اسرار “شام آخر” که باید بدانید

به گزارش خبرگزاری فارسیرو، آثار هنری «لئوناردو داوینچی» همواره تحسین منتقدان هنری را به خود جلب کرده و با ظرافت، مفاهیم پنهان و جذابیت های هنری خود، عموم مردم را تحت تأثیر قرار داده است. اما در برخی از آثار او به مفاهیم دینی اشاره شده است و به همین دلیل است که تعابیر زیادی در چشم انداز هنری و فرهنگی به وجود آمده است. یکی از این آثار شاهکاری به نام «شام آخر» است.

به گزارش ایسنا، «داوینچی» ساخت این نقاشی دیواری را در اواخر قرن پانزدهم میلادی در سال ۱۴۹۵ آغاز کرد و سه سال بعد آن را به پایان رساند. این نقاشی که بر روی دیوار کلیسای سانتا ماریا دل گرازیه در میلان خلق شده است به عنوان یکی از مشهورترین نقاشی های داوینچی شناخته می شود. نقاشی اصلی در ابعاد 4.6 متر در 8.8 متر ایجاد شده است.

موضوع این نقاشی آخرین شام مسیح و حواریون قبل از خیانت یهودا است. این نقاشی در واقع تفسیری مصور از وقایع نقل شده در «عهد جدید» است. این نقاشی نشان دهنده واکنش حواریون در لحظه ای است که مسیح اعلام می کند یکی از آنها به او خیانت خواهد کرد. در زیر به نکاتی در رابطه با این تابلو اشاره می کنیم:

امروزه مقدار کمی از رنگ اصلی باقی مانده است.

زمانی که داوینچی شروع به کشیدن این نقاشی کرد، مهارت چندانی نداشت. کمی تمرین کرد و بعد رنگ را روی گچ خشک دیوار کشید. به همین دلیل است که این نقاشی در آزمون زمان تاب نیاورد. حتی در روند خلق تابلو نیز مشکلاتی مانند پوسته شدن وجود داشت. در آن زمان «داوینچی» برای حل این مشکلات با چالش های زیادی روبرو بود. در طول سال ها تلاش های زیادی برای بازسازی آن انجام شد. بنابراین امروزه اندکی از شاهکار اصلی باقی مانده است.

این نقاشی نشان دهنده یک لحظه حساس است.

“شام آخر” به عنوان نماینده آخرین وعده غذایی مسیح و 12 حواری او شناخته شده است. حالات چهره رسولان در این نقاشی آن را به یک اثر هنری چشمگیر تبدیل کرده است.

این تابلو در موزه نگهداری نمی شود.

“شام آخر” بر خلاف دیگر نقاشی های “لئوناردو داوینچی” در هیچ موزه ای یافت نمی شود. این نقاشی در کلیسای سانتا ماریا دل گرتزیر است و جابجایی آن کاری پرخطر است.

این یک نقاشی دیواری نیست.

برخلاف تصور عموم، این تابلوی معروف را نمی توان یک نقاشی دیواری دانست. نقاشی های دیواری روی گچ خشک نقاشی نمی شوند.

این نقاشی بارها بازسازی شد.

“شام آخر” یکی از نقاشی های معروف مسیحیان است که بارها بازسازی شده تا در طول زمان دست نخورده باقی بماند. استفاده داوینچی از روش «چسب رنگ» چندان موفق نبود. رنگ در اوایل قرن شانزدهم شروع به پوسیدگی و کنده شدن کرد. چندین پروژه مرمتی انجام شد تا اینکه در نهایت بخشی از رنگ اصلی دست نخورده باقی ماند.

اهمیت ریاضیات در نقاشی

همه می دانند که داوینچی در آثارش از ریاضیات استفاده کرده و «شام آخر» نیز از این قاعده مستثنی نیست. در این نقاشی عدد 3 که نشان دهنده تثلیث مقدس است به شکل های مختلفی نمایش داده شده است. رسولان در گروه های 3 نفره حضور دارند و 3 پنجره در پشت گروه وجود دارد. عیسی نیز به صورت مثلث در نقاشی ظاهر می شود.

«داوینچی» که اغلب با نام «مرد رنسانس» شناخته می‌شود، در زمینه‌های مختلف از جمله مهندسی، اختراع، طراحی، نقاشی و معماری مهارت و تجربه داشت. اگرچه بسیاری از آثار هنری او به شهرت جهانی رسیده اند، اما تابلوی “مونالیزا” او که زنی را با لبخندی خفیف به تصویر می کشد، مشهورترین اثر هنری او محسوب می شود. «داوینچی» نیز مانند بسیاری از هنرمندان معاصر خود نقاشی هایی با مضامین مذهبی خلق کرد که از آن جمله می توان به «سنت مریم و کودک با حنای مقدس» اشاره کرد. سلفی «پرتره مردی با گچ قرمز» نیز از دیگر آثار شناخته شده اوست.

5757