به گزارش خبرگزاری فارسیرو، برنامه چیزنامه با فیلمنامه کمدی محمد محمدی و کارگردانی محمود موسوی عرضه شده است. این نمایش با نگاهی طنزآمیز به نبرد رستم با اسفندیار و تلفیقی از مسائل روز، داستان او را برای مخاطبان به ارمغان می آورد. اجرای زنده موسیقی از نکات جالب این نمایش است.
به بهانه ساخت این نمایش با محمد محمدی نویسنده این نمایش گفت و گو کرده ایم که در ادامه می خوانید.
از روند نگارش نمایشنامه «چیزنامه» بگویید.
یکی از نقاط ضعف جامعه ما دوری از مشاهیر قدیمی این سرزمین است. ما سرشار از افسانه های باستانی هستیم که متأسفانه هر چه بیشتر پیش می رویم زیبایی های روایت شده یا نوشته شده توسط آنها کم رنگتر می شود یا حتی در ذهن مردم فراموش می شود. هنرمندان یکی از دلایل نگارش «چیزنامه» در این راستا است که با زبان طنز روایت می شود، اما سعی شده اطلاعات صحیح شاهنامه به مخاطب و رستم منتقل شود و اسفندیار و فردوسی را بیشتر آشنا کند. زبان طنز را انتخاب کردم تا مخاطب با داستان و شخصیت های شاهنامه پیوند شیرینی برقرار کند اما عمیق تر فکر کند.
چه شد که تصمیم گرفتید در داستانی که بر شاهنامه فردوسی تاکید دارد دغدغه ای مانند حفظ میراث ملی و فرهنگی را نشان دهید؟
متاسفانه غارت میراث فرهنگی به مشاهیر ما رسیده و کشورها به نام خود این افسانه ها را می سازند. به عنوان مثال تاجیکستان در تلاش است تا سنت ها و آداب و رسوم ایران را ثبت کند. در بخشی از برنامه به این مشکل اشاره می کنم.
دلال شاهنامه دست نویس فردوسی را می خواهد تا به دستش بیاید. رئیس جمهور تاجیکستان مبلغ خوبی به او خواهد داد. این بدان معناست که کشورهای دیگر میراث ما را غارت می کنند تا فرهنگ ما را از بین ببرند. اگر در میراث خود ثابت قدم بمانیم چشم انداز بالاست. باستیم و مردم را بیشتر بشناسیم. این اتفاقات قطعا تا دیر نشده رخ نخواهد داد. که ما در ادبیات بسیار غنی هستیم. غربی ها باید هرکول را یاد بگیرند، چرا نباید از افسانه های شاهنامه صحبت کنیم تا داستان های کتاب را با روایتی متفاوت به تصویر بکشند و با مهر خود در قالب فیلم و انیمیشن به مخاطب امروزی عرضه کنند. با شخصیت های ابرقهرمانی و غیره
جایگاه تفریحات ایرانی را چگونه ارزیابی می کنید؟ به نظر شما مخاطبان امروزی تا چه اندازه با نمایش های ایرانی ارتباط برقرار می کنند؟
قطعا نمایش های ایرانی به دلیل ادبیات غنی شان در رتبه های بالایی قرار دارند و از آنجایی که از نسل فرهنگ خود ما هستند، ملموس تر هستند و می توانند ارتباط عمیق تری با مخاطب برقرار کنند.
البته باید بگویم که متاسفانه هنرمندان ما به ندرت سراغ این متون می روند. شاید یکی از دلایل آن سلیقه ای بودن فرآیند صدور مجوز باشد، به همین دلیل ترجیح می دهند متن هایی را انتخاب کنند که از قبل مجوز دارند و مراحل پر دردسر صدور مجوز را طی نکنند که یکی از دلایل مظلوم بودن این نوع متون است. . ما در این برنامه مشکلاتی داشتیم، یکی از آنها این بود که چرا با فردوسی شوخی کردی؟
این یک نوع ظاهر جدید برای آشنایی مخاطب با شاهنامه است. باید بدانیم که هر چه تعصب بیشتر، نفرت بیشتر باشد، هر چه بیشتر به مردم اجازه ارتباط بدهیم، حتی اگر با زبان طنز باشد، چرا اینقدر سختگیرانه به موضوع نگاه می کنیم و با لذت با موضوع برخورد می کنیم؟ بیایید ادبیات خود را با داستان هایی که برخاسته از ذهن این مردمان است که ریشه در سرزمین کهن دارند به مردم عرضه کنیم.
بیایید داستان ها را درست منتقل کنیم، نگذاریم این چراغ خاموش شود، بگذاریم نسل جدید از این بزرگان پیروی کند و به این سرزمین طلایی افتخار کند.
۲۴۵۲۴۵
