انجمن کارگردانان فیلم اخیراً در انتخابات اتحادیه به آنچه که وی “رفتار غیرقانونی و جزئی” می نامید ، اعتراض کرد و در نامه ای آزاد به محمد مهدی آسگرپور ، رئیس سینمای کاسا دل ، توسط خانه سینما لازم بود.
در حال حاضر انجمن تهیه‌کنندگان فیلم ایرانی ، که شامل Abolassan Davoodi ، Alireza Raisian ، Abdolreza Manjazi ، Asghar Hashemi ، Majid Barzegar ، Mustafa Al Ahmad Bahman Kamyar و Yasman Nosrati است ، در پاسخ به این بیانیه.
در بیانیه ای که خطاب به فریدن جیرارانی ، رئیس انجمن کارگردانان فیلم ایرانی با رئیس بود “نگه دارید و عجله کنید ، یک ماشین -واقعیت لعنتی کاملاً!” منتشر شده:
آقای فریدون جرارانی ، رئیس جمهور محترم انجمن کارگردانان فیلم ایرانی.
در بحرانی ترین شرایط تاریخی ، شما بیانیه اتحادیه ای منتشر کرده اید که هیچ ارتباطی با نگرانی های این روز و عموم مردم ندارد. همان نوبت و چرخش به وضعیت روانی جامعه که در زندگی خود در معرض خطر است ، سطح خرد و بلوغ نویسندگان این اعلامیه را نشان می دهد.
این بیانیه بیانگر تمایل غیرقابل انکار و تمایل اقلیت است که در زمینه سینما در ایده فتح و حوزه کامل همه چیز و همه جا جاه طلب است. اگر آنها گرفته شوند ، غنائم را به عدم اطمینان عمومی و سهل انگاری تقسیم می کنند و اگر موفق نباشند ، جهان را می سوزانند!
با بحث و جدال و جنجال ، با اظهارات گسترده و بمب! … با نسخه هزار بار ، کلیشه و تکراری! … این وضعیت تصویری دلپذیر و چشم انداز تنها اتحادیه کارگردانان فیلم ایرانی را به خود جلب نمی کند. کانونی که از روزهای اول تمرین در سخت ترین لحظه ها از وجود آن دفاع کرده ایم.
اتحادیه ها سازمان های مردم هستند و پایگاه آنها و ماهیت آنها با سلطه و توتالیتاریسم مغایرت دارد. مکانیسم دموکراتیک و خودمختار اتحادیه ها مبتنی بر عقلانیت ، تجربیات حرفه ای و همگرایی است. متأسفانه ، در غیاب اکثریت ساکت ، اقلیت بی تجربه ، تحت تأثیر منافع تعویق ، ستون های اخلاقی و حرفه ای این طبقه را تضعیف کرده و با یک چالش و وضعیت عمیق سازمان روبرو بوده است.
چگونه توهین به دو نوع سینمای مهم را توجیه می کنید؟ … توجیه هیچ چیز ، بی ادبانه و خارج از اخلاق و اخلاق حرفه ای برای پرداختن به نمایندگان رسمی سینمای کشور که فقط نقش نظارتی در این شورا دارند! … همه اینها هیچ چیز نیست ، همه این بحث و جدال و فقه برای ریاست جمهوری؟ این ریاست جمهوری شورا است ، که مبتنی بر وظیفه آن در نظارت و تنظیم روابط فیلمسازان ، فیلمسازان و توزیع کنندگان است و نقش کارگردان صرفاً اعتبار فرهنگی است.
در این میان ، سؤال این است که با از بین بردن دو ذینفع اصلی این روند تصمیم ، تحقیر و تحقیر آنها ، نادیده گرفتن حقوق تعریف شده آنها. “رویکرد کارگردانان فیلم ایرانی اولین خانه ما است.” ما این سطح از سطحی بودن و احساسات را در عقاید بخشی از مدیریت آن نمی گیریم و ما بر حمایت از استقلال طبقاتی ، علاقه عمومی فیلمسازان ، دفاع از اندیشه و فرهنگ ، رویارویی با ابتذال و صعود و باتلاق قدم نمی گذاریم.
59243
