گروه فکر: جنبش اصلاحات علی رغم نقاط قوت خود ، پاشنه آشیل داشت ، عدم توجه به حوزه کارگران. این پاشنه آشیل بزرگ نه تنها در بخش سیاسی یافت می شود. همچنین در بخش دانشگاهی کاملاً مشاهده شده است. این یادداشتی است که Alireza Kheirollahi – دکتری. مقاله در مقاله خود که در سایت Ingrair منتشر شده است ، نگاهی اساسی به مطالعات کار پس از کار دارد. این امر عدم وجود مطالعات در این زمینه را به دلیل تعصب مطالعات دانشگاهی ، دشواری دسترسی به محدودیت های قانونی و سیاسی نشان می دهد. به نظر وی ، پیامدهای مطالعه طبقه کارگر در ایران می تواند منجر به جهل خواسته های کارگران ، تکرار خطاهای تاریخی و تضعیف خواسته های نیروی کار شود. نویسنده بر اهمیت مطالعات تاریخی در طبقه کارگر ایران تأکید می کند و معتقد است که این مطالعات می تواند به بهبود وضعیت کارگران و ایجاد یک جامعه عادلانه کمک کند. اگرچه این مقاله مربوط به سال 2 است ، اما اهمیت آن همچنان قدرت آن باقی مانده است و یکی از مهمترین طبقات اجتماعی در ایران ، طبقه کارگر است. در این مقاله آمده است:
****
در آمار رسمی ، وزن جامعه کارگران در ترکیب جمعیت ایران در دهه ها پس از انقلاب به وضوح قابل مشاهده است. در سال 2 ، تنها یک و نیم میلیون نفر از جمعیت 5 میلیون نفر در این کشور برای سازمان تأمین اجتماعی اجباری بودند. “بیمه اجباری” در آمار سازمان تأمین اجتماعی به کسانی که به طور رسمی در روابط حقوقی بین کارمندان هستند و به ویژه یا اختیاری بیمه نمی شوند ، اشاره دارد. در همین حال ، در اواسط دهه 1980 ، تعداد کل بیمه گذاران اجباری ، کارگران ساختمانی و بافندگان فرش تحت پوشش سازمان تأمین اجتماعی به بیش از 5 میلیون و 6000 جمعیت تقریباً 5 میلیون نفر در کشور افزایش یافته است (5 سال را ببینید. آمار و سالنامه.
این تنها به معنای افزایش دو بار در کارگران تحت پوشش سازمان تأمین اجتماعی در رابطه با کل جمعیت فعال کشور است. حال ، اگر جمعیت کارگران رسمی در کشور در تاریخ انتشار 1980: 1/8/11) حتی هنگام غفلت از جمعیت کارگران مهاجر که در کشور و سایر کارگران کار می کنند ، به استثنای چند روش ، ما جدید پیدا خواهیم کرد. تصویر وزن و وضعیت نیروی کار ایران. این فرایند جمعیتی ملموس مبتنی بر عوامل مختلفی است ، از جمله دولت ها پس از جنگ ، که در نهایت می تواند به گسترش روابط سرمایه داری در روابط تولید جامعه در سالهای پس از انقلاب نسبت داده شود. از طرف دیگر ، طبق قانون کار سال 2 ، کانال های تجاری و سیاسی فقط به سه نوع سازمان پیش فرض با ساختار متفاوت برخی از استانداردهای سازمان کار جهانی محدود می شوند (ماده 1). این سازمان ها عمدتاً تحت کنترل دولت و کارفرمایان هستند (به قانون تأسیس شوراهای کار اسلامی و اساسنامه در مورد نحوه عملکرد اتحادیه ها و نمایندگان کارگران مراجعه کنید).
