پیانو یکی از محبوب ترین سازهایی بود که مانند ویولن ، خیلی زود جای خود را در موسیقی ایران باز کرد. دقیقاً در پایان ناصریان و اوایل دوره مظفر الدین شاه وارد ایران شد. Sadegh Khan Khan Sarvar Al -Molk ، که Santour بود ، و سپس Makhmam Al -Mamamamalek ، که در زمان سلطنت محمد علی شاه بود ، تحت سلطه کرمان قرار گرفت. مورتزا خان مهژوبی ، فرزند عباس علی خان ، که در لیلزار قهوه داشت ، دانشجوی مکام بود و به همراه برادر بزرگتر خود ، می گوید: خان اسماعیلزاده و ابراهیم آژانگ ، او حاضر بود به مادر بهترین ها را آموزش دهد.
به گفته ایتاد ، هر دو برادر ابتکار عمل کتبی داشتند و یادداشت ها را در Persa نوشتند و آنها را با یک علامت مثبت و منفی شناسایی کردند.
پروفسور یحقی گفت که وقتی می خواستیم گلها را با موز ضبط کنیم ، مورتزا از من خواست که یک بار ترانه ای پخش کنم ، وقتی سیگار او را از جیبش دیدم ، او نقش خود را باز کرد و شروع به نوشتن در راه کرد. وقتی او شروع به بازی در ارکستر کرد ، اولین بار دیدم که روان تر است.
زمان تأسیس رادیو در سال 2 شکل گرفت. دو ارکسترا تشکیل شد. اولین ارکستر ، به کارگردانی Abolasan Saba و ارکستر دوم به کارگردانی Morteza Mahjubi. بعداً با بسته شدن برنامه گلها در ماه آوریل ، او با دیوید پیرنیا کار کرد. در حقیقت ، مثلث از مورتزا خان ، رهی جان و اواخر موز ساخته شده است که کاروان آنها کار می کند ، من هیچ ناوبری ندارم ، من از روز زمین ثمره مثلث ماندگار آن بوده ام.
سبک و سبک Mahjubi به دلیل تکنیک های منحصر به فرد موسیقی ایران و ردیف موسیقی ایران مطابق با ویولن ، تار و سانتورور است. یعنی هم ابزار کششی و هم سازهای مضر به شدت تحت تأثیر بسیاری از موسیقی دانان ، مانند مرحوم وارزنده ، نجیه ، تواکول و سارمی قرار گرفتند.
مورتزا خان عمدتاً با اعتماد به ملودی ، و همچنین در ضرب و شتم های برجسته و پاسخ ، پاسخ به زیبایی این موجود در زمینه موسیقی ایران ، مقدمه ای برای ظهور پروفسور جواد ماروفی بود ، به جز این که سبک مورتزا خان یک رنگ خالص ایرانی بود. درک او از گوشه های شرم آور ردیف و عمق درک و درک او از ادبیات و شعر ، یا در بداهه نوازی ، در پاسخ به ترانه ها یا در ترانه هایی که او ساخته است ، کاملاً مشهود است.
همکاری با جان مویرری و اسماعیل نااب صفا ، که تحت سلطه غزل ها و آهنگسازی آهنگ ها قرار گرفتند ، که حالات معنوی و سرسخت مورتزا خان را کاملاً درک می کردند ، دقیقاً همان چیزی بود که آنها در ملودی های خود گفتند که “من غم و اندوه دارم” ، “چه شبهایی” ، هر یک از آنها. من در Flores شماره 2 ناراحت هستم ، که اولین برنامه موز بعد از حادثه و آهنگ برجسته ، قوی و کامل است ، شاید در ابوظبی و همچنین آهنگ شور در لاس فلورز با یک غزل فورسی باستامی آواز خوانده باشد ، که همه آنها با دقت نظارت و نظارت شده اند.
مورتزا خان برای اولین بار با Aref Qazvini در سالن فیلم Farus برای اولین بار کار کرد و آهنگ عرفانی را همراهی کرد. همان دانش و دوستی و درک آثار عرفانی بر احساس وزن آنها تأثیر گذاشت. Mahjubi می گوید و Morteza برای موسیقی اصلی ایرانی ، یکی در ویولن ویژه ، شیرین و سوخته و دیگری در پیانو ، هر دو غربی ، سبکی را به ارمغان می آورد که آغاز ، فصل و یک راه جدید در تاریخ موسیقی ایرانی است.
من خاطراتی از معلم عزیزم Plusiz Yahaqi در مورد Morteza Khan دارم. وی گفت که مورتزا خان در ابتدا در خیابان ارمنستان شاپور سکونت داشت و سپس به خیابان نارماک رفت. یک روز قصد داشتیم پیشرفت بیجان را وقتی به معلم گفتم ، ببینیم ، بنابراین برای شما به کباب می رویم.
روزی که با هم ملاقات کردیم ، به خدمت رفتیم و یک زغال سنگ کباب خوشمزه درست کردیم و خودمان را گرم ، همیشه در مقابل چشمانم. دعا و مورتزا یک برادر کوچکتر به نام محمد مهژوبی داشت که در اواخر دهه شصت درگذشت. مورتزا خان تنها در اول آوریل درگذشت و پس از ورود عید سال نو در زاهیر الدوله به خاک سپرده شد.
روح شاد و نام او برای همیشه.
۲۴۴۵۷
