ساترا صدای اصولگرایان را بلند کرد: این همه مجوز برای چیست؟

به گزارش خبرگزاری فارسیرو، یکی از پیچیدگی های مهمی که این روزها در عرصه تئاتر کشور دیده می شود، روند بی رویه سکوسازی است. بر اساس آمار اعلام شده از سوی اداره کل صدور مجوز و امور رسانه ساترا، مجوز بیش از 400 پلتفرم صوتی و تصویری فراگیر صادر شده است و احتمالاً این تعداد به مرور افزایش خواهد یافت. اکنون باید از خود بپرسیم که آیا صدور مجوز خودسرانه در این زمینه تصمیم درستی است؟

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، به نظر می رسد تداوم این روند بازار آشفته ای را در شبکه تلویزیونی داخلی ایجاد کند که مدیریت آن آسان نخواهد بود. اکنون بیشتر بازار سینمای خانگی در دست سه سکو است و سکوهای دیگر تلاش می کنند قطعه ای را به خود اختصاص دهند.

حال سوال اساسی اینجاست: ظرفیت تولید فیلم و سریال در ایران برای نیاز به این میزان بستر نمایشگاهی خانگی چقدر است؟

شرایط کنونی ما را به یاد مدیریت تلویزیون در سال های اخیر می اندازد. روزی روزگاری مدیران تلویزیون فکر می کردند که برای رقابت با شبکه های ماهواره ای فقط باید یک شبکه تلویزیونی باز کنند و همین کار را هم کردند. بعد از مدتی متوجه شدند که صرف افزایش تعداد شبکه های تلویزیونی راه حل خوبی نیست، بلکه باید محتوای خوبی برای شبکه ها ارائه کنند.

اتفاقاً بعد از مدتی به فکر بستن شبکه هایی بودند که ظرفیت کافی برای جذب مخاطب را نداشتند. ریزچشم ها آفت فضای رسانه ای کشور است و مدیران فکر می کنند هر چه اعداد و ارقامی که روی کاغذ ثبت می کنند بیشتر باشد، موفق تر خواهند بود. این در حالی است که در سطح اول جهان بینش کیفی حاکم است و هرکس ایده و محتوای مناسب برای ساخت داشته باشد حرف اول را می زند.

حال برای اینکه در حوزه تماشای خانگی به مشکل تلویزیون نیفتیم و دوباره همان مسیر را طی نکنیم، باید به جای تمرکز بر آمار کمی، به فکر ارتقای کیفیت محصولات تولید شده روی پلتفرم ها باشیم.

آسان کردن مردم برای ورود به این منطقه تنها منجر به هرج و مرج می شود. حداقل می توان قید کرد که برای اخذ مجوز تاسیس یک پلتفرم باید چندین فیلم و سریال باکیفیت تولید کرده باشد و پس از بررسی نسبت به اعطای مجوز اقدام شود.

قدم بعدی این است که با حمایت از تولیدات باکیفیت این پلتفرم ها به فکر بازاریابی محصولات فرهنگی خود در کشورهای همسایه باشیم. اکنون این بسترهای موجود پاسخگوی نیازهای مردم در زمینه اوقات فراغت و سرگرمی است و مهمترین نیاز ارتقای کیفیت آثار است.

در حال حاضر بسیاری از کشورهای جهان با برنامه ریزی در زمینه تولید آثار فرهنگی و هنری پرمخاطب توانسته اند محصولات خود را به کشورهای دیگر صادر کرده و درآمدزایی داشته باشند. ترکیه واقع در همسایگی ما یکی از نمونه هایی است که با برنامه ریزی و سرمایه گذاری در صنعت فیلم و سریال توانسته است محصولات خود را به بیش از 100 کشور جهان از جمله ایران صادر کند. این صادرات به رونق گردشگری در این کشور نیز کمک کرده و مردم جهان را با فرهنگ و جغرافیای ترکیه که قابلیت مهمی برای این کشور است آشنا کرده است.

با توجه به استعدادهایی که در کشور ما وجود دارد، صادرات فیلم و سریال به کشورهای دیگر حداقل در اولین قدم دور از دسترس کشورهای همسایه ما نیست. برای رسیدن به این هدف باید دید کوچک را کنار گذاشت و با ارتقای کیفیت آثار به فکر محصولات با ارزش و باکیفیت بود. تجربه ای که در بسیاری از کشورها اتفاق افتاده و مثمر ثمر بوده است.

پلتفرم هایی که در مورد امیدی که در این زمینه خواهند داشت روشن نیست. به خوشبینانه ترین شکل ممکن برای حقوق مخاطب! این جمله باید شبیه یک شوخی به نظر برسد. مانند تحلیل تمایل تهیه کنندگان و بازیگران برای رفتن به زنجیره های سینما به دلیل کیفیت آثار تلویزیونی و حتی گاهی فیلمنامه های ضعیف سینما.

اگر بخواهیم واضح تر در مورد این موضوع صحبت کنیم، باید در مورد تجارت مالی و تجاری باشد. نه مخاطب در فضای مجازی صحبت کرد.

اما مشکل اصلی شاید پلتفرم هایی باشد که هر روز مانند قارچ در حال رشد هستند، اما مشخص نیست این VOD ها با چه کارکردها و فعالیت هایی به میدان آمده اند. آیا به مخاطب فکر می کنید و برای آنها برنامه دارید؟ اهداف شما چیست و چه کسی شما را همراهی می کند؟

مهمترین نکته این است که چقدر به حقوق مخاطب توجه می کنید؟ مخاطبانی که امروزه در بسیاری از روستاهای دورافتاده و مناطق محروم به دلیل قیمت بالای اینترنت و اشتراک این بسترها به فضای VOD دسترسی ندارند، برای انتخاب اثر در این بازار پراکنده اقدام کنند.

پس این نکته را باید در نظر داشت، پلتفرم‌ها مانند قارچ می‌آیند و می‌روند و پس از مدتی هیچ محتوایی برای مخاطب منتشر نمی‌شود، بلکه باید از قابلیت راه‌اندازی و سایر مزایا استفاده کنند، در غیر این صورت مخاطب چیزی نخواهد داشت. انجام دهید. نگرانی

به نظر می رسد برای صدور مجوز به این پلتفرم ها، رگولاتورها باید به این سمت بروند که چرا این موسسات ایجاد شده اند؟ به جای اینکه اثری را به دنیای مجازی بیاورند که هیچ هدفی برای خانواده امروزی ندارد و به درد جامعه نمی خورد، به پلتفرم ها و رسانه هایی که اهداف و مقاصدی را دنبال می کنند که برایشان مهم است، حضور داشته باشند.

245245