تقسیم (جدایی) ، نئو-مپرلاسیونیسم ، کروم لومینیت: اینها نام های بسیاری برای جنبش “نقطه” در کوتاه مدت اما تأثیرگذار هستند. با این حال ، همانطور که معمولاً اتفاق می افتد ، این نام مهم “نقطه عطف” (نقطه نظر) بود که باقی مانده است. در سال 6 ، ژرژ سورا (1-5) در آخرین نمایشگاه امپرسیونیستی مشهورترین اثر “بعد از ظهر یکشنبه در گراند آیلند” را به نمایش گذاشت. این نقاشی عظیم تجلی “پوئیلیسم” با نقاط رنگ کوچک و تأکید شدید بر خطوط بود. علاوه بر این ، او یک موضوع امپرسیونیستی ، سرگرمی پاریسی را انتخاب کرد و کاری کاملاً متفاوت انجام داد.
به گفته ایسنا ، سورا می خواست با استفاده از رنگهای خالص و استفاده از آنها در نقاط کوچک و سفارش داده شده روی بوم ، رنگ ها را از نظر مخاطب ترکیب کند. به طور مستقیم ، چمن به سبک نقطه گذاری مانند ترکیبی از لکه های زرد و آبی به نظر می رسد ، اما از فاصله دور به رنگ های سبز مختلف تبدیل می شود. مانند امپرسیونیست ها ، سورا از تئوری رنگ میشل شورل استفاده کرد و رنگهای مکمل را برای به همراه آوردن نشاط بیشتر جمع کرد.
“بندر بندر آنه-بسن” توسط جورج سورا
سورا مدتی را در سال 9 در نرماندی گذراند ، که این یکی از محبوب ترین مکان های امپرسیونیست بود. در آنجا ، او منظره ای از دریا و ساحل را نقاشی کرد. تکنیک اشاره شده در بندر پورتو دو پورتو-BSSIN نمای معمولی از یک درگاه را به چیزی استاتیک و کمی غیر واقعی تبدیل می کند. این یک عکس لحظه ای از طبیعت نیست ، که نشانگر باد ، آب و هوا و نور نیست ، بلکه یک تعریف مجدد یخ زده و رویایی از صحنه است. تغییر رنگ خوشمزه در دریا و آسمان نمونه ای از روش “ترکیب رنگ ها” است.
“گلف خوان” توسط پل سینیاک
پنتیلیسم نمادگرایی
پس از مرگ زودرس سورا در سال 6 ، پل سینیاک (4-5) پرچمدار پوینت شد. من حتی بیشتر از سورا به خصوصیات نمادین و عاطفی هنر علاقه مند بودم. مانند جیمز مک نیل وینلر ، سینسیك اغلب در آثار خود اصطلاحات موسیقی را در بر می گیرد تا نشان دهد كه مسئله كار از معنای وی كمتر است. پس از سفر به جنوب فرانسه و خرید قایق در سال 6 ، مجموعه ای از مناظر و مناظر با رنگ های غنی و شاعرانه ایجاد کرد.
مجموعه “Kami Pisaro Koma” “
Puntillista امپرسیونیست
کامی پیسارو (1-5) در دهه 1980 عضو اصلی حلقه امپرسیونیست بود. در اواسط دهه 1980 ، وی بر روی تصاویر زندگی کشاورزی متمرکز شد.
پیزارو می خواست به مخاطبان شهری خود به زندگی فقیر روستایی ارائه دهد. تکنیک Pnicilism آثار قدرتمند و باشکوه کارگران روستایی را به وجود آورد. با این حال ، در پایان ، پیسارو فهمید که این سبک بسیار محدود و زمان است ، بنابراین او به سبک امپرسیونیستی آزاد بازگشت.
کامی پیسارو (1-5) یک هنرمند امپرسیونیست در جزیره سنت توماس بود که برای اولین بار در طول تحصیلات خود در فرانسه به هنرهای زیبا علاقه مند بود و سپس در نقاشی و طراحی کار می کرد. او غالباً دوران کودکی خود را در سنت توماس می گذراند و سپس به ونزوئلا می رفت ، جایی که طبیعت را طراحی کرد و چشم انداز را یاد گرفت.
