برنامه های اطلاعاتی مصنوعی ظاهراً بی پایان هستند و اکنون موزه پرادو در مادرید از هوش مصنوعی برای شمارش تعداد افراد و اشیاء موجود در نقاشی های خود در طی پروژه ای به نام “Conde de Prado” استفاده می کند. بله ، شما آن را به خوبی شنیدید ، و در واقع ، این چیزی برای چشم انسان فوق العاده است.
به گفته ISNA ، مغز ما متخصص در فرایندی به نام ارسال یا درک سریع و دقیق از تعداد عناصر یک مجموعه است ، اما فقط برای تعداد مشخصی از این ظرفیت. برای پنج گروه یا چند گروه ، ما به تعداد عمدی نیاز داریم. حال ، وقتی در مورد نقاشی های پر از مردم در موزه پرادو صحبت می کنید ، چرا به هوش مصنوعی کمک نمی کنید؟
موزه اسپانیا اخیراً یک نظرسنجی منتشر کرده و از مردم خواسته است تا تعداد افراد در نقاشی های شلوغ مانند “Viviano Codazzi” (4-5) را تخمین بزنند. در این نقاشی پر از مردم ، جمعیت انبوه مواضع این شکاف را اشغال کردند.
به نظر می رسد تقریباً غیرممکن است که به هر شخص در نقاشی های رژه های بزرگ یا جلسات جمعی بگویید. اینجاست که هوش مصنوعی می رسد. این موزه برای حل این چالش با شرکت اسپانیایی Sherpa.ai همکاری کرده است.
اگر در نظرسنجی “Prado Count” شرکت کنید ، دلیل دریافت کمک از Sherpa.ai را که با کمک یک سیستم اطلاعاتی مصنوعی که برای شمارش اشیاء تکراری آموزش دیده است ، در این پروژه شرکت کرده اید ، خواهید فهمید.
آیا می توانید حدس بزنید که برخی از خانمها در نقاشی “سنت اورسولا با یازده هزار دوشیزه” (تقریباً 1) یک هنرمند ناشناس حضور دارند که تاریخ هنر آن را “معلم یازده هزار خانم” خوانده است؟ واقعیت این است: فقط 4 نفر: بیشتر آنها با بخش هایی از سر و جلو تیره خود متمایز هستند.
اما در مورد نقاشی کولوسوم چیست؟ سه نفر در حال دیدن این رویداد هستند.
موزه پرادو امیدوار است که دانستن تعداد دقیق افراد در این صحنه ها پر از مردم به ما کمک کند تا این آثار را بهتر بشناسیم و چگونه هنرمندان از آنها استفاده می کنند.
این موزه سالهاست که به دنبال استفاده از برنامه های جدید اطلاعات مصنوعی است. در سال 2 ، او کار با موتور درک زبان طبیعی را برای توسعه متون تفسیری در وب سایت خود آغاز کرد. در سال 4 ، او با پروژه Frai Angelico همکاری کرد تا هوش مصنوعی را برای دیدن و تفسیر آثار این مجموعه آموزش دهد.
پرادو تنها موزه ای نیست که از هوش مصنوعی برای بررسی کار خود استفاده می کند. در سال 4 ، حسن اوگیل ، استاد علوم کامپیوتر ویدیویی در دانشگاه بردفورد ، انگلیس ، از یک الگوی یادگیری عمیق برای بررسی مادونا دلا دل (مدونا با گل رز) به استاد رنسانس ایتالیا رافائل استفاده کرد.
این الگوریتم که ادعا می کند با دقت 2 ٪ برس را تشخیص می دهد ، کشف کرد که بیشتر نقاشی ها واقعاً کار رافائل است ، اما چهره جوزف توسط یک هنرمند دیگر ترسیم شده است. با این حال ، وب سایت Prado همچنان به معرفی این اثر به عنوان یک کار واقعی توسط رافائل می پردازد.
۲۴۴۵۷
