چند روز پیش ، مراسمی در خانه کتاب برگزار شد ، و من همچنین در اینجا با فاطمه سالاوند ، علی اصرار سید آبادی ، وهید نیکخاه آزاد ، دکتر سودابه نوزاری ، حسن اسمایلی طاهری ، کوبرا بابی ، نستران هاتامی و غیره گفتم.
امروز ، کیانوس بیشتر به عنوان “شعر کودکان” شناخته می شود و ادبیات کودکان و نوجوانان و نویسندگان ادبیات کودکان در ایجاد این مفهوم و خوشحال درگیر هستند. اما امروز ، با این حال ، دیگران از ادبیات کودکان ، داستان ها و ترجمه های بی شماری ، کتاب ها و مقاله های بی شمار آنها ، ترجمه ها و اشعار انگلیسی آنها ، روزنامه نگاری ، مقالات و طنز و کمتر و کمتر صحبت می کنند.
من فقط چند دقیقه یک بار محمود کیانا را دیدم. در نمایشگاه کتاب تهران ، مصطفی رحماندت آن را دوست داشت و مرا در تعاریف معرفی کرد. من همچنین در مورد جایگاه عالی او در شعر کودکان و تدوین او صحبت کردم. Kianoush عمیقاً ناراحت و شاید افسرده بود و در بیانیه مشابه گفت: “من به دلیل اشتغال اداری ، مدت کوتاهی برای مدت کوتاهی شعر کودک نداشتم. چرا چشم ها بقیه کارهایم را بسته اند؟”
وقتی جوان بودم ، نسبت به سایر نوشته های او اشتیاق داشتم ، اما این یک فرصت کوچک بود و من به بحث منطقی و معقول نرسیدم.
امروز ، اگر می خواهم رکورد Kianous را مرور کنم ، باید بگویم که تعداد کتاب های Kianoush در زمینه ادبیات کودکان و نوجوانان کمتر از ده درصد از آثار وی است. باید بگویم که اشعار ، داستان ها ، ترجمه ها ، انتقادات و کارهای مطبوعاتی او برای بزرگسالان مورد احترام و ارزشمند است. من نمی توانم در مورد قدردانی آنها از شعر و تاریخ بزرگسالان نظر تخصصی بدهم ، اما فرضیه آنها را در نظر نمی گیرم که گروه های ادبی و حزب در تحریم خود مؤثر بودند.
با این حال ، من نمی توانم سخنان روز او را بپذیرم که ادبیات کودکان در زندگی او موضوعی تصادفی و گذرا بوده است.
Kianoush به ادبیات کودکان دهه سی توجه کرد. انتقادات وی از کتاب ها و نوجوانانی که با این مجله صحبت می کردند ، یک فعالیت مداوم بود و به عنوان مثال ، نوشته های وی در مورد کتاب های نوجوانان Gholam Hossein Yousefi و می گوید سید هوسینی خوانا است.
این انتشارات اشفی از دهه سی سالگی منتشر شده است ، و سپس در انتشارات نیل آن نقش را ایفا کرده و راه را برای انتشار ده ها کتاب برای کودکان و نوجوانان مورد حمله قرار داده است. داستان های آنها جایگاه ویژه ای برای نوجوانان و از دیدگاه تاریخی و بومی دارد. شهر جدید ، داستان پردازی و غم ، آدم یا روباه ، حمام و آبشارها. ترجمه های وی نیز برای کودکان مورد حمله و موفقیت قرار می گیرد ، مانند ترجمه کارلو کلودیا.
Kianoush سالها عضو هیئت تحریریه مجله Peak بوده است و این نباید نقش کوچکی در نظر گرفته شود. داستانهای او که در اوج نوجوانان و جوانان منتشر شده است ، به شکل یک کتاب ارزشمند و خوانا نبودند. مجموعه سه جلد آن هنوز هم افتخارآمیز و به یاد ماندنی برای بازنویسی داستانهای شهنام است. او چندین نمایشنامه برای کودکان نوشت و مشاور برنامه کودکان بود. من فکر می کنم که آخرین کتاب نوشته شده او نیز داستانی برای نوجوانان به نام “آبی و گل سرخ” بود که در دهه 1990 در مرکز رشد فکری کودکان منتشر شد.
علاوه بر این ، اگر فکر کنم که کارشناسان معیار سوابق ادبی هر نویسنده هستند ، باید بگوییم که فقط جوایز محمود کیانوس توسط آثار فرزندانشان حاصل شده است. جایزه شورای کتاب کودکان در سال 2 یا “عباسیا یمنی شریف” در سال 2.
همه اینها به ما این امکان را می دهد تا با استحکام زیادی با آقای کیاناش مخالفت کنیم و آن را یک نویسنده حرفه ای و مداوم در زمینه ادبیات کودکان بدانیم.
با این حال ، به نظر من ، مکان منحصر به فرد Kianoush در ادبیات کودکان به کتاب “شعر کودک در ایران” باز می گردد ، اولین کتاب نظری برای کودکان و شعر نوجوانان در ایران و برای ده ها سال بی نظیر است و هنوز هم غیرقابل قبول است. این کتاب در قالب یک کنفرانس در سمینار سوم شورای کتاب کودکان در سال 2 متولد شد. سپس به یک سری مقاله در رودکی تبدیل شد و سپس کتاب را پیدا کرد. امروز ، تمام کتابهای نظری در مورد شعر کودکان و نوجوانان باید حاشیه و انتقاد از این کتاب در نظر گرفته شود.
روح شاد آقای کیاناش. بگذارید آن را یکی از محبوب ترین ستاره های ادبیات کودکان و نوجوانان بر خلاف شیر ما در نظر بگیریم.
