به گزارش خبرگزاری فارسیرو، برخی از هنرمندان بر این باورند که محدودیت هایی مانند تعیین محدودیت در تعداد عناوین ثبت شده می تواند فشار بر هنرمندان را افزایش دهد و به عنوان مانعی بر سر راه خلاقیت تلقی شود. از سوی دیگر در تعیین تعرفه ها; مدلی در نظر گرفته شده است که براساس آن هزینه ها بسته به تعداد عنوان ها به صورت تصاعدی افزایش می یابد.
تاکنون بیش از ۱۵۰ نفر از فعالان صنعت سینما در کمپین اعتراضی به کارمزد جدید بانک فیلمنامه خانه سینما اعتراض خود را به این موضوع اعلام کرده اند. بر اساس این اطلاعیه، مخالفان این سیاست بر این باورند که این سیاست نه تنها برای نویسندگان جدید و غیرعضو مضر است، بلکه این سوال جدی را مطرح می کند: آیا خلاقیت و داستان نویسی باید محدود شود؟ داستان سرایی و ایده پردازی ذاتاً فرآیندهای خلاقانه و نامحدودی هستند. هیچ نویسنده یا هنرمندی نمی تواند خلاقیت خود را به تعداد معینی طرح یا ایده محدود کند.
در متنی که فیلمنامه نویسان و فیلمسازان خطاب به علی دهکردی منتشر کرده اند، تاکید شده است: سیاست های جاری بانک اسکریپت با اعمال چنین محدودیت هایی عملاً نویسندگان را مجبور به کنترل و کاهش تولید ایده های خود می کند. برای نویسندگانی که دنیایی از ایده در سر دارند، این محدودیت مانند بریدن بال خلاقیت است. آیا می توان از یک نویسنده انتظار داشت که برای صرفه جویی در هزینه، ایده ها را محدود یا کنار بگذارد؟ از سوی دیگر بحث افزایش غیرمنطقی قیمت ها یکی دیگر از نگرانی هاست. این مشکل به ویژه برای نویسندگان تازه کار یا غیرعضو قابل مشاهده است. افراد غیرعضو نه تنها باید حقوق بسیار بالاتری بپردازند، بلکه اگر بیش از چند طرح یا ایده داشته باشند، باید مبالغ گزافی نیز بپردازند. در چنین شرایطی بسیاری از این نویسندگان ایده های خود را ثبت نمی کنند که این امر خطر سرقت یا سوء استفاده از آثار آنها را به شدت افزایش می دهد.
سردبیران این نامه تاکید دارند که سینما به جای ایجاد بستری برای حمایت و تشویق خلاقیت، نویسندگان را به سمت محدودیت و انزوا سوق داده است. این محدودیت ها با ماهیت هنری و خلاقانه نویسندگی در تعارض است. چرا نویسنده‌ای که ذهنش پر از داستان‌ها و ایده‌های جدید است، باید برای هر طرح یا داستان جدید دو برابر بپردازد؟ مگر نه این است که یکی از اهداف اصلی سینما کشف و حمایت از استعدادهای جدید است؟ سیاستگذاران باید به این نکته توجه داشته باشند که محدود کردن تعداد ورودی‌ها و هزینه‌های گزاف نه تنها خلاقیت را سرکوب نمی‌کند، بلکه آینده صنعت سینما را نیز تهدید می‌کند. خلاقیت، داستان سرایی و نوآوری از ارکان اصلی هر صنعت هنری است و هیچ نهادی نباید آنها را در چارچوب های مالی و عددی محدود کند. اصلاح این سیاست ها و ارائه راهکارهای حمایتی می تواند به رشد و توسعه خلاقیت و نوآوری کمک کند.
۵۷۵۷
