با شروع مدرنیسم و شکل گیری هنر نو، نقاشان بسیاری شروع به کشیدن انواع درختان در سبک های مختلف کردند. گستردگی ترسیم درخت به عنوان موضوعی تکراری در نقاشی مدرن و معاصر به اشکال و معانی گوناگون ادامه یافت تا اینکه در سال های اخیر مورد توجه هنرمندان عرصه خوشنویسی قرار گرفته است.
خطوط جدید امید خاکباز را می توان از لحاظ حروف و رنگ در ادامه کارهای قبلی این هنرمند بررسی کرد، اما فرم و مضمون در اینجا کاملاً متفاوت است. آنقدر که می توان نشانه های روشنی از تلاش صادقانه خاکباز برای رشد و غنای جهان اندیشه اش را دید. در نگاه اول تغییر مشهود در آثار این مجموعه به دغدغه هنرمند برای نشان دادن مفهوم تنهایی در دوران معاصر مربوط می شود. همانطور که در نمایشگاه که برگرفته از متن کتاب «نام من سرخ است» نوشته اورهان پاموک (نویسنده معروف ترک) است، درخت در اینجا عنصری آشنا، تجسمی از موقعیت و در نهایت استعاره ای است از تنهایی .
در مجموعه حاضر، نقاش از پالت رنگی محدود آثار اولیه خود خارج شده و با روحیه ای شاداب، رنگ های پرانرژی و روشن را با قدرت روزافزون و گاه با لمس های بداهه در نقاشی های خود معرفی کرده است. در میان دنیای فرم‌های آزاد نامنظم و درخت‌مانند، او به دنبال ظهور زبان تایپوگرافی جدید و کنار هم قرار دادن خطوط ضخیم، باریک و کشیده (مانند تنه درختان) بر بستری از ترکیب‌بندی‌های ساختاریافته است.
این خطوط درختی عناصر فرمی و مفهومی درختانی است که در این چند سال یکی پس از دیگری در زندگی هنری نقاش ظاهر شده و اکنون پس از تغییرات ساختاری، اساس آثار جدید او را سامان داده است. . در اینجا شکوه و هماهنگی نقوش و رنگ ها همراه با تاکید هنرمند بر شکستن تقارن ذاتی طبیعت و هندسه خوشنویسی ایرانی، نوعی حرکت و پویایی را تداعی می کند. این سازه در یکی از تابلوهای مربعی این مجموعه که به سبک مرکزگرا و کاملا دایره ای نیز کشیده شده است، نشان داده شده است.
خاکباز با مطالعه و تفکر در مورد ساختار درخت به کاربرد جدیدی در خلق آثار خود دست یافته است. یک موقعیت نقاشی خطی که در آن عناصر خوشنویسی و تضاد رنگ، با پشتیبانی از نظمی پویا، اشکال تصادفی و چشمگیر ایجاد می کنند. حرکت قلم هنرمند با شور و نشاطی بیش از پیش مانند سیلابی می ماند که سراسر بوم را فرا گرفته و از زوایای مختلف با تلاطمی حیرت انگیز وارد صحنه می شود. شاید به همین دلیل است که ساختار تصویری و چینش کروماتیک آثار جدید امید خاکباز نسبت به گذشته پخته تر شده است.
به اين ترتيب او كلمه اي خاص را اساس كار خود قرار داده است; «هو» که علاوه بر ارزش معنایی و اشارات عرفانی، شکلی چرخان و پرانرژی دارد. خاکباز در این مجموعه با انتخاب هوشمندانه رنگ مشکی برای پس‌زمینه اکثر آثار و حرکات سریع و بداهه قلم هنگام اجرای کلمه «هو»، ماهیت معماری طبیعت اطراف را به صورت بصری ترجمه و نمایش می‌دهد. “با تغییر لحظه ای دست و زاویه قلم.
درختان اینجا نمونه ای از پیکر انسان هستند که از ترکیب مستقیم و عمودی خود بیرون آمده اند و حالتی مواج و سیال به خود گرفته اند. تلاشی هنری برای ایجاد رابطه دیالکتیکی بین تصویر واقعی و اشکال انتزاعی روی بوم. در اینجا گرایش خاکباز با انتخاب عنصر درخت، تصویری به ظاهر ساده را برای انتقال حس انتخاب می کند و در عین حال کاوش هستی شناسانه مفهوم تنهایی و ارزش آن را به ما یادآوری می کند.
درختان که به تنهایی یا به طور جزئی نشان داده می شوند، در تخیل ما به یک موجود ذهنی صرف تبدیل می شوند. بنابراین، درک هنر در این فرآیند بیشتر محصول رابطه نظری مرتبط با اشارات، کنایه ها و دلالت های زیبایی شناختی است تا بازنمایی شکل معمول درخت در طبیعت.
دیدن درختان رنگارنگ در نمایشگاه «نام من درخت است» یادآور این نکته است که طبیعت سرچشمه همه زیبایی هاست و اگر اثر هنرمند مانند مجموعه حاضر جهان بینی خاصی داشته باشد، به مفهوم نزدیک خواهد بود. هنر شخصی، که معنای جهانی را نیز ارائه می دهد.
۵۷۵۷
