پس از نمایش این مستند ، طبق گفته خانه هنرمندان ایران ، جلسه بررسی با مشارکت سامان بیت (محقق و منتقد فیلم) برگزار شد. صدها برنامه مستندات یکشنبه خانه هنرمند ایران خود را به مستند “باراکا” توسط ران فریک روز یکشنبه ، 9 ژوئیه اختصاص داد. پس از نمایش این مستند ، جلسه انتقاد با مشارکت سامان بایات (یک محقق فیلم و منتقد) برگزار شد.
سامان بیت در این جلسه گفت: “این فیلم تعبیر عمیقی ندارد ، اما من قصد دارم در دو مرحله با هم جمع شوم: ابتدا اطلاعات و داده هایی را که جمع آوری کرده ام به اشتراک می گذارم و سپس یک موضوع خاص را برای بحث انتخاب می کنم.” موضوعی که می خواهم مطرح کنم مربوط به فکر و تفسیر است. همه باید به صورت حضوری در مورد آن فکر کنند.
وی افزود: “طبق علائم ، به عنوان مثال ، در مورد باله ، می توانیم بررسی کنیم که این علامت به چه معنی است و چرا در فیلم گنجانده شده است.” علاوه بر این ، تصاویر دیگر این فیلم به نکاتی در معنوی مشترک در مذاهب ابراهیمی اشاره دارد. نکته جالب توجه این است که فیلمبرداری این مستند شش ماه طول کشید و در نه کشور انجام شده است. کارگردان در مصاحبه ای گفت که هدف وی از نظر اخلاقی مقایسه ای نیست ، اما او قصد داشت “مراقبه بصری” را بسازد. یک دعای بصری قرار نیست این تصاویر مشکلات اخلاقی به ما بگویند ، اما هدف آنها نشان دادن موقعیت انسان به ترتیب کیهانی است.
محقق فیلم گفت: “همه تصاویر حتی در افراد متمدن یا پر از مردم نظم ویژه ای دارند.” به عنوان مثال ، در جایی که تصاویر تقویت می شوند ، موسیقی مراقبه وجود دارد که نت های فوقانی و پایین را ایجاد می کند. وقتی شلوغ می شویم ، هنوز یک سفارش ویژه وجود دارد. به عنوان مثال ، در کتابی در مورد تنهایی انسانی در جهان ، انسان ذاتاً موجودی تنهایی است. این کتاب نمونه هایی از اسطوره ها و افسانه ها را ارائه می دهد ، مانند داستان Sisyphus ، که محکوم شد که سنگی را به بالای کوه بیاورد و دوباره آن را بکشد. او از این عمل ناامید نشد و قابل توجه شد. هدف انسان در جهان ایجاد معنا است و این معنا باید توسط خود انسان شکل بگیرد. در ادبیات ایران نیز می توانیم به شاعران پروتستان مراجعه کنیم. به عنوان مثال ، سهراب سپهری نگرانی های معنوی بیشتری را ایجاد می کند. این تنهایی اگزیستانسیالیستی انسانی در همه جا وجود دارد و نشان می دهد که حتی یک رئیس قبیله ای در برزیل یا یک شخص در ژاپن با این درد رایج روبرو است.
Bayat گفت: “باراکا هیچ زیرنویس ندارد.” کارگردان عمداً تصمیم گرفته است که زیرنویس نداشته باشد تا بیننده بتواند بدون حواس پرتی به تصاویر توجه کند. این به نوعی مراقبه بصری کمک می کند. سرانجام ، اگر می خواهیم به توصیه کارگردان گوش دهیم ، بهتر است ابتدا فیلم را بدون زیرنویس تماشا کنیم و دوباره آن را ببینیم تا آن را تجزیه و تحلیل و تفسیر کنیم.
وی در بخش دیگری از صحبت های خود به بخش هایی از فیلم اشاره کرد: همه در دین آنها به دنبال معنا هستند. در واقع (شاید) آیین ها معنای خاصی ندارند. آنها به سادگی یک کلمه را نشان می دهند یا برای مدت طولانی برای رسیدن به آرمانشهر حرکت می کنند. این قوانین و معنویت با کل جهان مرتبط هستند و به آرامی به سمت نابودی حرکت می کنند. نکته این داستان علاقه کارگردان به جمع آوری حرکات و موسیقی از مناطق مختلف و انتخاب این معماها با هم است. این منجر به نظم کیهانی و وضعیت انسانی در جهان می شود و به ایجاد معنا کمک می کند. به همین دلیل ، جزئیات کوچکتر نیز مهم هستند و ما باید توجه کنیم.
این منتقد فیلم با اشاره به دوربین جدید کارگردان گفت: “دیدگاه من این است که دوربین ساخته شده برای فیلم به نوعی به شخصیت اصلی کمک می کند تا به هدف خود برسد.” نسخه ای که دیدیم نسخه راه اندازی مجدد است و نسخه اصلی وجود ندارد. این فیلم با حضور خود کارگردان ساخته شده است. دلیل این امر به این دلیل بود که قصد داشت بگوییم این فیلم برای سینما ساخته شده است و فرایندی که اتفاق می افتد باعث بهبود نسخه دیجیتال شده است. بعید است که این نسخه در ایران نشان داده شود ، زیرا مطابق با وضعیت اقتصادی ما نیست.
در پایان ، Bayat گفت: “تحقیقات زیادی در زمینه ادیان انجام شده است و نکته ای که به وضوح در ایده ها دیده می شود مسئله خوشبختی است.”
59243
