نامه ها از هر زمان تا انتها

دوم ، ما در مذاکرات بد بوده ایم و در “پذیرش نامه ها و سفیران صلح” و دوستی ، ما خیلی مورد غفلت واقع نشده ایم. این یک ایران و چندین جنبه قدرت و تمدن بوده است. همان و سایر عوامل ، شاید آنها ما را مجبور به دستیابی به موقعیت دشوار و دشوار کنیم تا اینکه ما سابقه تخریب نامه های رهبران دیگر و پادشاهان کشورها را نداریم.

زبان امروز نامه های دیپلماسی است ، با این حال ، زبان فرصتی که “زبان تهدید” است. حداقل از خطوط نانوشته این نوشته ها با دست ، به جای تهدید به تفسیر. فرصتی برای ابتکار عمل شوید. آیا هنر دیپلماسی جدا از این است؟

سوم) تجربیات اگر پویا می دانستیم ؛ مکاتبات و مبادله آن نیز یک تجربه متفاوت است. اما مشروط بر اینکه ساختمان مبتنی بر مذاکره و تعامل برای دستیابی به قراردادهای اقتصادی دو جانبه و چند جانبه باشد. این نامه دیپلماسی را به صورت واضح ، تحول آمیز و همچنین تضمین می کند.

چهارم) ترامپ آمریکا ، ایلان مسک و “سرمایه گذاران اقتصاد دیجیتال”. از این زاویه ، شما باید جدی داشته باشید. به ویژه ، ما در خاورمیانه سنگین وزن هستیم. خاورمیانه که در یک مدامورفوز و شتاب صعود قرار دارد. هنگام رسیدن به مراحل ایران ، در اطلاعات مصنوعی در کشورهای منطقه سرمایه گذاری کنید. بدون شک ، شکل دیگری خواهد داشت.

اینها زوایای دیگری هستند که نمی توانند و نباید به راحتی از همان “آمریکایی مشترک – ایلان مشک” غافل شوند. به هیچ وجه

چگونه می توانیم منافع ملی خود را به تعامل احتمالی خود در برابر “دیپلماسی مکاتبات” مجدداً راه اندازی کنیم ، به جز این که نباید بر این فرصت غلبه کرد.

سرانجام) با تمرکز بر این واقعیت که مذاکره با ایالات متحده ترامپ ، ایلان مسک ، ایران را به شرایط دلخواه خود سوق می دهد. اولویت زیر هدف “نتایج مذاکره” است. هیچ مذاکره ای برای پایدار ماندن بدون دستیابی به همکاری اقتصادی وجود ندارد. پایدار نخواهد ماند.

تجربیات معاصر و قرارداد P5+1 در سال 2 نیز از این قاعده مستثنی نبود. بدون شک ، هر یک از شش عضو یک قرارداد ، وقتی از منافع خود خارج می شوند ، ترجیح می دهند بمانند.

این بار ، ایران با شرایط و راهنمایی های جدید می تواند ثبات هر نوع درک را فراهم کند و سپس نور همکاری های اقتصادی و قراردادهای اقتصادی ، به ویژه بین بخش خصوصی ایران و ایالات متحده را استخدام کند.

پایان نهایی ما از دیپلماسی نامه های رد و بدل شده است. اجازه ندهیم این فرصت ها بیرون بیاید. به همین دلیل

مجید رضایان – استاد روزنامه نگاری و محقق

۵۷۵۷