پریسا ساسانی: عبدالمجید ارفعی تمام عمر خود را در میان کتیبه ها و الواح تاریخی ایران گذرانده است تا نشانه های تمدن را در دل تاریخ کهن ایران بیابد و بدون هیچ چشمداشتی این میراث فرهنگی را به نسل های آینده بسپارد و اکنون قدردانی از این تلاش است. توسط جوانان ایرانی بدون هیچ وابستگی. آنها بودجه رسمی مؤسسات و مراکز فرهنگی را به رسمیت شناختند و مراسمی را برای تجلیل از عبدالمجید ارفعی به عنوان تنها ستاره خوان کتیبه ها و تنها مترجم بازمانده خط میخی عیلامی و متخصص به زبان اکدی قدیم برگزار کردند. و زبانهای ایلامی در خانه هنرمندان ایران.
در مراسم بزرگداشت عبدالمجید ارفعی محقق و کارشناس زبان های باستانی و مترجم کوروش نامه با حضور جمعی از فرهنگیان و خانواده این فرهنگی در تالار استاد برگزار شد. شهناز از خانه هنرمندان و این زبان شناس باستانی بخشی از کتیبه ای متعلق به 1600 سال قبل از میلاد خوانده و ترجمه شده است.
بخشی از متن این ترجمه به شرح زیر است:
«گمیل» – به میل یا مهر خود بیفزاید; (هر چه) از زحمت خود (از زمین) به دست آورده اید یا به دست آورده اید. او به بلتانی، همسرش هدیه داد. چون با آن زحمت کشید و به او دادند.
اگر یکی از پسرانش بگوید که او را به تو هدیه نداده اند، آن پسر نه اجازه ورود به خانه اش را می دهند، نه غذای او را می خورد و نه بخشی از ارثش را می گیرد و به نام (عطا-مر-هالکی و تمتی آکن)) قسم خورد
در این مراسم که توسط ایلیا محمدی نیا اجرا شد; علاوه بر شرح فعالیت های ارفعی در جمع آوری میراث فرهنگی متعلق به ایرانیان و ترجمه آثار ارزشمندی چون کوروش نامه و گل نباشتی. هخامنشیان، هنرمندان و نویسندگان نیز در این مراسم به بیان مقام شامخ استاد زبان شناسی پرداختند و علی جهاندار خواننده وقت موسیقی ایران در این مراسم به صورت بداهه خواند.اجرای موسیقی با نوای مسعود موسوی و تکنوازی صددرصد محسن حسینی و اهدای پرتره استاد ارفعی توسط حسین اسمعلی از دیگر مکان های مراسم بزرگداشت عبدالمجید ارفعی بود
رضا امیرخانی نویسنده و راوی آثاری چون «قیدار» و «من او» به عنوان اولین سخنران با خواندن داستانی از سفرنامه خود به کشوری فارسی زبان، مقام پرافتخار زبان مادری ما فارسی و عبدالمجید ارفعی را به عنوان یکی از بنیانگذاران گرامی داشتند. و حافظان زبان فارسی و اشاعه آن در سطح بین المللی.
رضا تمرک و فرهاد ازاد یکی از دوستان دبیرستانی معلم است. عبدالمجید ارفعی در مدرسه البرز بودند که خاطرات آن دوران را تعریف کردند.
افتخار می کنیم که با مردی همکلاسی بودیم که سایه اش ایران را پوشانده بود
رضا تموک در ابتدا گفت: روزگار به ویژه عجیب بود و به نقطه ای رسیده بود که با شرایط فعلی کاملاً غیرقابل مقایسه است. در آن زمان مدرسه البرز یکی از بهترین مدارس بود و شاگردان زیادی از آن مدرسه بیرون آمدند که یکی از آنها مجید بود. او فقط مطالعه و تحقیق کرد و به نقاشی علاقه مند شد و بسیار مفتخریم که چنین دانشمند ارزشمندی در میان همسالان ما بزرگ شده و سایه او ایران را فرا گرفته است.
در ادامه فرهاد آزاد با اشاره به اینکه حضور جوانان در این مراسم تحسین برانگیز است، خاطرنشان کرد: وی بیان کرد: به نظر من حضور جوانان در این مراسم پیام جدیدی دارد و فکر می کنم این حضور به معنای داشتن دل در ایران است.
وی ادامه داد: ارفعی در مطالعه کتاب در زمینه های مختلف علمی و فرهنگی بسیار کوشا بود و زمانی که بینایی اش مشکلی پیش می آمد و دیگر نمی توانست بخواند و بنویسد، یک سال تمام فقط به درس گوش می داد و امتحانات را شفاهی پاسخ می داد. آن سال با نمره خوب پذیرفته شد. زمانی که در دانشگاه ادبیات خواند، در فراگیری دروس به دانشجویان بسیاری کمک کرد.
فرهاد آزاد خاطرنشان کرد: در جستجوی کلماتی درباره عبدالمجید ارفعی بودم تا بتوانم آن را توضیح دهم. چون به او می گویند دانشمند یا استاد. اما من بعد از کلی تحقیق به کلمه “مطلق” رسیدم و اسمش را گذاشته ام. زیرا در فرهنگ لغت “مطلق” به معنای آزادی و وحشی است که در درک من برای بلند کردن استفاده می شود.
روز پاسداشت میراث ایران زمین.
عبدالمهدی مستکینمدیر فرهنگی یونسکو در ایران، ویژگی اصلی استاد ارفعی را پیوند علم و حقیقت دانست و گفت: استاد عبدالمجید ارفعی هیچگاه از آموختن و الهام گرفتن دست برنداشت و عمر گرانبهای خود را صرف شایعات نکرد، زیرا امروز روز پاسداشت حافظ میراث ایران
حسام الدین ارفعی برادر عبدالمجید ارفعی از دیگر سخنرانان این مراسم بود. وی با بیان اینکه کتاب خواندن را از او آموخته است، گفت: عبدالمجید را خیلی بهتر از شما می شناسم و می توانم ادعا کنم از زمانی که چشمانم را باز کرده ام، او را دیده ام. او به غیر از نقش برادر، برایم معلم هم بود و درس انسانیت و مهربانی را از عبدالمجید آموختم.
وی ادامه داد: خواندن کتاب های مجید را هم یاد گرفتم. اتاق او پناهگاه من بود و بسیاری از کتاب های ارزشمند او را در مورد ساخت و ساز انسان در اتاق عبدالمجید و در کتابخانه شخصی اش خواندم. در ضمن برادرم نقاش خوبی هم بود اما به دلیل مشکل بینایی دیگر نمی توانست نقاشی کند و از دوران دبیرستان پهلوی یاد گرفته بود. مجید در خانواده ما بی نظیر بود و پشتکار زیادی برای یادگیری داشت.
در پایان این مراسم ضمن تشکر از برگزارکنندگان این مراسم، استاد عبدالمجید ارفعی به روی صحنه آمد و گفت: لیاقت این همه لطف را ندارم و از برگزارکنندگان این مراسم تشکر می کنم.
در پایان این مراسم عبدالمجید ارفعی کتیبه ای باستانی به زبان اکدی مربوط به سال 1600 قبل از میلاد را قرائت و ترجمه کرد. ج در مدح زن و تقدیم به زنان ایران.
۲۴۳۵۷
