هیچ کس نمی تواند آن را از تاریخ کشور ما پاک کند.

به گزارش خبرگزاری فارسیرو؛ دهم مهرماه سالروز تولد اکبر رادی است. آقای نمایشنامه نویس کشورمان که اگر زنده بود امسال 84 ساله می شد.

به گزارش ایسنا، او در فصل پاییز به دنیا آمد و در فصل زمستان از دنیا رفت و در شصت و هشت سالی که زنده بود کوله باری از نمایشنامه های مختلف به جا گذاشت و خود را به عنوان یکی از ارکان بزرگ دراماتورژی کشور مطرح کرد. . اما اندکی پس از مرگ محمد چرمشیر، دیگر نمایشنامه نویس سرشناس کشورمان که برای نام بردن از پلاتوی اکبر رادی در دانشگاه سوره به دانشگاه داین رفت، بسیار اندوهگین شد، زیرا دانشجویان نمایش آن زمان یعنی اواخر دهه 80 اکبر رادی را نمی شناختم.

وی در آن برنامه که در حاشیه بزرگداشت روز جهانی تئاتر برگزار شد به توصیف رادی پرداخت و گفت: او مردی بود که همیشه می نوشت و تلاش می کرد و منتظر بود و دنیا برایش مشکلی بود که باید حل می شد. ” . او مردی بود که می توانست به صندلی خود تکیه دهد و مطمئن باشد که هیچکس نامش را از تاریخ تئاتر این کشور پاک نخواهد کرد. آن روز که همه چیز برای پاک شدن نام بزرگانی چون رادی و بیدائی آماده بود، این اتفاق نیفتاد.

البته چمشیر گفته بود: رادی به آن صندلی تکیه نداد، با جدیت سعی کرد برای پسری که از فردا شروع می کند بنویسد، اما ما برای او شاگرد خوبی نیستیم، کمی تنبل هستیم، دنیا را قبول نداریم و صبح که از خواب بیدار می شویم به این موضوع فکر می کنیم.

وی در تشریح آسیب شناسی برخورد با اکبر رادی گفت: گروهی که فکر می کنند جایگاهی بالاتر از رادی دارند و می توانند او را حذف کنند و گروه دیگری که فکر می کنند دورانشان گذشته است، هیچ کدام با او قرابتی ندارند. چون جامعه تئاتری ما دیگر روحی مثل اکبر ندارد. مهم نیست.

چرمشیر درباره رنج نویسندگی رادی نیز گفت: چهل سال نویسندگی و مشغول بودن و درگیر شدن در خیلی چیزها آسان نیست و رادی همه اینها را تحمل کرد.

او یک سال قبل در اختتامیه جشنواره تئاتر دانشگاهی جایزه ویژه ای را به اکبر رادی اهدا کرده بود. و من گفتم رودی مریض است، می خواستم گریه کنم فقط به این دلیل که هیچ یک از دانش آموزان او را نمی شناختند. بپذیریم که اکبر رادی مترادف با شخصیت فرهنگی و هنری ماست و بی تفاوتی نسبت به او بی تفاوتی نسبت به خود است.

و امسال هشتاد و چهارمین سالگرد تولد اکبر رادی با اجرای «باغ شبنمای ما» به کارگردانی هادی مرزبان همراه است.

در میان همه کارگردانان تئاتر، هادی مرزبان بیشترین آثار اکبر رادی را روی صحنه برده است. او اکنون مشغول اجرای نمایش «قبله علم» یا «باغ شبنما ما» است که البته این روزها به دلیل ایام سوگواری متوقف شده است.

مرزبان پس از 20 سال برای دومین بار این نمایش را اجرا کرد. اگرچه اکبر رادی به چخوف ایران معروف است، اما گفته می‌شود که او در نوشتن آثار اولیه‌اش تحت تأثیر یوجین اونیل، نویسنده مشهور آمریکایی بوده است.

۲۴۳

رادی در سال‌های ابتدایی کارش داستان کوتاهی می‌نوشت و چندین مجموعه داستان را به یاد آورد و البته جایزه اول خود را برای نوشتن داستان کوتاه «باران» در مجله اطلاع‌رسانی جوانان دریافت کرد. با این حال، به ندرت نویسنده ای را می توان یافت که به اندازه او در نوشتن نمایشنامه پیگیر بوده باشد.

البته رادی علاوه بر آثار مختلفی که نوشته است، بسیاری از نظرات خود را در قالب یادداشت یا نامه به افراد مختلف منعکس کرده است. همانطور که در عرصه نقد نیز فعال بوده و قلمش در این عرصه بسیار برنده و روشن بوده است.

شاید نسل جدید او را کمتر روی صحنه دیده باشد، اما نسل های قدیمی این فرصت را داشتند که شاهد اجرا یا خوانش آثاری چون «آهسته با گل سرخ»، «ملودی شهر بارانی»، «شبی روی آب» باشند. سنگفرش، «دهکده با سالاد»، فصل، «لبخند باشکوه آقای گیل»، «باغ ما با منظره شبانه»، «آماز کلمدون»، «آهنگ های شکلاتی»، «ناجی در صبح خیس»، «پشت شیشه، «کاکتوس»، «پاییز»، «پسکادور»، میراث ایرانی، تانگو تخم مرغ داغ، از گذرگاه سقاخانه، خانومچه و مهتابی، پالاکان، آواز در مه و…

شاهین سرکیسیان اگرچه فرصت اجرای نمایش «آبی چاله» را که از آثار اولیه رادی است، نداشت، اما بسیاری از کارگردانان سرشناس و بازیگران توانمند در اجرای نمایش های او به ویژه در سال های قبل از انقلاب کوشا بودند.

رادی سحرگاه ۱۴ دی ماه در سالروز تولد هم قطارش بهرام بیضایی چشم از جهان فروبست و این روز را برای اهالی تئاتر به خنده و گریه تبدیل کرد.

۲۴۳۵۷