به گزارش خبرگزاری فارسیرو، غلامرضا خوشحال پور از پیشکسوتان هنر فیگوراتیو اصفهانی و ملقب به «مرشد بستور» امروز بر اثر ایست قلبی درگذشت.
به گزارش ایسنا، استاد «غلامرضا خوشحال پور» با نام هنری «مرشد بستور» فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۵۵ آغاز کرد و اولین بازیگری را در گروه تئاتر «گروه تئاتر کارگری حاج آقا اعتزازی» آغاز کرد. او با وجود اینکه کارمند یک کارخانه آهن بود، در اواسط جنگ و حدود سال 65 نقالی را انتخاب کرد و در شهرهای دیگر ایران و حتی خارج از کشور نیز مشغول به کار شد.
غلامرضا خوشحال پور که «گروه نقالی آئینی سنتی بستور» را تشکیل داد تا بتواند در راستای زنده نگه داشتن هنر نقالی و انتقال آن به نسل جدید، اقدام موثری انجام دهد، درباره علت انتخاب نام «بستر» برای خود گفت: «بستر» یکی از رزمندگان گمنام شاهنامه است و حکیم فردوسی تنها 6 بیت شعر درباره او سروده است.
وقتی پدر بستور در میدان نبرد ایران و توران می میرد و پرچم ایران از دستش می افتد، باستور که رزمنده نیست، لباس جنگی به تن می کند تا پرچم را از روی زمین بردارد، چون می داند که او خواهند کشت. او سوار بر اسب می شود و به جنازه پدرش نزدیک می شود، اما 2 هزار تیرانداز آماده که هرکس وارد میدان شود به سمت بستور نشانه می رود و در همان حالت لباس پدر را می پوشد و پرچمی را که روی دست پدرش بود می گیرد. سوار بر اسب می شود و با پاشنه چکمه اش به شکم اسب پدرش می زند تا اسب و جسد همراه با پرچم کاویانی ایران از زمین بلند شود و تورانیان می گویند: شنیده بودیم که ایرانیان. آنها جادوگر هستند، اما ما آنها را ندیده بودیم!
بنابراین
جادویی بود که ما این همه گلوله زدیم اما او بلند شد.» بنابراین رنگ صورت تورانیان به رنگ زرد درختان پاییزی می شود و همه فرار می کنند و در آینده ارتش ایران به توران حمله می کند. به این ترتیب جنگ ایران و توران به پایان می رسد و یک سوم از تورانی ها می میرند و به کوه می گریزند و یک سوم آنها نیز اسیر می شوند .
وی همچنین در سخنانی تاکید کرد: کار نقال انتقال فرهنگ و هنر و رویدادهای تاریخی و انتقال ظرافت ها و قابلیت های انسانی است و یک نقال همیشه به ما و دیگران یادآوری می کند که ما انسان هستیم و باید انسانی زندگی کنیم. “. هدف نقال تنها وطن دوستی نیست، هر چند او عاشق کشورش است و جانش را برای آن فدا می کند.
245245