“دانه در غروب آفتاب” توسط وینسنت ون گوگ
ون گوگ پینتیسم
Pisaro و Siniak وینسنت ون گوگ را تحت تأثیر قرار دادند (1-5). او نقاط نقطه را به خطوط کوتاه و ضخیم تبدیل کرد. این خطوط کوتاه یک شکل فوری ایجاد کردند که در آثار عادی Pointiism وجود نداشت. به خصوص هنگامی که با یک تکنیک مالیاتی عالی همراه بود (نوعی تکنیک نقاشی که در آن نقاشی روی بوم قرار داده شده بود تا یک اثر هنری بسیار سنگین و سیزدهم ایجاد کند) که ون گوگ علاقه مند بود. او به وضوح این تکنیک را در اتومبیل خود به کار برد ، اما در مناظر مانند “دانه غروب” نیز مشهود است. سرانجام ، ون گوگ همچنین دریافت که پوینتیلیسم بیش از حد محدود کننده است. ضربات برس او بزرگتر ، متنوع تر و عاطفی تر شد.
“Les Cyprès à Cagins” توسط ادموند کراس
یک نکته فراموش شده
هنری ادموند کراس (4-5) یکی از مهمترین نمایندگان دعاوی پاریس در ابتدای قرن جدید بود. او در جنوب فرانسه زندگی می کرد. جایی که خانه او به مرکز هنرمندانی مانند ماتیس و دارن تبدیل شد. Cross با گسترش “نقاط” خود و تبدیل آنها به مربع های کوچک قلم مو ، یک سبک موزاییک را گسترش داد و اغلب قسمت هایی از بوم بی رنگ را ترک کرد. نتیجه این تکنیک تصویری شکسته تر و امپرسیونیستی بود که باعث ایجاد حس بیشتر پویایی و طبیعت گرایی شد.
“تئو ون ریسبورگ” توسط “نمای ساحل”
Poininglia در بلژیک
Théo Van Ryselberghe (1-5) مشهورترین هنرمند در بین این گروه بود که در اواخر قرن نوزدهم در بلژیک محبوب شد. هنگامی که “بعد از ظهر یکشنبه در جزیره گراند گیت” در بروکسل در سال 9 ، موجی از علاقه در این سبک در بلژیک آغاز شد. Risburg در استفاده از رنگ های ظریف و خطوط تمیز از “سورا” تقلید می کند ، اما برخلاف بسیاری از هنرمندان فرانسوی ، این یک پالت رنگ سرد از آبی ، سبز و صورتی است.
“دختران در حال اجرا توسط ویلسون فیلیپستر
Poracilism در انگلستان
در دهه 1980 ، Wilip Wilson Steer (1-8) ، در حالی که در سواحل شرقی انگلیس در وسوویک زندگی می کرد و کار می کرد ، مجموعه ای از مناظر را تحت تأثیر Point ایجاد کرد. این آثار احساس آزادی و پویایی امپرسیونیست را حفظ کرده اند ، که ناشی از سکته های تصادفی قلم است ، اما به وضوح از “سوره” در ترکیب رنگ ها الهام گرفته شده است.
ویلسون فیلیپستور د آندره دورن
Puntiismo و Fúvismo
اگرچه به نظر می رسید خیلی زود ناپدید می شود ، در اوایل دهه 1980 ، هنری ماتیس (1-5) و آندره دورن (1-5) از نقاط رنگی در مناظر غنی و جسورانه خود استفاده کردند. در سال 2 ، دارن چهار بوم را در سفر به لندن ، از جمله پل واترلو ، نقاشی کرد. تکنیک اشاره شده وی باعث شد این رنگ ها در سراسر سطح نقاشی منفجر شوند.
“Sand Hills” توسط پیت موندریان
mondrio و اشاره
اگرچه پیت موندار (1-5) بیشتر برای انتزاع هندسی شناخته شده است ، اما او از مناظر برای استفاده از رنگ ، برس و هندسه استفاده می کرد. در نقاشی “تپه های شن و ماسه” ، خطوط ساده ، ترکیب های عالی از نقاط و رنگ ها نشان دهنده آگاهی آنها از این نکته است. با این حال ، این صحنه ساحلی چنان ساده شده است که تقریباً انتزاعی به نظر می رسد.
ارزها تا حد امکان دچار مشكلات می شوند. اگرچه هنرمندان بعدی هنوز به ایده ترکیب نقاط رنگی روی بوم علاقه مند بودند ، اما قطعاً پینتیسم فقط ایده “نقطه” نبود!
۲۴۴۵۷
