به گزارش خبرگزاری فارسیرو، فریده سپاه منصور که این روزها مشغول اکران فیلم «یک جمعیت قابل کنترل» در سینماها است، با اشاره به ویژگی های نقشی که در این فیلم بازی می کند، در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار کرد: این فیلم برگرفته شده است. از زندگی.” این روزها خانواده های زیادی هستند که از دور بسیار صمیمی و صمیمی به نظر می رسند، اما وقتی به آنها نزدیکتر می شویم، متوجه می شویم که چقدر دور هستند. به قول معروف دوستی شما دوستی خاله خرس است! در این فیلم نقش مادربزرگی را بازی می کنم که از فراموشی رنج می برد. با این حال او هنوز آرزوی قدیمی خود را به یاد می آورد و به دنبال تحقق آن است. البته در تحقق این آرزو همسرش را همراهی کرد که با اینکه همسرش فوت کرده است اما خودش می خواهد به آن آرزو برسد.
وی خاطرنشان کرد: بعد از بازی در فیلم «یک جمعیت قابل کنترل» دو پیشنهاد دیگر داشتم که نقش افراد آلزایمر بود. البته همه شخصیت هایی که از آلزایمر رنج می برند یکسان نیستند و هر شخصیت داستان خاص خود را دارد. بنابراین اگر فیلمنامه و پیام فیلم را دوست داشته باشم، باز هم می پذیرم که نقش یک فرد مبتلا به آلزایمر را بازی کنم.
سپاه منصور گفت: این روزها از بسیاری از بازیگرانی که سال ها در عرصه تصویر درخشیده اند و ثابت کرده اند بازیگر توانمندی هستند، آنقدر که شایسته است استفاده نمی شود. جوانی در تولید آثار سینمایی و تلویزیونی موجی است که آغاز شده است. مدت ها پیش و از این نظر، برخی از جوانان نیز توانسته اند توانایی های خود را به نمایش بگذارند.
وی افزود: این اتفاق خیلی خوبی است اما کارهای تصویری ما برگرفته از فرهنگ ماست و در فرهنگ ما نقش پدربزرگ و مادربزرگ و بزرگترها در خانواده ها بسیار پررنگ است. ما خانواده محور هستیم و مثل غربی ها جدا نیستیم. در چنین فرهنگی بسیار جالب است که نقش پدربزرگ و مادربزرگ در آثار تجسمی اینقدر گیج کننده است. فیلمنامه نویسان باید بر نقش خانواده در آثار خود تاکید کنند تا بازیگران پیشکسوت در آن حضور داشته باشند اما متاسفانه نویسندگان و فیلمسازان اصلا دغدغه این موضوع را ندارند. نه نقش‌های اصلی در آثار هنری به افراد مسن داده می‌شود، نه داستان‌ها به این گروه سنی می‌پردازند و نه برای شرکت در آثار دعوت می‌شوند.
5757
