سیمین دانشور: تداوم حضور جلال را در انقلاب ایران احساس می کنیم. او می خواست مردم را به «صراط مستقیم» هدایت کند.

به گزارش خبرگزاری اخبار آنلاینده سال پس از درگذشت جلال آل احمد، سیمین دانشور، همسر و نویسنده سرشناس او، در ترحیم خود برای روزنامه کیهان (14 شهریور 58) چنین نوشت:

من بیمار هستم و نمی توانم مصاحبه کنم یا مقاله ای در خور شأن جلال بنویسم. به هر حال در تمام عمرش یا حداقل روزهایی که با هم بودیم گفتی که جلال چیزی کم داشت و به دنبال گل کمیابی بود که به دور از دسترس بود و برای همین با جان و دل تلاش کرد و جستجو کرد. برای یک مسیر خودش را با آب و آتش زد، داشت آزمایش می کرد. تلاش می کرد، مضطرب بود و قلبش در سرش می تپید. این همان «حقیقت» گمشده بود و کشف حقیقت آسان نیست. درست بود که او “روح عاشق” خود را سرکوب نکرد و با سر در تعقیب دوید. این از دست دادن عدالت و منطق بود. این هدف کمیاب دور از دسترس آزادی بود و جلال حتی بدون شنیدن صدای پای جهانبین چشمان او را بست.

با مردم نشست و برخاست کرد تا حقیقت را در درون آنها بیابد و به همین دلیل به زودی متوجه استعدادهای نهفته آنها شد و به همین دلیل باغبان چیره دست شد. مردم را درختانی می دید که باید شکوفا و سربلند باشند و به آنها کمک کرد تا در «صراط مستقیم» هدایت شوند و آزادانه از نور و هوا و خورشید استفاده کنند و بارور و ثمربخش باشند.

جلال سازنده و پیشگام بود. افراد کمی مانند جلال بر ادبیات معاصر ایران تأثیر گذاشته اند و به همین دلیل است که ما حضور مستمر او را در انقلاب مردم ایران احساس می کنیم و می کنیم.

23259