در روزهای پس از آتش سوزی زیاد ، منابع اسرائیلی یا منابع اسرائیلی یا منابع ناشناخته بارها و بارها گزارش ها و اخبار منتشر می کنند که نشان می دهد مقامات عالی نظامی و مدنی ایران با خدمات نظامی و اطلاعاتی اسرائیل مرتبط بوده اند.
این خبر و گزارش ها هیچ چیز به یقین نمی گویند. آنها فقط تردید ایجاد می کنند. این روش در واقع باعث شک و تردید در مورد همه مقامات می شود.
در دهه 50 ، ساواک مشهور شد و در هر یا دو ایرانی با ساواک یکی یکی از آنها بود. در آن زمان ، خبر دروغی که دهان به دهان بود ، آنقدر شک عمومی ایجاد کرد که حداقل افراد عادی هنگام صحبت در مورد شاه و رژیم هنگام حضور در یک خانواده دوستانه یا خانوادگی بسیار محتاط بودند. از آنجا که شایعه شده است که ساواک هر 1-2 ایرانی با ساواک همکاری می کند.
خبر و گزارش روزهای پس از آتش سوزی ، که اسرائیل به طور مستقیم یا از طریق عوامل آن بوده است ، دقیقاً به همان روشی است که ساواک احتمالاً در همان زمان از موساد استفاده کرده است. روشی که می توان به آن شک عمومی کرد.
شک از نظر روحی ویرانگر است.
یک بار گفته می شود که جاسوسی است. همه اطمینان می دهند که این یک جاسوس و همه چیز است.
اما هنگامی که تأیید شد به گونه ای که آنها در مورد جاسوسی شک دارند. همه در شک هستند.
استفاده از این روش ، که به تدریج منجر به بی اعتمادی عمومی به مقامات و افراد خواهد شد ، عدم اطلاعات و عدم گردش اطلاعات است.
در این حالت ، مسئولیت اصلی و عدم موفقیت در گردن IRIB است که عدم سوء رفتار یا برداشت نادرست و روایت های دروغین را ندارد و مردم را در نظر می گیرد. در زندگی روزمره ما ، اگر شک و تردید را نیز مشاهده کنیم ، محصول نمی داند. وقتی نمی دانیم محبوب ما کجاست ، هزار تردید به ذهن ما حمله می کند.
اگر صدا واقعاً ملی نباشد و به نفع ملی به صورت حرفه ای عمل نمی کند ، دولت حمله به اسرائیل در این مرحله از جنگ شبه با نامگذاری شده می تواند آسیب جدی به اعتماد به نفس ملی کشور وارد کند.
کسانی که جامعه ایران را با شکاف مقایسه می کنند ، آگاهانه یا بدون دانستن آن هستند ، اساس این آسیب.
اصرار برای حفظ این مدیریت فرقه ای ضررهای جبران ناپذیری خواهد داشت.
