تصویب این لایحه به سادگی ما را در ابتدای راه قرار می دهد و در لیست کشورهای خاکستری قرار می دهد.
این آغاز راهی خواهد بود که ما را پس از حداقل 2 سال به لیست سفید بازگرداند. فقط در صورتی که همه زیرساخت ها را برای اتصال به سیستم بانکی جهانی فراهم کنیم. مشکلی که با فیلترینگ کاملا متفاوت است و از نظر اهمیت بسیار حساس و مهمتر است. قفل و کلید نگه داشتن این موضوع تنها دامنه بحران اقتصادی کنونی ایران و کاهش باورنکردنی ارزش پول ملی را افزایش می دهد. ارتباطات مسدود شده یا به اصطلاح “ارتباطات بیکار”.
2) رفع تحریم ها منوط به «مذاکره مستقیم» با همه طرف ها است. آمریکا، اروپا، چین و روسیه. مذاکره ای که ما را از نظر ارتباطات سیاسی به جلو می برد، برای جدایی چه چیزی لازم است؟ در این زمینه، واقعیت آمریکای ترامپ به ما هشدار می دهد که مستقیماً با واشنگتن مقابله کنیم و مانند اروپایی ها و سایر طرف ها، مسائل بین المللی – علاوه بر مسائل هسته ای – را از طریق مذاکره حل کنیم. در اینجا ارتباطات سیاسی درس به موقع خود را به ما می دهد.
ثالثاً، سند امضا شده با طرف های مختلف، اعم از مستقیم و بدون واسطه با آمریکا، راه توسعه را باز خواهد کرد، اما دولتمردان – مانند هر کشور دیگری از جمله کشورهای منطقه – خودشان مسیر توسعه را تعیین می کنند. از محوریت توانمندی های ملی تا جذب سرمایه گذاری از تمامی کشورهای هدف بلوک غرب و شرق.
اما تفاوت در چیست؟ اینکه تحریمی وجود ندارد و این بار «حوزه» تبدیل به تعامل «حوزه اقتصادی و فناوری» با «حوزه دیپلماسی» می شود، درس دیگری از ارتباط برای توسعه است که زمان یادگیری آن فرا رسیده است.
4) تغییر جهت که در ارتباطات بین‌المللی «محور» نامیده می‌شود، قابل مقایسه با دوران پس از جنگ و پذیرش قطعنامه 598 است. در آن زمان فضا بسیار سنگین بود. اما همه تلاش ها بر این اساس بود: در راه آهن جدید، ایران راه صلح را امتحان می کند و به ساخت و ساز و نوعی توسعه می پردازد. اکنون با همه تفاوت‌ها، اما به‌طور کلی، با این تفکر که «فرصت بسیار کم است»، در موقعیت تصمیمی مشابه، اما منطقی و درخشان هستیم.
پنجم) شعار «گردشگری به جای نفت» در این چهار دهه بارها برای ما تکرار شده و بی وقفه کنار گذاشته شده است. حال باید علاوه بر رعایت آموزه های ارتباطی که در بالا ذکر شد، بمب اشتغال گردشگری در ایران را منفجر کنیم. این واقعیت غیرقابل انکار زیبا، تاریخی، متفاوت و پر جاذبه ایران است که نه تنها کشورهای منطقه بلکه بسیاری از کشورهای جهان با آن قابل مقایسه نیستند.
کشوری که جزو 5 کشور برتر دنیا از نظر جاذبه های گردشگری است. قرار گرفتن در پشت رتبه های سهم درآمدی این صنعت کمیاب و سودآور نامناسب است.
درس دیگری از گردشگری و ارتباطات فرهنگی به ما می آموزد که دیگران کویر را به جاذبه تبدیل کرده اند و ایران پر از جاذبه است، کافی است با قوانین و بسترهای بین المللی و محلی در کنار هم درهایش را به روی گردشگران باز کنیم که امکان پذیر است. با این حال، دادن آزادی های متعارف به گردشگران با تعریف قابل ارائه، اصلا کار سختی نیست. اما، بار دیگر، زمان رو به اتمام است.
درس های ارتباط را در تمام موضوعات فوق، نه تنها از نظر گفتار، بلکه در عمل جدی بگیرید. در این صورت «آنچه باید باشد خواهد شد».
۵۷۵۷