دامنه سازمانهای ایرانی در مقایسه با استانداردهای جهانی بسیار کم و تقریبا ناچیز است (بانک اطلاعاتی سازمان بین المللی کار ، آمار عضویت در اتحادیه ها) و طبق معدود نظرسنجی های انجام شده ، کارگران تمایلی به شرکت در امور این سازمان ها ندارند (موسسه کار و تأمین اجتماعی. 1: 1-4). از نظر سیاسی هیچ حزب کاری مستقل و قوی در کشور وجود ندارد. قراردادهای دائمی کارگران در سه دهه گذشته به کمتر از 5 ٪ کاهش یافته است که این دور از استانداردهای جهانی است (به مصاحبه رئیس مرکز تحقیقات مجمع مشورتی اسلامی با خبرگزاری فارس ، کد مراجعه کنید: کد: 1 ، مورخ 1/ وزارت همکاری ، کار و رفاه اجتماعی نیز به طور رسمی در روزنامه کار و کار و گزارش بین المللی کار ، 1: 1) اعلام شد. در عین حال ، بسیاری از کارگران ایرانی از همه یا بخشی از قوانین پشتیبانی با مکانیسم های قانونی پیچیده معاف شده اند (به مواد 1 ، 2 ، 2 و 2 قانون کار و همچنین مقررات کار در مناطق آزاد ، کابینه Khoddam مراجعه کنید. تصویب
تمایل شیطانی دانشگاه برای مطالعه وضعیت طبقه کارگر ، همراه با وخیم تر شدن وضعیت این طبقه ، هم معیشت و هم فرهنگ ، منجر به نسلی از کارگرانی شده است که ویژگی های طبقه ، فرهنگی و فرهنگی برای محققان سیاست حاد بشر و مورخان عمدتاً ناشناخته هستند. به همین دلیل ، ترسیده است که این نسل از کارگران ایرانی در زمینه اولویت نادیده گرفته شود (من قبل از این مشکل به آن اشاره خواهم کرد) یا با یک فوران اجتماعی برای جذب همه محققان و مورخان.
انواع نوظهور قراردادها و روابط کار ، مانند اشتغال شرکت یا مثلثی ، به بازار کار کشور گسترش یافته است (به مصوبات شورای عالی اداری کشور در سالهای 1 ، 2 و 2 و مقصد کابینه وزیران در این مورد مراجعه کنید احترام) معیشت کارگران ، با کمترین حقوق (غیرمندی) توسط دولت ، به طور کلی پایین تر از چهار دهه گذشته بوده است (به شاخص قیمت و خدمات مصرف کننده و متوسط هزینه های خانوارهای بانک ها مراجعه کرده و با حداقل مقایسه کنید حقوق تصویب شده توسط شورای کار بالا در آن سالها) و …
علیرغم اهمیت موارد فوق ، موضوع بحث ما در این یادداشت به بیانیه گسترش روابط سرمایه داری در جامعه یا بررسی تغییرات جمعیتی طبقه کارگر در چهار دهه گذشته یا مسئله سازمانها ، قراردادها ، حداقل ها پرداخته نمی شود. دستمزد و دیگران. اگر روندهای تحقیقاتی غالب را در علوم اجتماعی و اقتصادی کشور جمع کنیم ، نکته بسیار مهمی پیدا خواهیم کرد. در حالی که جامعه روز به روز بیشتر می شود و وضعیت معیشت و وضعیت سیاسی کارگران بدتر می شود ، جریان غالب در علوم اجتماعی تمایل به مطالعه و توصیف روند سیاسی ، فرهنگی و هویتی طبقه متوسط و بخشی از دانشگاهیان اقتصاد دارد.
اینقدر به نظر می رسد که قاعده هرم طبقه جامعه سهم کمی در مطالعات اجتماعی ، سیاسی و اقتصادی دانشگاه ها داشته است. تمایل شیطانی دانشگاه برای مطالعه وضعیت طبقه کارگر ، همراه با وخیم تر شدن وضعیت این طبقه ، هم معیشت و هم فرهنگ ، منجر به نسلی از کارگرانی شده است که ویژگی های طبقه ، فرهنگی و فرهنگی برای محققان سیاست حاد بشر و مورخان عمدتاً ناشناخته هستند. به همین دلیل ، ترسیده است که این نسل از کارگران ایرانی در زمینه اولویت نادیده گرفته شود (من قبل از این مشکل به آن اشاره خواهم کرد) یا با یک فوران اجتماعی برای جذب همه محققان و مورخان. با این حال ، واضح است که تحقیقات تسریع شده در تحریکات سیاسی و اجتماعی نه تنها به جایی نمی رسد که منبع سوء تفاهم های بزرگتر برای مطالعات تاریخی آینده باشد.
