فیلمسازان بر روی دیوار دوره قاجار میخ می زنند و نمی دانند که این مضر است/در دوران آقای زرغامی ، بیشتر خسارت ها به بناهای تاریخی وارد شده است.

Mahsa Bahadori: مسجد قازوین جام در دوره سلجوک ساخته شده است و از زمان ساخت آن بارها و بارها توسعه یافته است. ساخت این مسجد در زمان سلطنت سلطان سانجار سلجوک آغاز شد و در چندین دوره از جمله دوره های صفاوید و قاجر اضافه شد. به ویژه ، در دوره صفوی ، مسجد به یکی از مهمترین مراکز مذهبی و مذهبی قزوین تبدیل شد و معماری آن به شدت تغییر کرد.

تصاویر تکان دهنده منتشر شده در روزهای اخیر از مسجد قزوین جامد ، آسیب جدی به این بناهای تاریخی نشان می دهد.

به طور خاص ، بخشی از دیوار آجری یکی از شمال شرقی مسجد قدیمی ، که برای بازسازی محل “بازار” در سریال “طنز بامداد” استفاده می شود ، به میزان قابل توجهی آسیب دیده است. در این تصاویر ، رنگ تیره ای که به وضوح روی دیوار قابل مشاهده است و رد چشم انداز به وضوح قابل مشاهده است ، نشانگر عدم توجه به اصول حفاظت از بناها است.

سریال “Bamdad Run” ، به کارگردانی Narges Abyar ، که از ابتدای تابستان شروع به فیلمبرداری کرد و تا نوامبر همان سال ادامه یافت ، به عنوان علت این جراحات شناخته شده است. پیش از این ، تصاویر مربوط به آسیب به باغ Affabad شیراز نیز منتشر شده بود که پس از فیلمبرداری از سری Sushun از Narges Abyar به طرز چشمگیری نابود شد. به نظر می رسد این روند از بین بردن میراث فرهنگی در کارهای آبیاری ادامه دارد و یک واکنش جدی مشاهده نشده است.

یکی از موضوعات مطرح شده در این زمینه ، بحث در مورد مجوزهای لازم برای فیلم در اماکن تاریخی است. در حالی که فیلمبرداری در چنین ساختمانهایی نیاز به مجوز از سازماندهی میراث فرهنگی دارد ، در هر دو مورد اخیر ، از جمله تولید سری سوشون ، واکنشهای کلی از فعالان و میراث فرهنگی وجود داشته است. در زمان سریال Sushon ، حتی یک کمپین برای متوقف کردن فیلمبرداری در باغ Afifabad ایجاد شد.

مهمترین چیز ، این سؤال باقی مانده است که چرا مقامات سازمان میراث فرهنگی در زمان فیلمبرداری اطلاعاتی در مورد وضعیت این ساختمانها ندارند و فقط پس از انتشار تصاویر و اخبار در رسانه ها. در سالهای اخیر ، فیلمبرداری در مکانهای تاریخی مانند موزه Simin و Jalal ، Masoudieh Mansion (Khatun) و خانه Tabatabai از کاشان (Jiraran) نیز واکنش نشان داده اند. اگرچه سازمان میراث فرهنگی از سال 2008 تولید فیلم های فیلم و سریال در مکان های تاریخی را ممنوع اعلام کرده است ، اما ما هنوز شاهد فیلمسازان در این بناهای ارزشمند هستیم.

این مشکل نه تنها نشان دهنده نقاط ضعف نظارت و کنترل سازمان میراث فرهنگی است ، بلکه به طور جدی می پرسد که چگونه هنگام استفاده از بناهای تاریخی برای فیلمبرداری ، به اصول محافظت پایبند باشد.

پس از همان حادثه ، ما با اردشیر اووروجی ، مدیر کل سابق کارشناس میراث فرهنگی استان تهران بحث می کنیم ، که بعدی خواهد خواند.

به تازگی ، آسیب به مسجد قزوین جامد و قبلاً در اثر حمام تاریخی در شیراز برای فیلم “صبح هادور” آسیب دیده است ، چرا هیچ نظارت بر عوامل سازنده آثار باستانی وجود ندارد؟

متأسفانه ، برخی از تولید کنندگان یا کارگردانان آگاهی کافی ندارند ، یا اولویت خود را در نظر می گیرند ، نه حفظ بناهای تاریخی ، و هنگامی که آنها توسط محل تهیه می شوند ، گاهی اوقات ، صرف نظر از حساسیت ساختمان ، آنها برای هماهنگی مکان با نیازهای صحنه دخالت می کنند.

آیا سازمان میراث فرهنگی در این زمینه دستورالعمل خاصی دارد؟

متأسفانه ، خوب و یکی از مشکلات اصلی. سازماندهی میراث فرهنگی باید دستورالعمل واضح و شفافی داشته باشد که هر گروه فیلم برای مطالعه و محکم کردن لازم است و فقط اجازه می دهد تا در صورت انجام آن ، بناهای تاریخی را وارد کنند. در این حالت ، هم سازمان و هم گروه تولید مسئولیت هرگونه خسارت را بر عهده خواهند داشت.

