به گزارش خبرگزاری فارسیرو، موسیقی پاپ به عنوان یکی از محبوب ترین انواع موسیقی در جهان همواره با استقبال بسیار خوبی از سوی مردم مواجه شده است. این میزان استقبال باعث شده تا در هر دوره بر تعداد فعالان این صنعت افزوده شود و روندهای متفاوتی پیرامون این پدیده محبوب شکل بگیرد.
به گزارش ایرنا، در ایران اما این عقلانیت گسترده با نسل دوم فعالان موسیقی پاپ پس از انقلاب رخ داد. حمید غلامعلی، بیژن خاوری، مهرداد کاظمی و عباس بهادری به عنوان اولین نسل موسیقی پاپ کشور، پرچمداران موسیقی پاپ در دهه 60 و نیمه اول دهه 70 بودند که در آن فعالیت مستقل چندانی نداشتند بازار مستقل موسیقی و همکاری آن با رادیو و تلویزیون باعث شد که موسیقی پاپ به مردم عرضه شود. فضای مضمونی ترانه های آن دوران از مصادیق طبیعت یا ستایش نوع دوستی سرچشمه می گرفت. عشق زمینی تقریباً خالی از تصویر بود و ترتیبات به اعتبار چنین مفاهیمی در اذهان عمومی کمک قابل توجهی کرد.
رفع محدودیت هایی که باعث انقلاب شد
این مدل موزیکال درست برعکس موسیقی لس آنجلسی بود که خلأ مفاهیم عشق زمینی را برای مخاطب پر می کرد. با آمدن نسل دوم خوانندگان پاپ با پرچم محمد اصفهانی، علیرضا عصار، خشایار اعتمادی، حسین زمان، شادمهر عقیلی، گروه آرین، قاسم افشار، محمدرضا عیوضی و… صفحه تا حد زیادی به نفع مردم ورق خورد. موسیقی پاپ ملی در این دوره، بهار استعدادهای درخشانی که عمدتاً در رشته آهنگسازی تخصص داشتند اما اجازه فعالیت مستقل را نداشتند، رها شد و افراد خلاقی چون فواد حجازی، شادمهر عقیلی و بهنام ابطحی فضایی مدرن برای آهنگسازی و تنظیم قطعات ایجاد کردند. برخی افتتاحیه های موضوعی نیز باعث شد تا این ژانر موسیقی با استقبال مردم مواجه شود.
از اواسط دهه 80 تا اواخر دهه 90، اوج موسیقی زیرزمینی و ژانرهای ممنوعه موسیقی بود و رپ پیشرو بود. در واقع همان محدودیت هایی که برای نسل دوم موسیقی پاپ برداشته شد، این بار به نفع موسیقی زیرزمینی بود.
اساس این روند بازار هدف چند ده میلیونی در مقایسه با خوانندگان لس آنجلسی بود که باعث شد خوانندگان داخلی حداقل 7 سال فضایی عظیم و سونامی موسیقی پاپ داخلی ایجاد کنند. مختصات این هژمونی به گونه ای بود که هرگز چنین اتفاقی در موسیقی پاپ کشور رخ نداده بود.
از اواسط دهه 80 تا اواخر دهه 90، اوج موسیقی زیرزمینی و ژانرهای ممنوعه موسیقی بود و رپ پیشرو بود. در واقع همان محدودیت هایی که برای نسل دوم موسیقی پاپ برداشته شد، این بار به نفع موسیقی زیرزمینی آمد و آنها با تسلط بر عناصری که در موسیقی رایج آن زمان رایج نبود، توانستند این خلأ را برای مخاطبان خود پر کنند. کشور
اکنون در دوران پس از کرونا، فضای پاپ شکل دیگری به خود گرفته است. سازهای زنده و آکوستیک جایگاه کمتری در روند آهنگسازی دارند و اجراهای زنده فاقد ارکستراسیون حرفه ای هستند. فناوری های جدید به طور جدی وارد مقوله ترانه سرایی شده و روند خواننده شدن بسیار آسان تر از همیشه شده است.
صنعت موسیقی پاپ از آن وضعیت محدود رها شده و بازیگران مختلفی پیدا کرده است. صنعتی غنی که علاقه مندان زیادی دارد و امروزه بیشترین تعداد فعالان این عرصه را در خود جای داده است.
فضایی که نه «آرام» است و نه «به هم ریخته»
قطعاً استفاده از کلمه بالبشو برای عرصه موسیقی پاپ کنونی کشور، اصطلاح درست و دقیقی نیست.
البته نمی توان چنین فضایی را یک بلوغ فکری برای موسیقی پاپ کشور دانست. این یک زندگی ارگانیک در یک دوره گذار است که در طی آن همه سلیقه ها خود را نشان می دهند و شانس خود را برای زنده ماندن امتحان می کنند. در این دوره گذار است که مدل های مختلفی از تولیدات پاپ را تجربه می کنیم. زمانی با انبوهی از استعدادهای خام در این زمینه مواجه بودیم و در زمانی مانند امروز شاهد کمترین ورودی های نوآورانه هستیم. نتیجه این روند تولید حدود 600 آهنگ پاپ در ماه است که تنها تعداد کمی از آنها موفق به دستیابی به مخاطبان هدف خود می شوند. مهمتر از آن اینکه در طول یک سال تعداد قطعاتی که می توانند به ترند تبدیل شوند و نبض سلیقه عموم مردم کشور را به خود اختصاص دهند کمتر از تعداد انگشتان یک دست است در حالی که این روند در دهه 70 گاهی به بیش از 20 قطعه می رسید. و دهه 80.
به طور قطع استفاده از کلمه “بالبشو” برای اشاره به فضای موسیقی پاپ کنونی کشور، اصطلاح درست و دقیقی نیست. فضا همچنان در مرحله آزمون و خطا قرار دارد و دیدگاه های مختلف در این زمینه مخاطبان هدف خود را شناسایی می کند. این واقعیت که ورود به بازار موسیقی اکنون بیش از هر زمان دیگری در دسترس است، موافقان و مخالفان زیادی دارد. برخی این روند را نتیجه طبیعی تحول صنعت موسیقی در ایران می دانند و برخی دیگر پای مدرنیته را به این بحث باز می کنند و اینکه سازوکارهای فناوری ناگزیر دوستداران این عرصه را به مشارکت با ساده ترین ها دعوت می کند.
طبیعی است که این روال غیرخطی برای کسانی که تا سال ها قبل به صورت خطی و طبق قوانین موسیقی پاپ را دنبال می کردند و می خواهند از کلماتی مانند شلخته یا حباب استفاده کنند کمی ناآشنا باشد. بنابراین همانطور که به نسل‌های قبل فرصت داده شد تا خود را با نسل قبل مقایسه کنند، به این نسل نیز باید این فرصت داده شود تا موسیقی پاپ که همیشه برخاسته از فضای اجتماعی و روابط انسانی است، در حالت عادی به حیات خود ادامه دهد. مکانیسم و حرکت رو به جلو
۲۴۴۵۷
