Abolfazl Beihaqi دبیر دوران غزنوید بود که کارهای عظیم خود را بر اساس یادداشت های دقیق خود نوشت. این مجموعه بزرگ تاریخی و ادبی بخشی از غزنوید را نشان می دهد. متأسفانه ، تنها پنج بخش از سی بخش این مجموعه هنوز هم ارزشمند است. ناپدید شدن این فصول از زمان زندگی Baihaqi آغاز شده است. همانطور که او می گوید: “اگر اسناد و یادداشت های من عمدی نبودند ، این تاریخ از لونی می آمد.” داستان Baihaqi تنها گزارش وقایع تاریخی نیست. در عوض ، بیشتر شبیه یک اثر هنری و ادبیات است که نویسنده سعی کرده است صحنه ها و شخصیت ها را ایجاد کند تا آموزش مردم باشد و هرگز پیر نشود. همانطور که او می گوید: “هدف من نوشتن یک داستان اساسی و ساختن یک ساختمان عالی است ، همانطور که تا پایان روز باقی مانده است.” این دعا تلاش و تمایل فردووی را برای ما به یاد می آورد که او پنج ساله بود.
به گفته ایرنا ، داستان Baihaqi یک نثر کلاسیک با ارزش از کارهای ادبی است زیرا ارزش هنری آن بسیار بیشتر از اطلاعاتی است که به ما می دهد. او می گوید: “در سایر تواریخ ها ، این طول جاده نیست … من می خواهم این تاریخ را به این داستان بدهم و به زاویه ها و احمق ها برگردم تا چیزی پنهان نشود …”. Baihaqi وقایع و شخصیت های دوران غزنوید را در نثر و روایت به عنوان پویا و جذاب بیان می کند ، گویی که او داستان های خود را برای مخاطبان روزهای مدرن می نویسد. حقیقت مبتنی بر این اثر گاهی اوقات به نظر می رسد هیجان انگیزترین و جذاب ترین صحنه های فیلمبرداری. Baihaqi تا حدودی در حال نوشتن است که می گوید: “انسان از نوشتن و دانستن عرض کار آگاه است.”
اما این اثر نثر عظیم توسط ادموند کلیفورد باروارت در سال 2 ترجمه و منتشر شده است. باسرها (متولد 2 و در 2 نفر درگذشت) مورخ ، مستشرق و استاد دانشگاه منچستر بود. مهمترین تحقیقات وی تاریخ غزنوید بوده است. قبل از این ترجمه ، او مقالات متعددی درباره تاریخ Baihaqi نوشت. پیش از این ، داستان Baihaqi فقط به روسی ترجمه شده بود. در مقدمه این ترجمه ، بسیاری از نکات مفید تاریخی ، جغرافیایی و ادبی وجود دارد. ترجمه این متن ادبی و تاریخی قرن 5 قطعاً یک کار دشوار و پیچیده است. این ترجمه مبتنی بر یک تجربه عمیق از تکنیک ترجمه و تجزیه و تحلیل متن است. از آنجا که داستان Tabari در سال 6 به انگلیسی ترجمه شده است. علاوه بر ترجمه دقیق به انگلیسی ، باکیست ها دانش و دلبستگی خوبی به تاریخ Baihaqi داشتند. وی در مقدمه ترجمه کتاب ، می نویسد که شخصیت های “تاریخ Baihaqi” در یک تصویر سه بعدی از متن خارج هستند و با یک نمایشنامه روبرو هستند.
مقبره بیجی در سبزور
در ابتدا ، به نظر می رسد که از آنجا که این اثر در نثر نوشته شده است ، ترجمه آسانتر از متون سفارش است. اما پیچیدگی های ترجمه در تاریخ Baihaqi به این دلیل است که به گفته وهیدیان کامکار ، ابولفازل بیوهکی ، به عنوان نویسنده داستان ، یک زبان محبوب را دید و هنگام نوشتن متن خود از طنزهای زیادی استفاده کرده است. علاوه بر این ، ترکیب و تفسیر آن ، در حالی که در عین حال ، معنای کلی را پوشش می دهد. داریوش آشوری می گوید: زبان داستان تاریخ بایهقی به سخنرانی نزدیکتر از نوشتن است. بنابراین می توان گفت دلیل دیگری برای دشواری ترجمه این کار ، زبان زبان است که این کار را از ساختار و با قوانین روشن و اولیه انجام می دهد.
مطمئناً ترجمه این اثر ارزشمند به انگلیسی ، جهان را به جهانیان می بخشد. سرزمینی که تجمع ادبی آن به حدی است که می توان گفت یکی از ستون های ادبیات کلاسیک جهان است. ترجمه این اثر به عهده محقق ایران محسن اشتیانی از نسخه فیات و کار ویرایش این ترجمه بوده است.
این متخصص ایرانی انگلیسی در 9 سالگی در 1 مارس درگذشت. مجمع علمی در سال ششم در بنیاد موقوفه افشار برگزار شد و جایزه بنیاد را دریافت کرد. کتاب سال جمهوری اسلامی ایران نیز در سال 6 اعطا شد. آثار وی توسط بسیاری از کتاب ها و مقاله ها ذکر شده است. یکی از آخرین آثار علمی وی ترجمه تاریخ Baihaqi به انگلیسی بود که به گفته دانشگاهیان ، یکی از بهترین ترجمه های متون ادبی و تاریخی فارسی به انگلیسی است و می تواند زبان ویژگی های زبانی Baihaqi را به انگلیسی بازگرداند.
۲۴۴۵۷