در قراردادهای بین میراث فرهنگی و گروههای تولیدی ، آیا در صورت آسیب دیدگی ، ضرر و زیان مالی و پرداخت برای ترمیم اثرات وجود دارد؟

ممکن است چنین محدودیتی وجود داشته باشد. به عنوان مثال ، اگر خسارت وارد شود ، این گروه موظف به پرداخت ترمیم است. اما قراردادها گاهی اوقات بسیار اساسی هستند ، و حتی اگر چنین ویژگی ای نیز ذکر شود ، هنوز مشخص نیست که دقیقاً مورد “آسیب” چیست. فرض کنید آنها با رنگهای قاج وارد یک راهرو می شوند و می خواهند صحنه ای را ضبط کنند که باید بخشی از نقاشی ها باشد ، و من آن را دیدم که پرده یا دکوراسیون را نصب کند ، بدون درک آن نقاشی ها به همان نقاشی های دیواری سقوط کرد.

در همین حال ، اینها جدید نیستند ، و حتی در دوره ای که من در میراث فرهنگی بودم ، چنین رفتارهایی وجود داشت.

نحوه برخورد آنها با مجرمان چیست؟

ببین ، وقتی از آنها محافظت می کنیم ، برخی واقعاً تعجب می کنند و می گویند: “واقعاً با ناخن ها؟” من نمی دانم که آیا این دوستان واقعاً نمی دانند یا اینکه نادان هستند. اما این نشان می دهد که هیچ دستورالعمل روشنی وجود ندارد و گروه های تولید دقیقاً نمی دانند چه چیزی ممنوع است و در صورت نقض چه عواقبی دارد.

اگر چنین دستورالعملی وجود نداشت ، شخص می گوید نمی دانست که صدمه دیده است. به عنوان مثال ، او می گوید که من به ناخن برخورد کردم یا یک روشنایی درست کردم ، فکر نمی کردم ساختمان آسیب دیده باشد. با این حال ، برخی از چراغ ها واقعاً به رنگدانه ها یا نقاشی ها آسیب می رسانند.

یکی از مشکلات متداول هنگام فیلمبرداری در مکانهای تاریخی ، آسیب جسمی به فضاهایی مانند قلعه یا مسافرخانه است. گروه های تولیدی بعضی اوقات فکر می کنند که چون این ساختمانها قدیمی و آجری هستند ، می توانند آنها را دخالت یا مصادره کنند. این مشکلات اغلب به دلیل جهل اصول حفاظت رخ می دهد. به نظر می رسد که سازمان میراث فرهنگی علاوه بر تدوین دستورالعمل های محافظت در زمان فیلمبرداری ، باید در محل حضور داشته باشد. در صورت عدم رعایت دستورالعمل ها ، سرپرست باید کار در هر مرحله را متوقف کند. گفتن “این کار را نکنید” کافی نیست و باید یک روش عملی وجود داشته باشد.

در طول مدیریت آقای زارغامی ، آسیب های زیادی به بناهای تاریخی وارد شد. به نظر من ، آنچه اکنون اتفاق می افتد ادامه روند است. در آن زمان هیچ نظارت دقیق بر حفظ بناهای تاریخی وجود نداشت.

چرا هنوز اصرار دارید که علی رغم شهر سینمای غزالی و قبل از هچاس ، در مکانهای تاریخی فیلمبرداری کنید؟

این سوال بسیار راحت است. شهرک های فیلم واقعاً نیاز به استفاده بیشتر دارند. در پروژه های بزرگ ، مانند مجموعه ای از پیامبر موسی ، ما سرمایه گذاری های خوبی برای ساخت مکان ها مشاهده کرده ایم. اما مشکل این است که پس از ساخت و ساز ، این مکان ها آزاد و از بین می روند ، در حالی که می توانند به سایت های توریستی یا جاذبه های عمومی تبدیل شوند.

چگونه می توان در مورد مکانهایی که برای فیلمبرداری گرفته می شوند تصمیم بگیریم یا نیاز به بازسازی آن داشته باشیم؟ آیا همیشه از سایت های تاریخی استفاده می شود؟

نه ، در واقع ، تجزیه و تحلیل هزینه باید انجام شود. لازم به ذکر است که بازدید کنندگان ممکن است به نگهداری و تجدید مکان و ایجاد جذابیت کافی جذب شوند. اما اگر تبلیغاتی برای آنها وجود نداشته باشد و آنها بازدید عمومی نداشته باشند ، طبیعی است که فضا به تدریج از بین برود.

بنابراین ، در بسیاری از موارد ، گروه های فیلم به جای استفاده از بناهای تاریخی ، باید مکان خود را بسازند؟

دقیقاً اگر فیلمساز نیاز به ایجاد تغییرات زیادی در فضا دارد ، بهتر است مکان خود را بسازید. البته اگر این بنای تاریخی دوم یا سه نوع و آسیب پذیری کم باشد ، می توان با رعایت کامل اصول حفاظت از آن استفاده کرد. نکته مهم این است که میزان تداخل باید بسیار کوچکتر باشد.