امروزه بیشتر مطالعات در زمینه کار در ایران تحت تأثیر دو جنبه قرار دارد. اول ، همانطور که در بالا ذکر شد ، تعصب کلاس بیشتر مطالعات دانشگاهی در رشته ها و روندهای مختلف به نفع طبقه های متوسط و نه. و دوم ، ساده ترین اسناد و آمار مورد نیاز برای پاسخ به چندین سؤال در بازار کار. حوادث حقوقی و سیاسی مرتبط با کارگران ؛ ابعاد جمعیتی طبقه کارگر ؛ جزئیات معیشت کارگران ایرانی ؛ تعداد و نوع اعتراضات کارگران در تمام سالهای گذشته و بسیاری موارد دیگر ، بدون در نظر گرفتن اهمیت مطالعات تاریخی طبقه کارگر در ایران مدرن و عدم آمار و اسناد لازم برای تحقیقات در این مورد زمینه ، هر نوع اشتیاق تحقیق. خیلی زود مهار کنید ، بنابراین ، اظهارات ما برای از دست دادن تاریخ یک کلاس در نیم قرن گذشته و تعجب احتمالی رهبران سیاسی و مورخان از ظهور ناگهانی ویژگی های داخلی این طبقه در آینده چندان زیاد نیست. تاریخ طبقه کارگر ایران از ابتدای انقلاب قانون اساسی به انقلاب اسلامی سال ، توسط نسل های بعدی محققان مانند ابراهیمیان ، اشرف ، لاژواردی و بیت حاصل شده است ، اما با مشکلات ذکر شده در بالا ، امیدوارم امیدوارم که نتواند ادامه یابد.
در حال حاضر ، واضح ترین آمار لازم برای تأیید وضعیت قراردادهای کاری کارگران ایرانی در دسترس نیست. هیچ کس از تعداد دقیق اعتراضات کارگران ، انگیزه های اعتراضی و سازمان کارگران آگاه نیست. هیچ آماری برای اظهار نظر در مورد معیشت کارگران غیر از تخمین های غیرمستقیم برای محاسبات نسبتاً پیچیده وجود ندارد. در مورد مسئله کارگران شرکت ، حجم زیادی از کارگران شرکت ها از اخبار رسانه های نادرست آموخته اند. تحقیقات مستقل و قابل اعتماد در مورد روند شش ساله تصویب قانون کار جمهوری اسلامی (از پیشنهادات سال 2 ، گرفته تا درگیری بین مجمع مشورتی اسلامی ، شورای گاردین و شورای خاتمه) انجام شده است اطلاعات کمی در مورد وقایع تاریخی وجود دارد که منجر به از بین بردن “خانه کارگران” در سالهای اول انقلاب و کیفیت تأثیر آن بر تحولات کاری کشور می شود.
ما اطلاعات دقیقی در مورد زمینه اجتماعی نمایندگان و رأی دهندگان سازمانهای کارگران موجود نداریم. تحولات حقوقی در دهه های اخیر در زمینه مشکلات کار بسیار بی شمار ، پیچیده و بی رحمانه بوده است ، اما یک سری از مطالعات حقوقی خاص هنوز برای روشن کردن ابعاد این مشکلات طراحی و اجرا نشده است. در پنج سال گذشته نظرات ، عقاید ، تجربیات و نگرش واقعی کارگران مورد بحث قرار نگرفته است ، و امروز هیچ بازپرس و سیاستمدار نمی تواند تأیید کند که وی کاملاً از خواسته های سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی کارگران کشور آگاه است.
با توجه به این مشکلات تحقیقاتی بزرگ و مهم و بسیاری دیگر از موضوعات ناسازگار و بی دقتی در زمینه مطالعات کار ، تاریخ نگاری طبقه کارگر در پس از انقلاب ها و به ویژه تاریخ نگاری از پیشینه و درک تحولات به تحولات تا از طریق چشم انداز از خود کارگران ، باید توسط دانشگاهیان در اولویت قرار گیرد.
۲۱۶۲۱۶
