به نظر می رسد که محدودیت بین فرهنگ ملی مذهبی و فرهنگی ، که شکل دیگری از رویارویی قانون اساسی و مشروطه است ، اکنون به دلیل شرایط خاص کشور و نمادهای ملی همراه با نمادهای مذهبی نشان داده شده است.
در سالهای ابتدایی انقلاب ، این حد به حدی زیاد بود که به نظر طیف گسترده ای از انقلابیون ، ناسیونالیسم غیر ضروری بود.
صاحبان این دیدگاه در پارلمان اول نام Majlis را تغییر دادند ، که به طور رسمی توسط کارشناسان قانون اساسی تصویب شد و توسط مجلس ملی تصویب شد و آن را “مجمع مشورتی اسلامی” خواند.
بعداً ، هر چیز دیگری که نشانه ای از ملیت داشته باشد ، همان مقصد را متحمل می شد. از جمله خطوط هوایی ملی ، صدای ملی و تلویزیون ، ارتش ایران و …
یکی از از بین بردن نمادهای ملی ، از بین بردن شیرهای سر در ماجلیس در میدان بهاروستان و دیگری که بسیار عجیب تر است ، حذف ردیف شعر معروف Abolghasem Lahouti بود.
خاطره او در میهن میهن/ پر از مهربانی میهن من بود
این ترانه توسط محمد رضا شجاران اجرا شد. گروه کر ردیف شعر ، “وطن وطن ، وطن میهن” را خواند.
IRIB صدای گروه کر و نام میهن را از بین برده بود و کار هنری را تحریف و تحریف کرده بود.
یکی از موارد اعتراض محمد دعا شاجریان به IRIB چنین تحریفاتی بود.
اکنون ، در انتقال سالها و سالها ، هنگامی که شعر معروف و ترانه “یا ایران ایران” توسط افراد مشهور و مخاطبان آن و به جای محرم جایگزین می شود ، به آوانت گارد رسیدیم.
این عادت عجیب است که محرم نوحز به جای صحبت کردن در مورد حماسه و عزاداری حسینی ، سخنان دادرسان و موضوعات روز را بیان می کند ، سالهایی که به جای خواندن رأی چنین نامزد ، یا اعتراض یا اعتراض ، شگفتی های مادا را نشان می دهد.
* شعر
۵۹۲۴۳