اینجاست که حضور میراث فرهنگی مهم است ، درست است؟

بله ، حضور یک زمینه از میراث فرهنگی ضروری است. سرپرست باید مستقیماً در محل حضور داشته باشد و اگر مشاهده شود که وی در اثر این بنای تاریخی آسیب دیده است ، می تواند کار را متوقف کند. این فقط در مورد گفتن “این کار را نکنید” نیست. در صورت نقض باید جلوی پروژه را گرفت.

از آنجا که در سالهای اخیر فیلم های زیادی در مکانهایی مانند موزه Simin و Jalal ، عمارت Masoudieh و خانه Tabatabai وجود داشته است ، آیا آماری در مورد میزان جراحات یا میزان مکان های در معرض خطر دارید؟

نه ، من هیچ آماری ندارم. اما من تأکید می کنم که اگر به ساختمان آسیب نرساند ، فیلمبرداری در بناهای تاریخی می تواند بسیار مفید باشد. زیرا این مکان ها و مزایای میراث فرهنگی را ارائه می دهد. اما باید در هنگام فیلمبرداری باعث تخریب و نقض اصول حفاظت شود.

بنابراین ، تا زمانی که هیچ آسیبی به ساختمان وارد نشود ، آیا استفاده از مکان های تاریخی برای فیلمبرداری مانع نیست؟

دقیقاً خوب و حتی خیلی خوب است. اما محدودیت ها باید رعایت شوند. قبل از سال 6 ، حتی عکاسی از موزه ها و بناهای تاریخی ممنوع بود و پانل هایی نصب شده بودند که نشان می دهد عکاسی ممنوع است. این یک وضعیت بسیار نامطلوب بود. پس از سال 2 ، تصمیم گرفته شد که نقاشی ها را از بین ببرد و در موزه ها و بناهای تاریخی عکاسی شود.

آیا شرایط مختلفی برای فیلمبرداری حرفه ای مانند سینما و سریال وجود دارد؟

بله ، فیلمبرداری حرفه ای مانند سینماها یا تلویزیون باید با مجوز میراث فرهنگی انجام شود. مشکل اصلی این است که هنوز دستورالعمل های خاص ارائه نشده است. اگر چنین دستورالعمل وجود داشته باشد و یک میراث فرهنگی ناظر در سایت حضور داشته باشد ، روند فیلمبرداری کنترل می شود.

به نظر شما ، چگونه می توان دستورالعمل ها را برای کنترل صدمات مؤثر دانست؟

اگر فقط گفته شود که “بنای یادبود آسیب نمی رساند” ، می توان نتیجه گرفت که وی صدمه ندیده است ، اما یک متخصص در وراثت فرهنگی می داند که چه اقداماتی می تواند صدمه ببیند. به این معنا ، دستورالعمل ها نقش تعیین کننده ای دارند. این دستورالعمل باید تعیین کند که چه نوع تداخل مجاز است و چه اقداماتی می تواند مضر باشد.

بنابراین ، آیا تا زمانی که اصول حفاظت رعایت شود ، با فیلمبرداری در بناهای تاریخی مخالف نیستید؟

دقیقاً اگر هیچ آسیبی در اثر وجود نداشته باشد ، استفاده از آن خوب است. به هر حال ، فیلمبرداری در این ساختمانها می تواند به معرفی بناهای تاریخی کمک کند. اما اگر فیلمبرداری قصد دارد اصول محافظت را نقض کند یا در فضا دخالت کند ، پس فیلمساز باید خودش مکانهای ویژه ای بسازد.

شما ذکر کردید که برخی از تولید کنندگان آسیب به ساختمانها را نمی دانند. دلایل این امر چیست؟

بله ، من بارها گفته ام که برخی از تولید کنندگان واقعاً نمی دانند که به آثار تاریخی آسیب می رسانند. آنها فکر می کنند که هیچ کاری برای آسیب رساندن به ساختمان انجام نمی دهند. این نشانگر عدم آموزش در این زمینه است. تلویزیون ، رسانه ها و سیستم آموزشی ما باید برای افزایش آگاهی در مورد میراث فرهنگی کار کنند.

سرانجام ، چگونه باید فیلمبرداری در سایت های تاریخی کنترل شود؟

نظارت در این زمینه باید دقیق و متناسب باشد. این نظارت دقیقاً مانند اندازه کفش است. این نباید سست و ناکارآمد باشد ، و همچنین نباید فشار زیادی وارد کند. میراث فرهنگی منطقه ای بسیار حساس است. نباید از سهل انگاری رها شود و از طرف دیگر نباید با ممنوعیت های افراطی فلج شود. مدیریت این مشکل باید براساس معیارهای خاص و دستورالعمل های دقیق باشد.

۲۴۵۲۴۵