فیلم “پاییز” به کارگردانی محمد رزا آردالان اولین تجربه فیلم طولانی او است که در سکوت و بدون تبلیغات عمومی ساخته شده است.
به گفته Tasnim ؛ این فیلم که در جشنواره FAJR ماند ، داستان یک نوجوان به نام هاوار را روایت می کند ، که در ماجراهای مرموز یک مزرعه طیور شرکت می کند. این فیلم با بازی های قابل قبول و فضای هماهنگ ، سعی می کند مخاطبان را در یک فضای محدود و استرس زا نگه دارد ، اگرچه گاهی اوقات از ریتم خارج می شود و باعث خستگی می شود.
فیلم “گریه” ، با آغاز ساده و نمادین خود ، بیننده را به دنیای هاوار ، یک نوجوان تنها و بی خانمان می برد. هاوار ، که به معنای “جیغ زدن” است ، به عنوان کارگر در یک مزرعه طیور کار می کند و به تدریج در ماجراهای مرموز و خطرناک شرکت می کند که زندگی او را تهدید می کند.
با وجود محدودیت های فضا و برخی مکان ها ، این فیلم تلاش می کند تا مخاطب را ایجاد کند و فضای توهمی و استرس زا را ایجاد کند.
یکی از نقاط قوت فیلم بازی های قابل قبول بازیگران است. از Yasin Toloui در نقش هاوار گرفته تا بازیگرانی مانند بهزاد دارارانی و مهد ضیائی ، همه به خوبی کار می کنند و با فضای سینمایی هماهنگ هستند. فضای فیلم نیز با استفاده از صداهای و تصاویر مرموز و تاریک به خوبی در روایت آگاه است و احساس ترس و نگرانی را برای بیننده منتقل می کند.
با این حال ، این فیلم در قسمت هایی از ریتم قرار می گیرد و گاهی اوقات باعث خستگی می شود. محدودیت های فضا و تکرار برخی از صحنه ها باعث می شود مخاطب احساس کند که این فیلم خیلی طولانی است. این به ویژه در نیمه دوم فیلم مشهود است و کارگردان نتوانسته است مخاطبان را در فضای محدود فیلم نگه دارد.
فیلم “فریاد” ، با وجود برخی نقاط ضعف ، اثری قابل توجه در Sociogenero است. محمد می گوید آردالان با اولین فیلم بلند خود نشان می دهد که او قادر به ایجاد یک فضای منحصر به فرد و روایت جذاب است ، اگرچه او نیاز به پیشرفت در زمینه هایی مانند ریتم و تنوع بصری دارد. این فیلم نگاهی تلخ و واقع بینانه به جامعه است ، فریادی که می تواند در سکوت انجام شود ، اما ارزش دیدن و گوش دادن دارد.
۲۴۴۵۷
