دسترسی داشته باشند. حتی سیاوش قمیشی هم جعبه ای گذاشته است که می توانید یک آهنگ اورجینال به او هدیه دهید، یعنی دسترسی به همه چیز تا این حد وجود دارد، پس در چنین شرایطی می توان گفت چه باید کرد و چه نباید کرد؟ ?

من به موسیقی دیگری تعلق دارم، اما با جان و دل آرزو دارم که در چارچوب عرف ایرانی همه نوع موسیقی ارائه شود و بدرخشد.

245245