به گزارش خبرگزاری فارسیرو، اینها صحبت های لوریس چکناواریان است که امروز 86 ساله می شود؛ آهنگساز و رهبر ارکستر که دیوانگی را می ستاید و عجیب را دوست دارد.
به گزارش ایسنا، لوریس چکناواریان آهنگساز، رهبر ارکستر، نویسنده و نقاش ایرانی-ارمنی تبار است و یکی از شناخته شده ترین چهره های فرهنگی ایران و ارمنستان به شمار می رود.
پدرش اهل ارمنستان شرقی و مادرش اهل ارمنستان غربی بود و در جریان نسل کشی ارامنه در سال 1915 به ایران گریخت. خودش می گوید: «مادرم را در زمان نسل کشی ارامنه با ماشین مخفی به ایران آوردند. پدربزرگم به ایران آمد و دکتر آیت الله بروجردی شد عشق مادرم.”
پدربزرگش پزشک بود، اما در اوقات فراغتش ویولن می نواخت و لوریس جوان عاشق گوش دادن به آن بود. پدر و مادرش می خواستند سه فرزندشان ساز بزنند. با وجود کمبود معلم، لوریس ویولن را در 8 سالگی انتخاب کرد.
پدر لوریس که محقق و نویسنده ارمنی بود او را برای ادامه تحصیل به وین فرستاد. لوریس قبل از عزیمت به تهران، ارکستر سمفونیک تهران را در سالن باشگاه ارمنی رهبری کرد و قطعاتی از آهنگسازان مشهور جهان را با گروه نواخت. او شاید تنها ایرانی باشد که در 17 سالگی رهبری ارکستر سمفونیک را بر عهده داشت.
پس از فراگیری ویولن و پیانو در کنسرواتوار موسیقی تهران، آهنگسازی را در آکادمی موسیقی وین خواند و در سال 1961 با درجه ممتاز فارغ التحصیل شد. اندکی پس از فارغ التحصیلی، دوبلینگر چهار قطعه خود را برای پیانو و باله خارق العاده برای سه در وین منتشر کرد . لوریس چکناواریان پس از تحصیل موفق در سال 1339 به ایران بازگشت. چکناواریان بین سال‌های 61 تا 63 در هنرستان موسیقی تهران به تدریس تئوری موسیقی پرداخت.
در همان زمان به مدیریت آرشیو موسیقی ملی در تهران منصوب شد و مسئولیت تحقیق و تدوین موسیقی محلی و سازهای ملی ایران را بر عهده داشت. در سال 1963 با بورسیه تحصیلی کارل اورف به اتریش بازگشت و در سالزبورگ ماند و اپرای رستم و سهراب را به پایان رساند.
خلق اولین اپرای ایرانی برای کودکان نیز در «پردیس و پریسا» به نام لوریس چکناواریان ثبت شده است. لوریس چکناواریان در زمینه باله نیز فعالیت داشته است. افسانه «سیمرغ» عطار نیشابوری از آثار او در این زمینه است. سیمرغ در سال 1354 اولین اجرای خود را در تالار رودکی تجربه کرد. از دیگر آثار لوریس چکناواریان می توان به: سمفونی شماره 1 برای ترومپت و سازهای کوبه ای، سمفونی کوردو، اوراتوریو زندگی مسیح، دو کنسرتو برای ویولن و پیانو، سوئیت لیک یک و در نهایت اوراتوریو روزهای آخر اشاره کرد.
چکناواریان که در بین هوادارانش به شوخ طبعی و بازیگوشی شهرت دارد، درباره خود می گوید: «خودم را جدی نمی گیرم، کار من باید در دنیا بماند و این آثار من هستند که باید جدی باشند. دعای شما برای شما بسیار مهم است. من اگر در اقیانوس شنا کنم غرق می شوم، اما اکنون در اقیانوس شنا می کنم و با تو هستم.
آرام خاچاتوریان درباره چکناواریان گفت: او استعداد بزرگی است که سنت های موسیقی ارمنی را ادامه داده است…نوازنده و رهبر استثنایی!
لوکاس فاس همچنین معتقد بود چکناواریان آهنگساز خوب، رهبر ارکستر باتجربه و موسیقیدان واقعی است.
۲۴۳۵۷
