سعدی افشار آخرین بازمانده نسل طلایی آهنگران کشور ما بود که از زمان نوجوانی این کار را انجام داد. او سالها در هموطنان خود خنده ها را به همراه آورد و به هنرهای ایرانی در سایر کشورها افتخار کرد ، با رقص سیاه و سفید زیبا ، محمود دالپابادی جذاب ، و منبعی برای بهرام بیزی برای تکمیل تحقیقات خود در مورد بازی سیاه و با هنر خود ، او یک هنرمند برجسته ایرانی پیتر بروک بود.
به گفته ایسنا ، امروز ، پنج سال پس از مرگ وی ، ما در حال مرور بخش مختصری از یکی از خاطرات او هستیم ، خاطره ای که توسط سعدی افشار در کتاب “سبک و زندگی سعدی افکار” توسط محمد می گوید: خازی می گوید.
این خاطره بخشی از یک مکالمه طولانی است و سعدی افشار در پاسخ به سؤالی درباره یک اثر سیاه که پیتر بروک یکی از مخاطبان وی بود ، آن را گفته است.
ما این خاطره را با همان ادبیات و لحن سعدی افشار می خوانیم:
“ما به جشن پنجم هنر شیراز رفتیم. ۲ ۱ ما در برنامه انتخاب شده پیروز شدیم.” دو ساعت خوشبختی “،” Mixad “،” بخشش “، آن شخص خاطره من نیست. Bijan مفید است که پیتر بروک وجود داشته باشد. آنها برای دیدن کار ما آمده اند. ما به مردم رسیدیم. ما به مردم می آیند. البته کار آنها بسیار خوب بود. Cocho. وقتی ما رسیدیم ، این داستان را به مدت یک ساعت و نیم نشان دادیم. او گفت که در سه دقیقه به پایان رسیده است.
با توجه به این اجرا ، توضیحات پیتر بروک این بود که بیش از دو نوع تئاتر در سراسر جهان وجود ندارد. این دو نوع تئاتر خوب یا بد نیستند ، اما مرده یا زنده هستند و حجم تئاتر مرده در تمام نقاط جهان است. “در ایران ، وقتی این کار را دیدم ، احساس کردم یک تئاتر زنده وجود دارد.”
۲۴۴۵۷
